Nicos Vox & The Voxiety - παλιό, καλό ροκ'ν'ρολ

Nicos Vox & The Voxiety - Like Yesterday

Ο Nicos Vox είναι ένας κλασικός ροκάς. Ταλαντούχος και πολύ ενθουσιώδης. Τον είχα βρει τυχαία στο Facebook, μάλλον προωθούσε κάποιο τραγούδι του. Τον άκουσα, μου άρεσε και έτσι παρακολουθούσα τις δουλειές του και στο you tube. Όταν μου έστειλε το καινούργιο του τραγούδι “Like Yesterday” μου άρεσε πολύ και έτσι του ζήτησα μια (τηλεφωνική) συνέντευξη.

Ο Nicos Vox έχει γεννηθεί στον Καναδά, έχει μεγαλώσει στο Ντητρόϊτ και τα τελευταία δέκα χρόνια ζει εδώ, στον Πειραιά, τον τόπο καταγωγής του πατέρα του. Κι η μητέρα του είναι Ελληνίδα, από την Θήβα. Δεν το είχε σκοπό να μείνει εδώ μόνιμα. Ήρθε για λίγους μήνες και τελικά κόλλησε. Του έδωσε έμπνευση η Ελλάδα. Βρίσκει την ζωή εδώ πιο ποιοτική και έτσι μπορεί και γράφει καλύτερα τραγούδια Έφτιαξε και το ωραίο του γκρουπάκι τους Voxiety που είναι οι : Γιώργος Σούντας - Lead Guitar, C Belle - Bass Guitar, Γιάννης Αυγερινός- Drums και ο ίδιος Rhythm Guitar και φωνητικά.

Nicos Vox - Photo @ideostrovilos.gr

Γράφει όλα του τα τραγούδια μόνος του, στίχους και μουσική. Τραγουδάει και παίζει και κιθάρα. Όποτε του έρθει μια έμπνευση, μια ιδέα, όχι προγραμματισμένα «τώρα θα γράψω ένα κομμάτι που θα λέγεται «έτσι». Μου είπε μάλιστα ότι όταν του έρχεται έστω και μια μικρή ιδέα, την ηχογραφεί αμέσως, για να είναι σίγουρος ότι δεν θα χάσει κάτι καλό. Πάντα έτσι δουλεύει. Και προσπαθεί να είναι πολύ επιλεκτικός, να βγάζει μόνο πράγματα που αξίζουν.

Το “Like Yesterday” είναι το πιο πρόσφατο τραγούδι των Voxiety. Είναι μια ωραία, δυνατή ροκιά που έγραψε στην διάρκεια της καραντίνας και μιλάει για την αίσθηση της χαμένης ζωής που όλοι είχαμε τις μέρες των lockdowns. "How long will I have to live this way? I want my life back, like yesterday”.

“1973” ήταν ο τίτλος του άλμπουμ τους που είχαν βγάλει to 2019, λίγο πριν ξεσπάσει η πανδημία του Covid. To CD περιέχει 8 κομμάτια, όλα καλά! Εγώ ξεχώρισα το ομώνυμο 1973 που είναι καθαρό hard rock. (Metal του το χαρακτήρισα εγώ, αλλά κατάλαβα ότι δεν του αρέσει ο όρος, γενικά είναι μάλλον της παλιάς ροκ σχολής). Σε παρόμοιο hard ύφος είναι και το Exit που έχει κι ένα πολύ καλό βίντεο. Και το Shame αξίζει πολύ να το προσέξετε, είναι μια ροκ μπαλάντα όπου ο Nicos δείχνει τις φωνητικές του δυνατότητες.

Του ζήτησα να μου πει ένα μόνον συγκρότημα που είναι το πιο αγαπημένο του. Αυτό που θεωρεί το σπουδαιότερο όλων, που χωρίς αυτούς τα πράγματα θα ήταν αλλιώς. Beatles, σίγουρα οι Beatles μου είπε, αφού πρέπει να διαλέξω μόνο ένα, τότε Beatles! 

Σ’ έναν τέτοιον ροκά σαν τον N.Vox δεν μπορούσα βέβαια να παραλείψω να ρωτήσω την άποψή του για την σημερινή μουσική και το ροκ. Την απογοήτευσή του για το σύγχρονο ροκ την περίμενα, το βρίσκει άψυχο και στάσιμο. Όσο για την υπόλοιπη μουσική σκηνή (ραπ, χιπ-χοπ, ποπ κ.λπ.) εννοείται δεν της έχει καμιά εκτίμηση. Εμφάνιση, auto-tune, γρήγορη επιτυχία, γρήγορα θα ξεχαστούν και θα εξαφανιστούν, μου λέει. Όμως, έκπληξη ήταν η αισιοδοξία του για το μέλλον του ροκ. Είναι σίγουρος ότι το rock’n’roll θα επανακάμψει δριμύτερο και θα είναι καλύτερο παρά ποτέ. Και μάλιστα λέει ότι νιώθει ότι μπορεί να είναι πρωτοπόρος σ’αυτή την επιστροφή του ροκ στο προσκήνιο. «Μην το γράψεις αυτό» μου είπε, «θα με περάσουν για ψώνιο, για τρελό». Του απάντησα ότι και βέβαια θα το γράψω, εξηγώντας ότι ο άνθρωπος δεν είναι ψωνισμένος, αλλά παθιασμένος με τη μουσική του και τη δουλειά του. “ The doors will open for other rock’n’roll bands too, to bring rock where it was and even higher than where it was before” (= οι πόρτες θα ανοίξουν και για άλλα ροκ συγκροτήματα για να φτάσει το ροκ εκεί που ήταν κι ακόμα ψηλότερα).

Nicos Vox & The Voxiety 

Απεχθάνεται τους γκρινιάρηδες, μεμψίμοιρους ανθρώπους, αυτούς που πάντα βρίσκουν κάποιον ή κάτι άλλο να τους φταίει για την αποτυχία τους. Πιστεύει πολύ στην σκληρή προσπάθεια και στην επιμονή. Είναι, λέει, η συνταγή της επιτυχίας, μαζί με το ταλέντο βέβαια. «Think positive. Have goals. Work hard. Don’t give up. Αν έχεις ταλέντο, θα τα καταφέρεις.»

Ακούστε τους Voxiety και τον Nico Vox, αξίζουν. Παίζουν καλό ροκ γιατί το αγαπούν και το πιστεύουν. Και προσπαθούν γι’αυτό. Μπορεί και να καταφέρει τελικά να βγάλει το ροκ μπροστά και να του ξαναδώσει την χαμένη του αίγλη και το νεανικό κέφι που σήμερα τόσο του λείπει.

 

Κείμενο: Marlykon


Εκτύπωση   Email