Και να που ο δρόμος μας, μας ξαναέφερε στην ωραία Μερκάδα. Αυτή την φορά αφορμή ήταν η  εκδήλωση του Πολιτιστικού Συλλόγου Μερκάδας «Στα χνάρια του Αχιλλέα». Δηλαδή μια ορεινή πεζοπορία 10 χιλιομέτρων, σε χωματόδρομο μέσα σε όμορφο ελατόδασος και με θέα στο Βελούχι (Τυμφρηστό).

Κι αν αναρωτιέστε τί δουλειά έχει ο μυθικός ήρωας Αχιλλέας στην Μερκάδα, ο σύλλογος μας πληροφορεί ότι ο ημίθεος της Αρχαίας Ελληνικής μυθολογίας Αχιλλέας, είναι στενά συνδεδεμένος με την Φθιώτιδα και την περιοχή του Σπερχειού. Ο Όμηρος στην Ιλιάδα την αναφέρει ως μια από τις επικράτειες του Αχιλλέα και του πατέρα του, Πηλέα. Αρκετοί αρχαιολόγοι πιθανολογούν ότι ανάκτορο του Αχιλλέα βρισκόταν κοντά στο χωριό Μερκάδα της Φθιώτιδας, καθώς στη συγκεκριμένη περιοχή έχουν εντοπιστεί πολλά ευρήματα αγγείων, αμφορέων κ.λ.π., ενώ η μορφολογία του εδάφους υποδηλώνει την ύπαρξη κάστρου ή ναού. Από μαρτυρίες παλιότερων, φαίνεται να υπήρχε πέτρινη είσοδος, ενώ σε ορισμένα σημεία είναι ορατά και απομεινάρια τείχους.

Με αφορμή λοιπόν την ελληνική μυθολογία και πραγματική αιτία μια ωραία εκδρομή με τους καλούς μας φίλους (αλλά και στόχο στην άκρη του μυαλού μας το πανηγύρι που θα επακολουθούσε στην πλατεία του χωριού), βάλαμε τα αθλητικά μας, πήραμε τα σακίδιά μας και τις μαγκούρες μας, κάναμε και τον σταυρό μας να μην βρέξει και ξεκινήσαμε για την «κατάλληλη για μικρούς και μεγάλους» πεζοπορία των δέκα χλμ. μέσα στο δάσος. Βέβαια τα χιλιόμετρα ήταν τελικά πάνω από ένδεκα και η πεζοπορία όχι τόσο κατάλληλη για μεγάλες ηλικίες, αλλά εμείς είμαστε παλληκάρια και  τα καταφέραμε μια χαρά. Καθότι βεβαίως – βεβαίως η διαδρομή μέσα στο δάσος ήταν τόσο όμορφη που σου έπαιρνε την κούραση και σου έδινε φτεραααά… Περπατούσαμε ανάμεσα σε αγριοκαστανιές και έλατα καταπράσινα, περνάγαμε από μικρά ρυάκια και ανάμεσα στις αγριοφωνάρες μας, ακούγαμε το θρόισμα των φύλλων και τα πουλάκια που κελαϊδούσαν. Ήταν ένα θαύμα και χαλάλι τα ατέλειωτα χιλιόμετρα πεζοπορίας στον χωματόδρομο. Μια μοναδική εμπειρία που σίγουρα θα μας μείνει αξέχαστη για την ομορφιά του φυσικού τοπίου, την καλή παρέα και βέβαια το μεγάλο μας κατόρθωμα των 11,30 χλμ.

Όμως οι ωραίες εκπλήξεις της Μερκάδας δεν τέλειωναν εδώ. Τα καλύτερα μας περίμεναν… Στην πλατεία του χωριού, όπου αφού κάναμε τον επίσημο τερματισμό της πεζοπορίας και πήραμε τα αναμνηστικά μας μετάλλια (όσοι τα πήραν δηλαδή, γιατί μερικοί-μερικοί σαν εμάς δεν το πήραμε χαμπάρι και πήγαμε στο σπίτι να αλλάξουμε τα καταϊδρωμένα ρούχα μας…τέλος πάντων), μας περίμεναν στρωμένα τραπέζια, βραστό κρέας, τραχανάς σούπα και κρασί όλα κερασμένα από τον Πολιτιστικό Σύλλογο της Μερκάδας. Και για όσους δεν χόρτασαν ή δεν πρόλαβαν υπήρχαν και σουβλάκια και λουκάνικα, τσίπουρο εκλεκτό (σας διαβεβαιώ γι’αυτό) και τέλος ο καλύτερος μπακλαβάς που έχω φάει στη ζωή μου! Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ακούγεται μια φωνή από το μεγάφωνο «και τώρα θα χορέψουμε» . Κι άρχισαν τα τσάμικα και οι συρτοί κι έγινε ο κακός χαμός. Χορέψαμε και γλεντήσαμε σαν μια παρέα με τους Μερκαδιώτες που πρέπει να τους ευχαριστήσω θερμά που μας έδωσαν την χαρά να ζήσουμε μια πραγματικά αξέχαστη και κυρίως αυθεντική εμπειρία. Μια εμπειρία ελληνικότατη και πολύ αληθινή!

Σημαντική σημείωση: Μέσα σ ’αυτή την υπέροχη ατμόσφαιρα ξενοιασιάς, γλεντιού και αυθεντικότητας, είχαμε την ευκαιρία να κάνουμε έναν καινούργιο φίλο (που είναι επιστήθιος φίλος των φίλων μας), τον κύριο Σπύρο. Έναν αρχοντάνθρωπο από αυτούς που σπανίζουν πλέον, ευγενικό και πολυπράγμονα. Πάνω στην κουβέντα μας λοιπόν, ο κύριος Σπύρος μας είπε ότι του αρέσει να γράφει ποιήματα και στίχους, αλλά δεν τα έχει δείξει ποτέ σε κανέναν για να ακούσει μια γνώμη ή και να του τα διορθώσει κάπως. Του ζήτησα λοιπόν να μου δώσει τα τετράδιά του, έχω περάσει πολλές ώρες διαβάζοντας τα ποιήματά του στα οποία μιλάει για την φύση, για ανθρώπους που αγαπά ή θαυμάζει, για την ζωή του και για τις σκέψεις του. Σας παραθέτω εδώ ένα που μου άρεσε πολύ γιατί είναι σχετικό με αυτά που ζήσαμε στην Μερκάδα κι ελπίζω να το εκτιμήσετε κι εσείς.

ΣΤΟ ΠΑΝΗΓΥΡΙ

Στο πανηγύρι του χωριού

Μού’ρχονται πολλά στο νου

Πώς γινότανε παλιά

Με κλαρίνα και βιολιά

------

Την παραμονή το βράδυ

Δίχως φώτα, στο σκοτάδι

Είχαμε τη λιτανεία

Στου χωριού την εκκλησία

-----

Τα καντήλια το βραδάκι

Φώτιζαν με το λαδάκι

Και στα σπίτια η φωτιά

Ζέσταινε και την καρδιά

-----

Στην πλατεία ο χορός

Ο τσάμικος και ο συρτός

Χορεύαμε όλοι μαζί

Στου χωριού μας τη γιορτή

-----

Τρεις μέρες είχαμε γιορτή

Που κρατούσε ως το πρωί

Ήταν όλοι μια αρμονία

Δεν γινόταν φασαρία

-----

Ελάτε φίλοι μας καλοί

Στην δική μας τη γιορτή

Να χορέψουμε μαζί

Απ’το βράδυ ως το πρωί

Σπύρος Μπορότης

Κείμενο: Marlykon