Ακόμα και αν αποφάσιζε να μιλήσει, δεν είναι σίγουρο ότι θα σου έλεγε πότε ξεκίνησε να κοιμάται στους δρόμους. Ποιά ήταν η πρώτη φορά που τον πήρε ο ύπνος σε κάποια γωνιά του σιδηροδρομικού σταθμού χωρίς κουβέρτα, χωρίς χοντρά ρούχα, χωρίς τίποτα.
Όταν φέρουμε στο μυαλό μας το άθλημα της ενόργανης γυμναστικής, κατά πάσα πιθανότητα, το μυαλό μας θα πάει στο απόλυτο δεκάρι της Νάντιας Κομανέτσι, ωστόσο, η Όλγα Κόρμπουτ,"το σπουργίτι του Μινσκ" όπως ήταν το παρατσούκλι της, άφησε τη δική της χρυσή παρακαταθήκη στην ιστορία της γυμναστικής.
Διαγόρας ο Ρόδιος : Ο ενδοξότερος των αρχαίων Ολυμπιονικών και το ευτυχισμένο τέλος της ζωής του.
Σκέψεις για το φαγητό, όπως τις διατύπωσε σ’ένα βιβλίο του ο Γάλλος ειδικός της γαστρονομίας Jean Anthelme Brillat-Savarin (Σαβαρέν)
Στην βιβλιοθήκη του πανεπιστημίου της Λειψίας εκτίθεται αντίγραφο του παπύρου Ebers από την αρχαία Αίγυπτο. Το πολύτιμο αυτό γραπτό μνημείο του 1550 π.Χ. αγοράστηκε από τον Γερμανό Αιγυπτιολόγο Georg Ebers στο Λούξορ το 1873 με σκοπό να εκδοθεί σε βιβλίο, πράγμα που έγινε το 1875.
Στα βιβλία που εκδίδονται τελευταία, η λέξη healing παίρνει και δίνει. Κάθε δεύτερο βιβλίο αυτοβοήθειας μας λέει πώς να θεραπευτούμε από τα ψυχικά μας τραύματα. Τα υπόλοιπα μας λένε πώς να γίνουμε ευτυχισμένοι. Σε τελική ανάλυση είναι μάλλον το ίδιο πράγμα. Πάλι ο σκοπός είναι η ατομική μας ευτυχία.
Το απόλυτο αγαθό, το αιώνιο ζητούμενο.
Να μερικές φράσεις που έχουν γραφτεί για την ευτυχία από διάφορους συγγραφείς:
Ήρθε άοπλος σε έναν κόσμο εχθρικό με μόνη παρηγορία τη γλυκύτητα του λόγου του.
Μέσα στο τραμ ακούω μια γυναίκα (από την Ουκρανία μάλλον) να μιλάει στο κινητό της και να λέει την λέξη «τραμβάϊ». Σκέφτομαι ότι στα παλιά χρόνια στην Ελλάδα το τραμ λεγόταν επίσης έτσι και γραφόταν «τραμβάϋ» ή «τράμβαϋ» ενώ οι Έλληνες έλεγαν «τραμβαγέρη» τον οδηγό του τραμ ή τον εισπράκτορα.
Ο Μάρκος Μπότσαρης υπήρξε από τους σημαντικότερους πρωταγωνιστές της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 που η φήμη του και ο ηρωικός του θάνατος ξεπέρασαν τα ελληνικά σύνορα. Ο θάνατός του έγινε πίνακας από ξένους ζωγράφους, λαϊκή ζωγραφική από τον Θεόφιλο, έγινε ποίημα από τον Διονύσιο Σολωμό, έγινε τραγούδι θρηνητικό στα χείλη των πολλών. Έγινε θρύλος αντάξιος ενός πραγματικού ήρωα!