Τρία ποιήματα για τον έρωτα που μας πληγώνει όταν αποχωρεί

1.Στήβι Σμιθ

Ακροπατώντας

Θυμάμαι πάντα τα υπέροχα λουλούδια σου

Το υπέροχο κιμονό που φορούσες

Όταν στον καναπέ καθισμένος

Σαν τίγρη κουλουριασμένος

Μου είπες ότι πια δεν μ’αγαπούσες

*

Αυτό που δεν μπορώ να θυμηθώ ήταν πώς ένοιωσα που ήσουνα κακός

Ξέρω μονάχα ότι τώρα δεν θα μ’ένοιαζε αν ήσουνα κακός

Ωιμέ, την δύναμη πού’χει η υπερβολή, η λύπη, ο θυμός

Τα χρόνια μου την πήραν. Τώρα βαδίζω απαλά κι ακροπατώ.

2. Ζακ Πρεβέρ

Οι προδομένοι ερωτευμένοι

Εγώ είχα μια λάμπα του λαδιού,

Εσύ είχες την φωτιά

Ποιός πούλησε το φυτίλι;

3.Ντόροθυ Πάρκερ

Ατυχής σύμπτωση

Eνώ ορκίζεσαι δική του πως είσαι

Με τρέμουλο, με αναστεναγμό

Κι εκείνος όρκο παίρνει ότι νοιώθει

Πάθος ατέλειωτο, πάθος αθάνατο-

Κυρά μου απλώς θυμήσου μόνο αυτό:

Ψέματα λέει ο ένας απ’τους δυό. 

Μετάφραση: Λητώ Σεϊζάνη