Πολλές φορές τα πιο ωραία πράγματα είναι δίπλα σου, σε μέρη που ποτέ δεν είχες δώσει ιδιαίτερη σημασία για λόγους μάλλον άγνωστους ή και χωρίς κανέναν λόγο. Ακριβώς αυτό μου συνέβη με την σημερινή μου επίσκεψη στην Ιερά Μονή Μακαριωτίσσης στην Βοιωτία.

Στην παρεξηγημένη τελικά Βοιωτία που έχει πολλά ωραία μέρη να δει κανείς. Και κυρίως έχει πολλές ωραίες παραλίες, καθαρές και χωρίς πολυκοσμία. Αλλά αυτά θα τα πούμε άλλη φορά… Σήμερα θα πούμε γα το ωραίο μοναστήρι που βρίσκεται στην δυτική πλαγιά του Ελικώνα, σε υψόμετρο 700μ.  Από το κέντρο της Αθήνας απέχει 130 χλμ. , γύρω στη μία ώρα και 40 λεπτά. Από Θήβα απέχει 40 χλμ.  Για την Ιερά Μονή Μακαριώτισσας άκουγα διάφορα από τους ντόπιους, αλλά ποτέ δεν αξιώθηκα να την επισκεφτώ. Μάλλον επειδή ο δρόμος ήταν χάλια μέχρι πρότινος. Τώρα όμως ευτυχώς όλη η διαδρομή είναι ασφαλτοστρωμένη, οπότε δεν υπήρχε καμμία δικαιολογία.

Κυριακή πρωί αποφασίσαμε να πάμε λοιπόν, μετά του συζύγου και της θείας που έχει μεγαλώσει στην περιοχή και η οποία μας ξεσήκωσε μάλλον με μια παραπονεμένη δήλωση τύπου «αχ, πόσα χρόνια έχω να πάω στο μοναστήρι, αλλά ποιος να βρεθεί να με πάει εμένα;…»  «Εμείς θα σε πάμε θεία» είπαμε και νά ‘μαστε λοιπόν στο «κεφαλοχώρι» της περιοχής την Δομβραίνα. Απ’όπου ξεκινάει ο δρόμος για την Ιερά Μονή Μακαριωτίσσης. Η απόσταση είναι περίπου 7,5 χλμ., εμείς κάναμε γύρω στα 15 λεπτά, για να μη ζαλιστεί και η θεία…

Φτάσαμε λοιπόν ακριβώς την ώρα που τελείωνε η κυριακάτικη λειτουργία και με χαρά μας διαπιστώσαμε ότι ήταν πολλοί αυτοί που είχαν πάει να εκκλησιαστούν εκεί. Και μάλιστα ήταν στην πλειοψηφία τους νέοι άνθρωποι. Ο προαύλιος χώρος του είναι πολύ περιποιημένος, ωραία πλακοστρωμένος, με όμορφα λουλούδια γύρω-γύρω κι ένα ζωηρό πλατάνι που στολίζει το σημείο στην είσοδο της εκκλησίας. Πλατάνια υπάρχουν κι άλλα πέριξ και εντός της μονής και δημιουργούν μια πολύ ωραία ατμόσφαιρα. Από το προαύλιο, ξεκινάει μια διπλή πετρόχτιστη σκάλα που (προφανώς) οδηγεί στα κελιά των μοναχών που όπως μας είπαν είναι περίπου είκοσι.

Μπαίνοντας μέσα στην εκκλησία, η ατμόσφαιρα είναι πραγματικά κατανυκτική. Κάποιοι πιστοί έχουν μείνει και προσεύχονται, ενώ κάποιοι άλλοι συνομιλούν με τους καλόγηρους. Στα δεξιά μας δεσπόζουν παλιές τοιχογραφίες Αγίων, με πρώτο τον Άγιο Γεώργιο. Και στο βάθος, πηγαίνοντας να προσκυνήσουμε τις εικόνες, τα μάτια μας κολλάνε στο εντυπωσιακό ξυλόγλυπτο τέμπλο.

