Ελεύθερος χρόνος

Μια βόλτα στους δρόμους της πρωτεύουσας του Νεπάλ. Σκηνές καθημερινότητας στην πολύβουη Kathmandu με τους υπέροχους ναούς, τα περίτεχνα ανάκτορα, τα βρώμικα πεζοδρόμια, την μεγάλη ατμοσφαιρική μόλυνση, την απίστευτη φτώχεια του μεγαλύτερου μέρους των κατοίκων της αλλά και την έμφυτη ευγένειά τους, το στωικό τους χαμόγελο, την πανδαισία των χρωμάτων στους ναούς, στα φαγητά, στα ρούχα, στις προσόψεις σπιτιών και μαγαζιών, στις καθημερινές λατρευτικές προσφορές τους στις άπειρες θεότητες!

Τα καλοκαίρια μας αλλάζουν. Η ρομαντική εικόνα του πολυθρύλητου καλοκαιριού της πατρίδας μας υφίσταται πλέον ρωγμές. Παρατεταμένοι καύσωνες, σε συνδυασμό με την πυκνή δόμηση και τη συγκέντρωση αυτοκινήτων και κλιματιστικών, κάνουν την ατμόσφαιρα αποπνικτική στις πόλεις. Μεγάλη και άναρχη τουριστική ανάπτυξη έχει κάνει αγνώριστα τα νησιά που κάποτε ύμνησαν ο Ελύτης, ο Λώρενς Ντάρελ και τόσοι άλλοι.

Από την άλλη υπάρχουν πάντα τα θερινά σινεμά, η βραδινή έξοδος σε κήπους και τραπεζάκια στημένα όπως-όπως (και ίσως παράνομα) στα πεζοδρόμια των δρόμων της πόλης, τα τραγούδια για το καλοκαίρι (παλιά και νέα), τα φωτεινά και πολύχρωμα καλοκαιρινά ρούχα μας. Υπάρχουν όμως εικόνες και αισθήσεις που έχουν χαθεί ή αμβλυνθεί στη ροή του χρόνου....

Μπορεί το "Ελληνικό Καλοκαίρι" να έχει διαφοροποιηθεί από την ειδυλλιακή εικόνα παλαιοτέρων εποχών, υπάρχουν όμως κάποια χαρακτηριστικά που αντιστέκονται και κάνουν την ζωή μας πιο ελεύθερη και ωραία τους θερινούς μήνες απ' ότι το χειμώνα!

Θα μπορούσε, άραγε, η αξία μίας ολόκληρης περιουσίας να ισοσταθμιστεί με ένα πιάτο φακές; Οι "φακές της Βαβυλώνας" είναι μία από τις πιο έξυπνες και συνάμα διδακτικές ιστορίες σε κόμικς της Disney!

Ένα μουσείο παπουτσιών στη μικρή πόλη Weißenfels της ανατολικής Γερμανίας εκθέτει μόδες και συνήθειες άλλων εποχών στον χώρο των υποδημάτων.

Όσο και να αντιπαθείς τα σαλιγκάρια στο πιάτο σου και να προτιμάς –οριακά- να τα γευτείς στην γαλλική φινετσάτη εκδοχή τους με βουτυράκι και σκόρδο δεν υπάρχει περίπτωση να επισκεφθείς την Κρήτη και να μην μπεις στον πειρασμό να δοκιμάσεις  μπουμπουριστούς χοχλιούς. Μετά, θα θελήσεις να τους μαγειρέψεις και εσύ!

Η “Αιώνια Πόλη”, η  παγκόσμιας ακτινοβολίας  Ρώμη με την πλούσια  ιστορία των 2800 ετών, αποτελεί κάθε χρόνο πόλο έλξης εκατομμυρίων επισκεπτών από όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη, που έχουν την ευκαιρία να θαυμάσουν εκεί μοναδικά αξιοθέατα κυρίως του Αρχαίου κόσμου, της Αναγέννησης και της Μπαρόκ εποχής, αλλά και αξεπέραστα θρησκευτικά μνημεία!

Η τηλεοπτική σειρά των 90s που άφησε εποχή και χάρη στο Διαδίκτυο αποκτά ένα καινούργιο κοινό!

Οι «65 και άνω», αφού και στις δυο προηγούμενες χρονιές μίλησαν για πολλές καταστάσεις της τρίτης ηλικίας, φέτος ξεθάρρεψαν τόσο που τολμούν να μιλήσουν για τον Έρωτα!!! Μα τί εννοούν και πώς το διαχειρίστηκαν;

Μέσα σε μια πόλη τόσο ιστορική όσο η Νάπολη, η αποκαλούμενη και «βασίλισσα του Μπαρόκ», γεμάτη με κάστρα, παλάτια και επιβλητικές εκκλησίες, υπάρχει κι ένα άλλο, διαφορετικό αξιοθέατο, υπερμοντέρνο αλλά και πολύ εντυπωσιακό. Κι αυτό δεν είναι άλλο από μια στάση του μετρό, την στάση Τολέδο!

