Το 1974 στην Βρετανική τηλεόραση προβλήθηκε μια σειρά επτά θεατρικών επεισοδίων με τίτλο “Seven faces of a woman”, που «εξέταζε» τις διάφορες πτυχές της σύγχρονης γυναίκας σε επτά διαφορετικές ηλικίες.
Ο στιχουργός Herbert Kretzmer πήρε την εντολή να γράψει το τραγούδι της εισαγωγής. Του ζήτησαν κάτι που να ενώνει, να ταιριάζει σε όλα τα επεισόδια. Ο παραγωγός μάλιστα του είπε να έχει στο μυαλό του –σαν πρότυπο της αιώνιας γυναίκας- την Marlene Dietrich. Έγραψε λοιπόν τους στίχους και έψαχνε να βρει κάποιον (ή κάποιους) για τα υπόλοιπα. Α, επίσης δεν ήθελε γυναίκα για ερμηνεύτρια. Ήθελε ένα τραγούδι για μια γυναίκα, έτσι όπως την βλέπει ένας άνδρας.
Άγνωστο πώς, την δουλειά ανέλαβε ο Charles Aznavour. Πολύ διάσημος τότε στην Ευρώπη και πρώτο όνομα στην χώρα του, μελοποίησε τους στίχους του Kretzmer και ερμήνευσε ένα υπέροχο τραγούδι. Το οποίο μάλιστα κυκλοφόρησε και σε γαλλική (“ Tous les visages de l’amour"), και σε γερμανική («Sie») και σε ιταλική («Lei») εκτέλεση! Για την σειρά που προοριζόταν δεν έχω ιδέα αν ήταν αξιόλογη ή όχι, αλλά το τραγούδι σίγουρα είχε πετύχει τον σκοπό του! Ένας ύμνος , η απόλυτη έκφραση αγάπης ενός άνδρα σε μια γυναίκα που αγαπά και που την θεωρεί πολύτιμη. Στην Μ. Βρετανία είχε μεγάλη επιτυχία το τραγούδι, όχι όμως στην Αμερική, ούτε και στην πατρίδα του Aznavour.
Το 1999 o Elvis Costello έκανε μια άριστη διασκευή στο τραγούδι του Aznavour που χρησιμοποιήθηκε στην αισθηματική (χάρμα οφθαλμών) κομεντί «Notting Hill». Η ιστορία αγάπης του άτσαλου Λονδρέζου βιβλιοπώλη Hugh Grant και της Αμερικανίδας super star του σινεμά Julia Roberts, έχει μείνει πια κλασική και πάντα με «ντεκόρ» το “She” . O Elvis Costello έδωσε μια διαφορετική ερμηνεία στο τραγούδι. Πιο χαμηλών τόνων, χωρίς κορώνες και επίδειξη φωνητικών δυνατοτήτων, που έτσι κι αλλιώς ο Costello δεν διαθέτει (ο Aznavour έχει αυτό που λέμε «φωνάρα», ο Costello είναι συνθέτης – συνήθως – που με το συναίσθημα του χρωματίζει ό,τι ερμηνεύει). Ο Costello, με αυτό το κομμάτι μπήκε για πρώτη φορά στην πολύχρονη καριέρα του στα βρετανικά charts (no.19) και το “She” έχει μείνει από τότε στο μυαλό μας, σαν τραγούδι του.
Το 2006 η Ιταλίδα Laura Pausini έβγαλε μια δική της διασκευή του τραγουδιού, για τις ανάγκες ενός τηλεοπτικού διαφημιστικού, σε δικούς της στίχους (διαφορετικούς δηλαδή από τους ιταλικούς στίχους της πρώτης έκδοσης του Aznavour) και το τιτλοφόρησε “Uguale a lei”. Από τα πιο μεγάλα και αγαπητά ονόματα στην χώρα της (αλλά και στην Ισπανία ιδιαίτερα δημοφιλής, όπως και σε όλη την Ευρώπη) και οπωσδήποτε μια μεγάλη φωνή, έκανε το τραγούδι μεγάλη επιτυχία , ειδικά αφού το ερμήνευσε και ζωντανά στο φεστιβάλ του San Remo εκείνης της χρονιάς.
Όπως συνήθως συμβαίνει με τα πολύ γνωστά και πολύ καλά τραγούδια, το “She” έχει γνωρίσει πολλές ερμηνείες και διασκευές (καλές και κακές), από πολλούς τραγουδιστές διάσημους και μη (Dave Stweart & Terry Hall, Il Divo, Bryan Ferry, Jeff Lynne, Francesco Renga και πολλοί, πολλοί άλλοι). Από τα επτά επεισόδια της αγγλικής τηλεόρασης, βγήκε ένα υπέροχο ερωτικό τραγούδι, με αξιοζήλευτες ερμηνείες και αγαπητό σε όλους.
Κείμενο: Marlykon