Η σημασία του να είσαι ηθο-ποιός και η οδύσσεια της παλιάς συνέντευξης «Ο παππούς μου ο Ορέστης Μακρής» στα κύματα του διαδικτύου!
Sagrada Familia, Casa Mila ή αλλοιώς Λα πεδρέρα, (το λατομείο), Casa Battlo, Park Guell, Palau Guell. Ονόματα οικεία σε όποιον έχει επισκεφτεί την Βαρκελώνη ή έχει απλώς θαυμάσει από βιβλία και φωτογραφίες το έργο του αρχιτέκτονα Αντόνιο Γκαουντί (Antoni Gaudì), ο οποίος είναι το σύμβολο της πόλης αυτής.
Από τα ονόματα που ξεχωρίζουν στον χώρο της αρχιτεκτονικής δια μέσου των αιώνων, αναμφισβήτητα είναι και του Andrea di Pietro della Gondola.
Εντυπωσιακές γλυπτικές κατασκευές που μαγνητίζουν το μάτι, μαγεύουν και σχεδόν υπνωτίζουν!
Αυτό το μεγαλειώδες έργο που ζωγράφισε ο Ελ Γκρέκο κατόπιν παραγγελίας του Andrés Núñez, εφημερίου της εκκλησίας Σάντο Τομέ για το παρεκκλήσιο της Παρθένου, το δημιούργησε ο ζωγράφος μεταξύ των ετών 1586-1588.
Επειδή οι μέρες είναι κάπως δύσκολες και κάτι πρέπει να κάνουμε, για να μην μας πάρει από κάτω κι επειδή δυστυχώς δεν μπορούμε να πάμε κι ένα κινηματογράφο, κάθησα και σκέφτηκα ποιές είναι οι κωμωδίες που με έχουν κάνει να γελάσω πιο πολύ. Έφτιαξα την σινε-κωμικό-λίστα μου και την μοιράζομαι μαζί σας. Ενστάσεις δεν δέχομαι (γιατί ως γνωστόν τα γούστα είναι υποκειμενικά), δέχομαι όμως και περιμένω τις δικές σας προτάσεις ή και λίστες. Πάμε λοιπόν:
Δαντέλλα μέσα κι έξω!
Όταν τα social media εκτός από ανοησίες, κουτσομπολιά και πολιτικούς καυγάδες, μας αποκαλύπτουν και κάποιους ταλαντούχους καλλιτέχνες.
Ο Hrundi V. Bakshi ήταν ένας νεαρός επίδοξος ηθοποιός, εξ Ινδιών ορμόμενος και πολλά υποσχόμενος (χμμμ...στον εαυτό του τουλάχιστον). Μελαψός, ως γνήσιος Ινδός, με περίεργους συνδυασμούς ρούχων,καλοκάγαθος, ευγενικός, χαμογελαστός και απελπιστικά γκαφατζής , βρήκε (ένας Θεός ξέρει πώς) έναν δευτερεύοντα ρολίσκο σε μια επική υπερπαραγωγή της εποχής (1968).
Στην Αναγέννηση, εκτός από τους πολύ σπουδαίους και διάσημους Ιταλούς ζωγράφους, υπήρξαν και κάποιες γυναίκες της τέχνης. Από αυτές πιο γνωστή υπήρξε η Αρτεμισία Τζεντιλέσκι αλλά δεν ήταν η μοναδική.