Η στάση Τολέδο, στην γραμμή 1 του μετρό της Νάπολης είναι ένα έργο τέχνης. Ή μάλλον πολλά έργα τέχνης μαζί. Αλλά για να τα λέμε πιο σωστά τα πράγματα, ας αρχίσουμε από όλη την γραμμή 1. Η γραμμή 1 του μετρό της Νάπολης διαθέτει μια εντυπωσιακή συλλογή με περισσότερα από 200 έργα τέχνης εγκατεστημένα στους 12 σταθμούς της. Αναφέρεται ως Metro Art Napoli και έτσι οι Ναπολιτάνοι πλέον καυχώνται πως έχουν το μεγαλύτερο «υπόγειο» μουσείο σύγχρονης τέχνης στην Ευρώπη.

Από όλες αυτές τις 12 στάσεις της Linea 1, η πιο φημισμένη και σαφώς πιο θεαματική είναι η στάση Toledo, που πήρε το όνομά της από την κεντρική και πολύ εμπορική οδό Toledo. Ξεκίνησε να λειτουργεί τον Σεπτέμβριο του 2012 και έχει το μεγαλύτερο βάθος (50 μέτρα) από όλους τους σταθμούς της πόλης. Η σχεδίαση αυτού του πιο όμορφου σταθμού μετρό στην Ευρώπη, έγινε από τον Καταλανό αρχιτέκτονα Óscar Tusquets και από τους καλλιτέχνες William Kentridge και Robert Wilson.

Κάτω από ένα πανέμορφο μωσαϊκό οροφής ζωγραφισμένο με ψυχεδελικό στυλ, σε αποχρώσεις του μπλε, μια μεγάλη κυλιόμενη σκάλα κατεβαίνει περίπου 40 μέτρα υπόγεια.

Κάθε επίπεδο του σταθμού έχει σχεδιαστεί πάνω σε ένα διαφορετικό χρώμα που αντιπροσωπεύει και ένα θέμα σχετικό με την πόλη. Οι τοίχοι και το δάπεδο του αιθρίου στο πρώτο επίπεδο είναι μαύροι, θυμίζοντας την άσφαλτο του σύγχρονου πολιτισμού. Τα ερείπια των τειχών της Αραγωνίας είναι επίσης ενσωματωμένα στο αίθριο, που είναι διακοσμημένο με ψηφιδωτά εμπνευσμένα από την ιστορία της Νάπολης.

Κατεβαίνοντας τις κυλιόμενες σκάλες, οι τοίχοι παίρνουν το χρώμα της ώχρας και του κίτρινου, παραπέμποντας στα χρώματα του ναπολιτάνικου τόφφου και του ήλιου. Και στο πιο κάτω επίπεδο, το πιο εντυπωσιακό, ο χρωματικός συνδυασμός γίνεται μπλε και πράσινος όπως η θάλασσα. Στον διάδρομο που οδηγεί στην αποβάθρα, υπάρχει μια φωτιστική εγκατάσταση, 25 μέτρων από φώτα LED που αναπαράγουν την εικόνα μιας κυματισμένης θάλασσας!

Ένας μεγάλος κώνος που ονομάζεται "Crater de Luz" διασχίζει όλους τους ορόφους του σταθμού, δημιουργώντας ένα άνοιγμα πάνω από την όμορφη κυλιόμενη σκάλα που οδηγεί στην αποβάθρα, ακτινοβολώντας φως σε όλη τη διαδρομή. Αλλά ακόμα κι έξω από το σταθμό, το θέαμα δεν σταματά. Τρεις εξαγωνικές πυραμίδες κοσμούν την πλατεία και ένα μεταλλικό άγαλμα, “ο Ιππότης του Τολέδο" φρουρεί μία από τις εισόδους. 

Καταλαβαίνετε ότι για εμάς τους ξένους ήταν ένα υπερθέαμα. Εγώ τουλάχιστον δεν είχα ξαναδεί κάτι παρόμοιο κι οπωσδήποτε όχι μέσα σε μια στάση μετρό. Ελπίζω οι ντόπιοι να εκτιμούν αυτόν τον θησαυρό που τους δίνεται η δυνατότητα να βλέπουν κάθε μέρα καθώς πηγαινοέρχονται στις δουλειές τους και στις βόλτες τους.

Κείμενο: Marlykon