Ο Δίας σε μία από τις φαινομενικά σκανδαλώδεις συναντήσεις του στην χώρα των θνητών, κατέκτησε την Σεμέλη, κόρη του Κάδμου (ήταν θνητός) και της Αρμονίας (θεάς, κόρης του Άρη και της Αφροδίτης) και έτσι γεννιέται ο Διόνυσος. Ζηλότυπη η Ήρα στέλνει 7 Τιτάνες , που κομματιάζουν και τρώνε τον Διόνυσο. Ενα κομμάτι, που περιέχει την καρδιά του Διονύσου παραπέφτει, η Αθηνά, η θεά της Σοφίας το αντιλαμβάνεται, το διασώζει και το πηγαίνει στον Δία. Εκείνος το εμφυτεύει και το συρράπτει μέσα στον μηρό του και σε μικρό διάστημα ξαναγεννιέται ο νέος Διόνυσος, ο λεγόμενος Διόνυσος Λυσεύς, ήτοι ετυμολογικά αυτός, που θα δώσει την λύση στον άνθρωπο (δηλαδή ο λυτρωτής του και ελευθερωτής του). Επίσης ο Δίας παράλληλα κατακεραυνώνει τους Τιτάνες και από την στάχτη τους γεννιέται το γένος των ανθρώπων.
Όπως παραπάνω ο κάθε αρχαιοελληνικός θρησκευτικός μύθος κρύβει αλληγορικά μία διδασκαλία, ένα μέρος της προσέγγισης της αλήθειας.
Η ανήσυχη ανθρώπινη προσωπικότητα διαχρονικά μάχεται μέσω ιδίων δυνάμεων και ιδιοτήτων, να κατακτήσει την μεγάλη αλήθεια. Την αλήθεια, που θα καθοδηγήσει την περαιτέρω ζωή του ανθρώπου μέσα από μία πιο θεμελιωμένη πνευματική άποψη :
Α. για το ποιός πραγματικά είναι,
Β. πώς έχει σταθεί μέχρι σήμερα απέναντι στους συνανθρώπους του και
Γ. πώς θα πορευθεί στο εξής μέχρι το τέλος της γήινης ζωής του.
Όλοι διαισθάνομαστε ότι μια εξωτερική πρόνοια - βοήθεια πλανάται με διάφορες εκφάνσεις, που προσπαθεί να ενεργοποιήσει αυτές τις δυνάμεις και ιδιότητες της προσωπικότητας. Για παράδειγμα αναφέρω την ομορφιά της ανοίξεως, του έναστρου ουρανού, το κελάρισμα του ύδατος, την απαράμιλλης ομορφιάς και συναισθημάτων σχέση μητέρας και παιδιού κ.λπ.
Και λίγο μετά βεβαιωνόμαστε. Όλοι οι καλόπιστοι (ή τέλος πάντων εύπιστοι), ότι μια εξωτερική πρόνοια - βοήθεια πλανάται, όταν ακούμε για τους μεγάλους απεσταλμένους - μύστες και με θετική περιέργεια μαθαίνουμε τις διδασκαλίες και ρήσεις τους, τα σύμβολα, τις αλληγορίες, που τους αποδίδονται καθώς και για τους αρχαιότερους των Απεσταλμένων τους μύθους, που τους προσάπτονται και οι οποίοι προφανώς αντιστοιχούνται στις διδασκαλίες τους.
Στον τόπο μας, η ισορροπία και η αρμονία της φύσης, η ήπια εναλλαγή των εποχών, η εύκολη μετάβαση κ.λπ. επέτρεψαν την μόνιμη εγκατάσταση και προκοπή των ανθρώπων σε οργανωμένες κοινότητες από τους πολύ αρχαίους χρόνους, τους μη ιστορικά καταγεγραμμένους.
Το μεγάλο αυτό μή ιστορικά καταγεγραμμένο διάστημα έδωσε την ευκαιρία αναπτύξεως στην Ελληνική μυθολογία ώστε αυτή να είναι άκρως ενδιαφέρουσα, πολύπλοκη, με πλούσιο Θεοσοφικό περιεχόμενο, κοσμολογικής και ανθρωποσοφικής παράδοσης, επηρεασμένης σαφώς από το πλήθος των μυητικών κέντρων, που εν τω μεταξύ αναπτύχθηκαν.
Σύμφωνα με τα γνωστά μέχρι σήμερα, στα βόρεια της χώρας στην Θράκη υπήρξε ικανός αριθμός μυητικών κέντρων από τα οποία ξεκίνησε το θρησκευτικό κίνημα του Ορφισμού, ο οποίος εξαπλώθηκε ραγδαία και στη Νότια Ελλάδα. Στον κύκλο της Ορφικής διδασκαλίας, κεντρική θέση καταλαμβάνει ο Διόνυσος και ο περί αυτού μύθος.
Διευκρίνιση: η εξέλιξη του Διονύσου στην Ελληνική Μυθολογία
1. Ο καταρχάς Ορφικός Διόνυσος, ο Διόνυσος Ζαγρεύς,
2. Ο δεύτερος Ορφικός Διόνυσος, ο Λυσεύς και
3. Ο Βάκχος, ο Λαικός Διόνυσος στο τέλος του κύκλου του Ορφισμού.
Η αποκρυπτογράφηση του μύθου του Διονύσου (σύμφωνα με τις επικρατέστερες απόψεις) είναι η εξής:
- Τμήμα Α΄ Η γέννηση και ο θάνατος του Διονύσου.
