Ο Jackson Pollock, πρωτεργάτης του αφηρημένου εξπρεσιονισμού, δεν πιστεύει πως η τέχνη έχει κανόνες· η τέχνη είναι άναρχη, αρχίζει και τελειώνει όποτε εκείνη το θελήσει.

Ο Jackson Pollock χύνει κουβάδες χρώματος επάνω σε ένα καμβά. Παίζει με το αβέβαιο, δε του αρέσουν οι νόρμες και οι κανόνες, αφήνει το ένστικτο να τον οδηγήσει σε μία καλλιτεχνική πανδαισία. Έτσι, εγκαθίδρυσε την τεχνική του dripping (πετάω εντελώς αυθόρμητα τα χρώματα επάνω στον καμβά) και για αυτό ακόμα και σήμερα, χαρακτηρίζεται ως ένας από τους πρωτεργάτες του αφηρημένου εξπρεσιονισμού. Οι πίνακές του; αφηρημένες μορφές, σχέδια άτσαλα ζωγραφισμένα το ένα πάνω στο άλλο, παράξενα πρόσωπα που αποτυπώνουν την αλήθεια του καλλιτέχνη τους· τη δική του αλήθεια.

Jackson Pollock 13A

Ο Jackson Pollock δεν πιστεύει πως η τέχνη έχει κανόνες. H τέχνη είναι άναρχη, αρχίζει και τελειώνει όποτε εκείνη το θελήσει, δεν απεικονίζει μόνο αυτό που το γυμνό μάτι μπορεί να δει. Υπάρχει και για το ξέσπασμα της φαντασίας, για την ελευθερία της έκφρασης, για το ασυνάρτητο και αυτό που δεν μπορεί εύκολα να συλλάβει ο άλλος. Όταν κάποτε ρωτήθηκε σε μία συνέντευξη ‘’πώς μπορείτε να καταλάβετε πότε τελειώνει ένας πίνακας;’’ εκείνος ρώτησε αυθόρμητα: "Εσύ πότε καταλαβαίνεις όταν τελειώνεις να κάνεις έρωτα;"

 Και για αυτό είναι από τους αγαπημένους μου καλλιτέχνες: διότι δεν υπακούει σε κανόνες· δημιουργεί εκείνος τους δικούς του.

Αυτή η ορμητική του προσωπικότητα, αυτός ο πολυσύνθετος ψυχισμός του που άλλοτε τον  οδηγούσε σε  βίαια ξεσπάσματα και άλλοτε τον οδήγησε σε πνευματικούς δρόμους που διαμόρφωσαν μεγάλο μέρος της προσωπικότητάς του ( ο ίδιος υπήρξε μεγάλος θαυμαστής του Ινδού φιλοσόφου Τζιντού Κρισναμούρτι), σμίλευσαν την καλλιτεχνική του προσωπικότητα με ένα πρωτόγνωρο καλλιτεχνικό ξέσπασμα επάνω στον καμβά, με χρώματα τοποθετημένα τόσο απλά αλλά και τόσο πολύπλοκα ταυτόχρονα. Αυτή η εύθραυστη προσωπικότητα που είχε τους δαίμονές της, προσπάθησε να λυτρωθεί μέσα από το αλκοόλ, οδηγώντας τον ίδιο σε ένα θάνατο τόσο πρόωρο και άσχημο. Κατά τραγική ειρωνεία, ο ίδιος θα έβρισκε τον ίδιο θάνατο με το κινηματογραφικό του είδωλο, James Dean, και μάλιστα, ένα χρόνο μετά το θάνατο του ίδιου (1956).

Jackson Pollock 1 (1949)

Ο Jackson Pollock εκπροσωπεί ένα είδος τέχνης που δεν μπόρεσαν να αντιληφθούν όλοι. Είναι ένας καλλιτέχνης με ατόφια καλλιτεχνική φλέβα που αφήνει την έμπνευση να βγει ελεύθερα από μέσα του, καταπνίγοντας τα πάντα σαν ερμητικό ποτάμι. Είναι σπουδαίος γιατί γνωρίζει πως δε χρειάζεται μόνο η αποτύπωση της ωμής πραγματικότητας. Eξίσου σημαντικό είναι και να βάζεις μέσα σε αυτή το δικό σου αποτύπωμα, να καταθέτεις τον τρόπο που τη βλέπεις εσύ.

Κείμενο: Μαρία Σκαμπαρδώνη