Μουσική

Tί ν’αρχίσω να σας λέω τώρα... Τόσα χρόνια μετά...Πόσο πολύ μας είχε σοκάρει στις 7 Νοεμβρίου του 2016, το άκουσμα του θανάτου του Leonard Cohen; Πόση θλίψη μας είχε προξενήσει αυτή η είδηση; Πόσο σπουδαίος ήταν ο Leonard Cohen; Πόσο, μα πόσο πολύ τον αγαπούσαμε; Πόσο ωραία –αν και συνήθως μελαγχολική- συντροφιά μας κρατούσαν τα τραγούδια του; Πόσο επηρρέασε τα νεανικά μας χρόνια; Όσοι είμαστε (περίπου) συνομήλικοι, τα ξέρουμε όλα αυτά και όσοι είστε νεώτεροι, έχετε μάλλον ήδη μάθει και αγαπήσει τα τραγούδια του.

Ο Γιάννης Σπανός δεν υπάρχει πια κι είναι σαν να χάσαμε έναν δικό μας άνθρωπο. Ήταν δικός μας άνθρωπος, αφού τα τραγούδια του ήταν καθημερινά μέσα στα σπίτια μας και μέσα στις καρδιές μας.  

Η πιο γνωστή ελληνική οπερέτα είναι χωρίς αμφιβολία «Ο Βαφτιστικός» του Θ.Σακελλαρίδη που παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 1918. 

Το τραγούδι No surprises των Radiohead γράφτηκε και πρωτοακούστηκε το 1995 όταν έκαναν support στις συναυλίες των R.E.M. Ηχογραφήθηκε το 1998 και έγινε επιτυχία, ιδιαίτερα στην Μεγάλη Βρετανία.

Η αρχική μου σκέψη ήταν να γράψω κάτι για τα μελαγχολικά τραγούδια του φθινοπώρου. Και βέβαια από τα πρώτα τραγούδια που μου ήρθαν στον νου, ήταν το Autumn Leaves.

 Με αυτόν τον τίτλο και μια φωτογραφία που γέμιζε όλη την πρώτη σελίδα κυκλοφόρησε η Monde την επομένη του θανάτου της. Φωνή μυθική, τραγική και για πολλούς ο μοναδικός δίαυλος για τον, ενίοτε δύσπεπτο, κόσμο της όπερας. 

Ρωσία (δηλαδή όχι Ρωσία, Σοβιετική Ενωση, ΕΣΣΔ που λέγαμε…), Μόσχα, χειμώνας βαρύς κι ασήκωτος. Η κόκκινη Πλατεία, κάτασπρη από το χιόνι. Ο Gilbert, γνωστός Γάλλος τραγουδιστής, νέος και ωραίος, βρίσκεται στη Μόσχα για κάποια συναυλία.

Διάσημα τέκνα της Βικτωριανής εποχής που έγραψαν υπέροχες οπερέτες!

Μας αρέσει να πατάμε επάνω στον άλλον, να του ξεσκίζουμε τις σάρκες, είναι εθνικό μας σπορ το να προσπαθούμε πάντοτε να βρούμε το κακό. Τελικά, σκοτώνουμε τα άλογα όταν γεράσουν;

Λίγα τραγούδια της ελληνικής δισκογραφίας είναι τόσο λιτά και τόσο συγκλονιστικά ταυτόχρονα. Χωρίς φιοριτούρες και εντυπωσιασμούς, γνήσιο λαϊκό το «Πρέπει» ή «Ασφαλώς και δεν πρέπει» όπως συνήθως το ξέρουμε το λατρεμένο αυτό κομμάτι του Άκη Πάνου, σε ερμηνεία της Βίκυς Μοσχολιού.