Επισκεφθήκαμε και το μικρό πωλητήριο της Μονής, όπου εις μάτην αναζητήσαμε κάποιο βιβλίο με την ιστορία του μοναστηριού. Βρήκαμε έναν συμπαθέστατο νεαρό μοναχό και του είπαμε το παράπονό μας. Μας έδωσε ο ίδιος μερικές πληροφορίες και μας εξήγησε ότι δυστυχώς δεν γνωρίζουμε και πολλά πράγματα. Η Ιερά Μονή Μακαριωτίσσης ιδρύθηκε τον 12ο αιώνα. Έγιναν ανακαινίσεις τον 17ο αιώνα και τον 19ο αιώνα (1802). Κατά την Τουρκοκρατία έβρισκαν σ’ αυτήν καταφύγιο οι κλέφτες και οι αρματωλοί που δρούσαν στην οροσειρά του Ελικώνα. Κατά την επανάσταση του 1821 ενίσχυσε τον Καραϊσκάκη στη μάχη της Δομβραίνας και γι' αυτό οι Τούρκοι του έβαλαν φωτιιά στις 4 Νοεμβρίου 1826. Στον Μακεδονικό αγώνα πρόσφερε θυσία τον ιερομόναχό της π. Χρυσόστομο Καπετανόπουλο, ενώ γνώρισε και την θηριωδία των Ναζί στην Κατοχή, που κατέστρεψαν μεγάλο μέρος της Μονής φονεύοντας τον μοναχό της π. Αγαθάγγελο Αγγέλου. Κι αφού μας είπε αυτά τα ενδιαφέροντα, μας κέρασε καφέ και κουλουράκια. Να σημειώσω εδώ, ότι ο σύζυγος Γιώργος του είπε «θυμάμαι παλιά πως κερνάγατε λουκουμάκια»> Κι ενώ εγώ ντράπηκα για τις «απαιτήσεις» του γλυκατζή συζύγου μου, ο καλόγηρος έτρεξε και μας έφερε μια χούφτα λουκουμάκια «να πάμε και στο σπίτι». Και μας ζήτησε και τα ονόματά μας να τα μνημονεύσουν! Τί καλός και συγκινητικός!

Κι έτσι, μπουκωμένοι από τα ολόφρεσκα λουκουμάκια -που ποτέ δεν έφτασαν μέχρι το σπίτι- τελειώσαμε την ωραία μας εκδρομούλα στην Ιερά Μονή Μακαριωτίσσης, η οποία -ξέχασα να σας πω- εορτάζει στις 23 Αυγούστου, στην Απόδοση της κοιμήσεως της Θεοτόκου. Ευχαριστηθήκαμε πάρα πολύ όλοι μας. Η θεία που ξαναείδε ένα μέρος όπου έρχονταν εκδρομή με το σχολείο, με γαϊδουράκια, παρακαλώ, ο σύζυγος γιατί τσάκισε τα λουκουμάκια κι εγώ γιατί είδα ένα όμορφο και ενδιαφέρον μέρος (οκ, έφαγα και τα μισά λουκούμια). Και κυρίως γιατί προσκυνήσαμε και προσευχηθήκαμε σ’αυτή την ωραία εκκλησία της Μονής. 

Επειδή οι καιροί είναι δύσκολοι και η βενζίνη υπερ-πανάκριβη, προτείνω να συνδυάσετε μια επίσκεψη στο μοναστήρι, με ένα ωραίο μπάνιο στα πεντακάθαρα νερά της περιοχής (Σαράντι, Αλυκή ή Άγιο Νικόλαο) το καλοκαίρι ή με εξερεύνηση στα χωριά του Ελικώνα (Κυριάκι, Αγία Άννα) αν είναι χειμώνας .Επίσης αξίζει και μία επίσκεψη στο μουσείο της Θήβας. 

Σημ. Οι Πατέρες της Ιεράς Μονής Μακαριωτίσσης ασχολούνται εδώ και πολλά χρόνια με την κτηνοτροφία και παράγουν γάλα και λοιπά γαλακτοκομικά είδη εξαιρετικής ποιότητας. Τα προϊόντα αυτά μπορεί να τα βρείτε σε μεγάλα σούπερ μάρκετ ή και σε μικρότερα καταστήματα. Έχουν μάλιστα φτιάξει και ένα σάϊτ όπου παρουσιάζουν τα προϊόντα τους.

Κείμενο & φωτογραφίες : Marlykon