Μουσική

Sixties α λα ελληνικά → Η συνέχεια

Δεκαετία του '60 με πάρτι, βερμούτ, σέηκ, τρελά νιάτα και μοντέρνους ρυθμούς. Τραγούδια που ξεσήκωναν τη νεολαία που μέσα απ'αυτά μάθαινε τους χίπις, το ροκ, την ποπ, την ξένη μουσική σκηνή. Ατέλειωτες ήταν εκείνες οι αποδόσεις/διασκευές/μεταφορές/μεταφράσεις γνωστών αγγλόφωνων τραγουδιών στα ελληνικά. Πετυχημένα (συνήθως) τραγούδια στο εξωτερικό, εξασφαλισμένη κι η επιτυχία τους εδώ στην Ελλάδα. Όπου, όπως έχουμε ξαναπεί, τα πρωτότυπα, ξένα ποπ και ροκ κομμάτια, αργούσαν πολύ να κυκλοφορήσουν ή δεν κυκλοφορούσαν καν, ο ελληνικός στίχος ήταν πιο εύκολος και πιο προσιτός στο κοινό κι έτσι αυτές οι ελληνικές αποδόσεις ήταν «ό,τι έπρεπε».

Μεγάλη αγάπη ο Γιάννης Πουλόπουλος, μεγάλη φωνή, μεγάλη κι η θλίψη μας στην είδηση του θανάτου του. 

Το It's the end of the world as we know it κυκλοφόρησε το 1987 κι ήταν το δεύτερο single των R.E.M. από το album “Document” (το πρώτο ήταν το “The one I love”). Τώρα που ο Covid-19 μας έκανε επίθεση και απειλεί τις ζωές μας, την δομή της κοινωνίας μας, τον κόσμο μας όπως τον ξέραμε ως τώρα, το κομμάτι αυτό έγινε πολύ επίκαιρο και απέκτησε άλλο νόημα.

Charms, Idols, Cinquetti, Sounds, ήταν μερικοί μόνον από αυτό που ονομάστηκε τότε μοντέρνο ελληνικό τραγούδι. Ένα από τα πλέον ευχάριστα, συναρπαστικά και –κυρίως- διασκεδαστικά κομμάτια της δεκαετίας του ’60 (της καλύτερης,  μουσικά, δεκαετίας που υπήρξε ποτέ). Βέβαια, για να τα λέμε σωστά, δεν ήταν και τελείως ελληνικό...αλλά πάντως με ελληνική παρουσία και φωνή, κυριάρχισε στο δεύτερο μισό της δεκαετίας και για πολύ μετά.

Το 1951, την μεταπολεμική δηλαδή περίοδο του ψυχρού πολέμου, είχε κυκλοφορήσει μια ταινία επιστημονικής φαντασίας, με τίτλο Klaatu, σκηνοθετημένη από τον Robert Wise. Ο Klaatu ήταν ένας εξωγήινος που είχε έρθει στη γη με αποστολή να δώσει στους μεγάλους ηγέτες ένα σημαντικό μήνυμα από το σοφό «υπερπέραν».

Οι περιπέτειες της Μισιρλού, του περίφημου ρεμπέτικου τραγουδιού που κατέκτησε τον κόσμο.

Το 1976 στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης ακούστηκε το τραγούδι «Πες μου μπαμπά μου». Ερμηνεύτρια η (πιτσιρίκα) Ρούλα (Χριστοπούλου) με συνοδεία του στιχουργού του τραγουδιού Νίκου Ελληναίου. Η άβγαλτη παιδούλα Ρούλα κοιτώντας στα μάτια τον καλό της πατέρα, τον ρωτά "Πες μου μπαμπά μου σε παρακαλώ, είν’η αγάπη, καλό ή κακό;".

«Δες τη Νάπολη και μετά πέθανε» λένε οι Ιταλοί και «άκου και τα υπέροχα τραγούδια της» συμπληρώνουμε εμείς και συνεχίζουμε το αφιέρωμά μας με μερικές ακόμα αξέχαστες και κλασσικές πλέον Ναπολιτάνικες μελωδίες.

Vedi Napoli e poi muori. Δες τη Νάπολη και μετά πέθανε, λένε οι Ιταλοί και δεν έχουν άδικο… Έρωτας μεγάλος η Νάπολη μα και τα υπέροχα τραγούδια της.

Ο υποχρεωτικός «εγκλεισμός» τέλειωσε, ήρθε η ώρα του #μένουμε_ασφαλείς. Της μεγάλης προσοχής δηλαδή και της ευθύνης του καθενός μας. Καλό και σωστό το #stay_home_stay_safe, αλλά ώρες-ώρες νομίζω ότι θα λαλήσω κατά το κοινώς λεγόμενο. Δεν αντέχω άλλο σπίτι, μαγειρική, ψωμιά, χλωρίνες, οινοπνεύματα και περπάτημα στη φύση. Όμως -όπως πάντα στη ζωή μου- έρχεται ο από μηχανής θεός μου, η μουσική, μια γνωστή μελωδία, ένα αγαπημένο τραγούδι ή ένα καινούργιο κι όλα γίνονται ωραία.