Τέχνες

Αν σας έλεγαν πως ένα παιδικό παραμύθι με δύο αδελφές στο οποίο η μία σκοτώνει την άλλη είναι αλήθεια, πώς θα αισθανόσασταν; Αν τελικά πιστεύατε πως ο μύθος αυτός θα αναβιώσει με την Κόκκινη Βασίλισσα να επιστρέφει για να σκοτώσει επτά ανθρώπους για εκδίκηση με το τελευταίο θύμα να είστε… εσείς;

Όταν ήταν καλή, ήταν ωραία. Όταν όμως ήταν κακιά και υποδυόταν τη femme fatale, ήταν ΑΚΑΤΑΜΑΧΗΤΗ!

Πώς να μιλήσεις για θαύματα στη σημερινή εποχή και να μην προκαλέσεις θυμηδία; Κατ’αρχάς, τί ορίζουμε ως θαύμα; Η ταινία "Δεκαπενταύγουστος" του Κ. Γιάνναρη προσεγγίζει το θέμα και συγκινεί με την αλήθεια της.

Το σπίτι του Άλμπρεχτ Ντύρερ στη Νυρεμβέργη βρίσκεται σε μια ανηφοριά της παλιάς πόλης, κοντά στα τείχη. Σήμερα είναι μουσείο, στο οποίο δεν υπάρχει κανένα αυθεντικό έργο του καλλιτέχνη, μόνο αντίγραφα από τους πιο διάσημους πίνακές του, τις ξυλογραφίες, τις χαλκογραφίες και τα υπόλοιπα έργα του. Παρ’όλ’αυτά αξίζει να το δει κανείς γιατί η ατμόσφαιρα του κτιρίου, -που υπέστη ζημιές κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου αλλά δεν καταστράφηκε ολοσχερώς-  παραπέμπει στην εποχή που έζησε ο ζωγράφος οπότε ο επισκέπτης έχει πολλά να μάθει για τη ζωή και το έργο του.

Πολλές φορές ο κινηματογράφος, σε σπουδαίες ταινίες, ανέδειξε το μεγαλείο της αυτοθυσίας και απέδειξε τη δύναμη που κρύβει μέσα του ο άνθρωπος!

Εκτός από τον Μονέ, τον Μανέ, τον Ρενουάρ και τα άλλα πολλά ανδρικά ονόματα του Ιμπρεσσιονισμού, το ρεύμα αυτό ακολούθησαν και μερικές γυναίκες, οι οποίες δεν κατάφεραν να γίνουν τόσο διάσημες, αν και τα έργα τους είναι πολύ ενδιαφέροντα.

Στην ρωμαντική ταινία «Διακοπές στη Ρώμη» με την Ώντρεϊ Χέμπορν και τον Γκρέγκορυ Πεκ, μια χαρακτηριστική αστεία σκηνή λαμβάνει χώρα μπροστά στη “Bocca della verita”, το Στόμα της αλήθειας.

Ο κινηματογράφος ως μία τέχνη που αναπαριστά και την σκληρή πλευρά της ζωής, πρόβαλλε σκηνές βιασμού σε αρκετές ταινίες, δημιουργώντας πολύπλοκα συναισθήματα και εντείνοντας την πλοκή και την εξέλιξη της εκάστοτε ταινίας.

Το πόμολο της πόρτας του Παραδείσου ήταν ένα ψάρι. ΙΧΘΥΣ ο Ιησούς Χριστός. Ένα μπρούτζινο ψάρι, μοντέρνο έργο τέχνης, λιτό, στιβαρό, με ανάγλυφα λέπια. Την πρώτη φορά που μπήκα εκεί μέσα, νόμισα πραγματικά πως είχα διαβεί το κατώφλι του Παραδείσου. Και κάθε φορά στη συνέχεια, όποτε ανέβηκα ώς εκεί για να προσευχηθώ ή για να ξεναγήσω κάποιον επισκέπτη, είχα πάντα την ίδια αίσθηση.

Bodyguard, σωματοφύλακας δηλαδή, είναι μια μίνι-σειρά του 2018, πολιτικό θρίλερ αξιώσεων κι αν δεν το έχετε ήδη δει, μην το χάσετε. Ιδιωτική Προστασία είναι ο ελληνικός τίτλος. Η ιστορία και το σενάριο είναι του Jed Mercurio και η σκηνοθεσία των Thomas Vincent και John Strickland. Και δεν μοιάζει με τους άλλους σωματοφύλακες που έχετε δει.