Στις 29 Μαίου του 1912 δόθηκε στο Παρίσι η πρεμιέρα του μπαλέτου “Το απομεσήμερο ενός φαύνου“ που έμελλε να μείνει στην ιστορία γιατί άλλαξε μια για πάντα το ύφος του χορού με τον μοντερνισμό του.

 “Το απομεσήμερο ενός φαύνου“ ήταν η πρώτη χορογραφική δουλειά του Nijinsky και υπήρξε προϊόν μιας ευτυχούς συγκυρίας. Κατ'αρχήν έχουμε το μέγιστο ταλέντο του Νιζίνσκι που κυριαρχούσε στο στερέωμα του χορού στις αρχές του 20ού αιώνα. Ο Νιζίνσκι λοιπόν, πρότεινε στον Σεργκέϊ Ντιαγκίλεφ, περίφημο διευθυντή των ρώσικων μπαλέτων και εραστή του, να παρουσιάσουν μια χορογραφία εμπνευσμένη από την ελληνική αρχαιότητα. Επέλεξαν, από κοινού, το συμφωνικό ποίημα του Claude Debussy “ Prélude à l'après-midi d'un faune “. Τα σκηνικά και τα κοστούμια υπέγραψε ο ρώσος ζωγράφος Leon Bakst. 

Στην πρωτοποριακή χορογραφία που εμπνεύστηκε πέταξε στα αζήτητα τα περίτεχνα κοστούμια και τις λεπτεπίλεπτες κινήσεις του κλασσικού χορού, χαρακτηριστικό όλων των μέχρι τότε χορογραφιών. Ο Νιζίνσκι στήνει πλάγια τους χορευτές, όπως στις τοιχογραφίες της μινωικής Κρήτης, τους ντύνει με αραχνοΰφαντους χιτώνες που αφήνουν το κορμί και κατά συνέπεια την κίνηση ελεύθερα, δίνοντας έμφαση στην αδρή, στυλιζαρισμένη κίνηση.

Όμως η αποδοχή αυτών των νεωτερισμών από το κοινό της εποχής δεν υπήρξε εύκολη. Στην γενική δοκιμή της παράστασης και παρά τις λαμπρές παρουσίες των Claude Debussy, August Rodin, Maurice Ravel, Jean Cocteau στην αίθουσα Chatelet, συνάντησε τη σιωπή του αμήχανου κοινού που βρήκε το θέαμα ιδιαίτερα τολμηρό, ειδικά στην τελική σκηνή με τις ερωτικές σχεδόν κινήσεις του θνήσκοντος φαύνου.

O βαρώνος Adolf de Meyer, περίφημος φωτογράφος μόδας, έβγαλε μια σειρά από φωτογραφίες κατά τη διάρκεια των δοκιμών, αφήνοντάς μας μια πολύτιμη παρακαταθήκη του όλου εγχειρήματος σε ένα φωτογραφικό λεύκωμα.

 Κείμενο : Μαριάννα Καραβασίλη

Πρώτη δημοσίευση : www.peopleandideas.gr