Θυμάμαι τόσο έντονα τον κινηματογράφο ΑΘΗΝΑ της Πατησίων, φίσκα γεμάτο από κόσμο να παρακολουθεί με αγωνία το δράμα του μικρού Τι Τζέι και του πατέρα του.

Έχω στα μάτια μου την εικόνα των δύο  κυριών μπροστά μου που τότε θα είχαν την τωρινή μου ηλικία, να κλαίνε με λυγμούς και η μία να λέει στην άλλη «πάει ο μπαμπάς του Πόπηηηηη,τί θα κάνει το παιδί;» και ταυτόχρονα να γυρνάω δίπλα μου και να βλέπω την κολλητή μου να κλαίει κι εκείνη...Όλο το σινεμά έκλαιγε δηλαδή, βλέποντας το The Champ (1979) του Φράνκο Τζεφιρέλλι. Οι ωραίες εικόνες της σκηνοθεσίας του και οι φοβερές ερμηνείες του μικρού Ricky Schroder, του Jon Voight και της Faye Dunaway, έκαναν αυτό το ρημέικ της ταινίας του 1931, ένα από τα πιο αγαπημένα δακρύβρεχτα έργα. Ως συνήθως οι  κριτικοί δεν το ενέκριναν, αλλά είχε κερδίσει το κοινό.

Αυτό ήταν το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό όταν διάβασα την είδηση του θανάτου του σπουδαίου Φράνκο Τζεφιρέλλι. Του σκηνοθέτη που κάθε Πάσχα θυμόμαστε κι όσο κι αν κοροϊδεύουμε, πάντα ξανά-παρακολουθούμε τον Ιησού από τη Ναζαρέτ (1977). Που μας είχε δώσει την ευκαιρία να δούμε Σαίξπηρ στον κινηματογράφο το 1967 με το Ημέρωμα της Στρίγγλας, το 1968 στο Ρωμαίος και Ιουλιέτα και στον (αδικημένο κατά τη γνώμη μου) Άμλετ το 1990. Και στον Οθέλλο βέβαια, αλλά σαν όπερα του Βέρντι αυτή τη φορά (1986), αφού η όπερα ήταν το «φόρτε» του Τζεφιρέλλι. Είχε κάνει κινηματογραφικές ή τηλεοπτικές μεταφορές (Traviata, Cavaleria Rusticana κ.ά.) αλλά κυρίως είχε σκηνοθετήσει πολλές παραστάσεις, στα πιο μεγάλα θέατρα, στην Scala του Μιλάνου και στo Metropolitan της Νέας Υόρκης. Είχε κάνει μια βιογραφική ταινία για τα νενανικά χρόνια του Τοσκανίνι (Il giovane Toscanini, 1988) και μία για τα τελευταία χρόνια της Μαρίας Κάλας (Callas Forever, 2002) την οποία λάτρευε. Είχε κάνει τηλεταινία το Έτσι Είναι αν Έτσι Νομίζετε του Πιραντέλλο και κινηματογραφικό την Τζέιν Έυρ (1996). Από τις πρώτες του δουλειές, νομίζω καλλιτεχνικά η καλύτερή του ήταν το Αδελφός Ήλιος, Αδελφή Σελήνη (1972), η αφήγηση της ζωής του Αγίου Φραγκίσκου της Ασίζης. Και μια που αρχίσαμε με το δακρύβρεχτο The Champ, να τελειώσουμε με την υπέρ-ρομαντική, υπέρ-μελό Endless Love με την Brooke Shields και τον Martin Hewitt που μάλλον δεν ήταν και ό,τι καλύτερο στον κινηματογράφο, εκείνη την εποχή όμως είχε εντυπωσιάσει και συγκινήσει και αν μη τι άλλο, άφησε πίσω ένα από τα ωραιότερα τραγούδια αγάπης, το Endless Love (1981) με τους Diana Ross & Lionel Richie.

Ο Φράνκο Τζεφιρέλι πέθανε στις 15 Ιουνίου του 2019 στην Ρώμη, κοντά στην οικογένειά του σε ηλικία 96 ετών. Πλήρης ημερών και έργων!

Κείμενο: Marlykon