Αν σας έλεγαν πως ένα παιδικό παραμύθι με δύο αδελφές στο οποίο η μία σκοτώνει την άλλη είναι αλήθεια, πώς θα αισθανόσασταν; Αν τελικά πιστεύατε πως ο μύθος αυτός θα αναβιώσει με την Κόκκινη Βασίλισσα να επιστρέφει για να σκοτώσει επτά ανθρώπους για εκδίκηση με το τελευταίο θύμα να είστε… εσείς;

La dama rossa uccide sette volte, μας δηλώνει το ιταλικό τζάλο του 1972. Δηλαδή, η Κόκκινη Βασίλισσα σκοτώνει επτά φορές. Το υπερφυσικό στοιχείο στην ταινία γειτνιάζει με την πραγματικότητα, καθώς μία σειρά φόνων ξεκληρίζει τον φιλικό και επαγγελματικό κύκλο δύο αδελφών με κύρια υπεύθυνη να θεωρείται… η νεκρή τους αδελφή.

Δύο αδελφές, η Kitty και η Evelyn, είναι καταραμένες εξαιτίας ενός οικογενειακού πορτραίτου, που αναπαριστά μία αδελφή να δολοφονεί την άλλη. Πιστεύουν πως η Κόκκινη Βασίλισσα του πορτραίτου, θα επιστρέψει στη ζωή και θα δολοφονήσει επτά ανθρώπους. Δύο χρόνια αργότερα, η Kitty από λάθος θα δολοφονήσει την Evelyn, σε ένα έγκλημα που θα συγκαλυφθεί από τη μεγαλύτερη αδελφή τους, Franziska και το  θείο τους, Tobias.

Η ίδια όμως δε θα σταματήσει ποτέ να αισθάνεται ενοχές. Και όταν οι δολοφονίες από μία γυναίκα ντυμένη στα κόκκινα ξεκινήσουν, η ίδια αισθάνεται πως έρχεται και η σειρά της..

Εμπνευσμένη από τη μαγεία των παιδικών παραμυθιών, η ταινία μας εισάγει από μία παιδική αφέλεια σε μία ενήλικη πραγματικότητα, όπου όλα δείχνουν πως η φαντασία από την αλήθεια έχουν αναμιχθεί και δεν μπορεί κανείς να τα ξεδιαλύνει.

Τι είναι τα τζάλο;

Έχω μεγάλη εκτίμηση στις τζάλο ταινίες, ανήκουν στα αγαπημένα μου είδη.

Το τζάλο (Giallo)  είναι ένα είδος καλλιτεχνικής δημιουργίας  που άκμασε την Ιταλία τις δεκαετίες του ’70, του ’80 και του ’90 στη λογοτεχνία και τον κινηματογράφο. Περιλαμβάνει είδος λογοτεχνικών βιβλίων και ταινιών οι οποίες έχουν κυρίως θέμα την επίλυση μίας μυστηριώδους υπόθεσης, ενός εγκλήματος. Τις περισσότερες φορές στις τζάλο ταινίες υπάρχει ένας κατά συρροή δολοφόνος, ένας ιδιωτικός ντετέκτιβ που ασχολείται με την επίλυση της υπόθεσης και σε αρκετές από αυτές, ερωτικές σκηνές ιδιαίτερα αποκαλυπτικές.

Οι τζάλο ταινίες επηρέασαν ολόκληρο του κινηματογραφικό είδος του θρίλερ με τις πιο κλασικές slasher του είδους (Halloween, Friday the 13th), να εμπνέονται από αυτές.

Η Βασίλισσα σκοτώνει επτά φορές, είναι από τις αγαπημένες μου τζάλο ταινίες, αν και τη θεωρώ ολίγον αδικημένη, καθώς δεν είναι ευρέως γνωστή.

Γιατί αξίζει να δω την ταινία;

Τα δυνατά της σημεία είναι τόσο οι ωμοί και σκληροί φόνοι οι οποίοι διαπράττονται από μία γυναίκα ντυμένη στα κόκκινα η οποία φοράει μάσκα και γελάει ειρωνικά βλέποντας τα θύματά της να ξεψυχούν. Κι αν κρατάει μαχαίρι, οι τρόποι εξόντωσης των επτά ανθρώπων που επέστρεψε για να εκδικηθεί, είναι διάφοροι..

Και φυσικά, δεν μπορούμε να μην αναφερθούμε στη μουσική του Bruno Nicolai, αυτού του Ιταλού μαιτρ των Ιταλικών ταινιών τρόμου, ο οποίος υπήρξε και δεξί χέρι του μαέστρου Ennio Morricone. Ο Nicolai δημιουργεί ένα soundtrack ιδιαίτερα παιχνιδιάρικο που θυμίζει τις παιδικές ηλικίες των αδελφών, το οποίο μεταβάλλεται διαρκώς μέσα στις συνεχείς ανατροπές της ταινίας. Καταφέρνει να ντύσει με έναν περίτεχνο και σουρεαλιστικό τρόπο τη σκηνοθεσία του  Emilio Miraglia, η οποία μας χαρίζει ένα συνονθύλευμα μοντέρνων και γοτθικών σκηνών.

Μία ταινία με συναρπαστική ατμόσφαιρα, δυνατό σενάριο που αναδεικνύει την ανθρώπινη ματαιοδοξία στο τέλος. Μία ταινία που αξίζει κάποιος να δει, ένα τζάλο που ανήκει στα καλύτερα του είδους.

Κείμενο : Μαρία Σκαμπαρδώνη