Ο Διόνυσος, όπως έχει ήδη αναφερθεί είναι γιός ενός Θεού, κατοίκου της χώρας των αθανάτων και μιάς ημιθεάς. Διαπιστώνουμε λοιπόν την κάθοδο του Θεού σε ένα αμέσως κατώτερο του θείου επίπεδο (ας το ονοματίσουμε και το σημειώσουμε ως 2ο επίπεδο), προφανώς για την προώθηση κάποιου σχεδίου υψηλού. Στην συνέχεια ο Διόνυσος φονεύεται, διαμελίζεται και τρώγεται από Τιτάνες, χάνεται λοιπόν στα σπλάχνα της ύλης και εμπεριέχεται στην στάχτη των Τιτάνων, από την οποία δημιουργείται το ανθρώπινο γένος. (Σημειώνουμε ότι οι Τιτάνες, είναι παιδιά της Γής και πολέμιοι των Ολυμπίων.)
Οι Τιτάνες συμβολίζουν την κατώτερη μορφή της ύλης, το γαιώδες, το άτακτο, το χάος. Συνεπώς, με το γεγονός της εισόδου του Διονύσου στην τιτανική φύση γινόμαστε μάρτυρες, ότι μετά την κάθοδο στην χώρα των ημιθέων, ακολουθεί και μία ακόμη (δεύτερη) καθόδος του Θείου, αυτή στην χώρα της ύλης. Προσδιορίζεται λοιπόν και στο τρίτο αυτό επίπεδο, η συμμετοχή του Θείου (τρίτο ή αντίστροφα το πρώτο εκ των τριών, επίπεδο συνειδήσεως εκ των κάτω ήτοι αυτό του ανθρώπου). Συνεπώς , τρεις είναι οι βαθμίδες όπου και η τρίτη κατώτερη βαθμίδα αυτογνωσίας του ενσαρκωμένου πνεύματος, είναι η ανθρώπινη βαθμίδα.
Συμμετρικά σκεπτόμενοι όμως: η ύπαρξη του Διονύσου μέσα από τις στάχτες των Τιτάνων, δηλώνει και μια μετάθεση προς τα άνω, κατά ενα επίπεδο και της συνειδήσεως του ανθρώπου – δημιουργήματος από τα υπόλοιπα πλάσματα του φυσικού κόσμου, μιας ιδιότητος μοναδικής αλλά και συνδετικής. Ειδικότερα υποδηλώνει την δυνατότητα της εξελίξεως - αυξήσεως του επιπέδου της συνειδήσεως του ανθρώπου, από το τρίτο επίπεδο καθόδου προς το δεύτερο. Ήτοι: Το τρίτο το επίπεδο του απαίδευτου ανθρώπου δύναται να ανέλθει, όπως θα επιβεβαιώσουμε και αμέσως λίγο παρακάτω..
Με αλληγορία λοιπόν στην Ορφική διδασκαλία δίνεται η γνώση περί της συστάσεως του ανθρώπινου δημιουργήματος επί της Γης, τα τρία επίπεδα μεταξύ Θείου, Ημίθεου και ανθρώπου, καθώς και η δυνατότητα μεταθέσεως της ανθρώπινης συνείδησης από την τρίτη βαθμίδα στην ανώτερη δεύτερη (την ημιθεϊκή).
Επίσης σημαντικότατη λεπτομέρεια είναι και η ανάμιξη της δισυπόστατης ιδιότητας του Διονύσου με αυτής των Τιτάνων, ανάμιξη, που δίδει στους ανθρώπους την Τριαδική τους σύνθεση (Θεία – Ημιθεϊκή – Υλική).*
Επιγραμματικά λοιπόν εκ των παραπάνω η ΑΝΑΛΥΤΙΚΗ ΘΕΩΡΗΣΗ:
Ο κάθε ενσαρκωμένος άνθρωπος αποτελείται από:
Ένα θεϊκό μέρος, το ΠΝΕΥΜΑ
Ένα γήινο- τιτανικό, υλικό φορέα, το ΣΩΜΑ και
Μιά ενδιάμεση ημιθεϊκή κατάσταση, την ΨΥΧΗ.
Και η ενεργειακή τους κατάσταση και αλληλεξάρτηση θα μπορούσε να περιγραφεί ως εξής:
1. το ΕΙΝΑΙ: ήτοι από μία θεία ακτίνα, το Πνεύμα, το ΕΙΝΑΙ αρχή ενεργητική και γονιμοποιός
2. το ΜΗ ΕΙΝΑΙ: ήτοι το εκ της τιτανικής ύλης, το ΜΗ ΕΙΝΑΙ, μία ουδέτερη αλλά και δεκτική αρχή, και
3. το ΠΑΘΗΤΙΚΟ ΕΙΝΑΙ: ήτοι το από μία διάμεση παθητική περιστασιακή αρχή, προϊόν της μίξεως της Υπερουσίας (των πραγμάτων) και της Ουσίας , το ΠΑΘΗΤΙΚΟ ΕΙΝΑΙ ή αρχή γόνιμος.
Επιγραμματικά λοιπόν εκ των παραπάνω, η ΣΥΝΘΕΤΙΚΗ ΘΕΩΡΗΣΗ,
στην ανθρώπινη προσωπικότητα συνυπάρχουν μεν, αλλά :
Το Θείο στοιχείο, το Πνεύμα όπου φυλακισμένο μέσα στην τιτανική μας φύση έχει χάσει την ανώτερη συνείδηση του εαυτού του και αγωνίζεται απελπισμένα για την ευτυχία, (δυστυχώς, αλλοίμονο, φευ την ανούσια ευτυχία) αυτην την ευτυχία, την οποία συνδέουμε με την φαινομενική πραγματικότητα, την υλική υπόσταση και την ικανοποίησή της, δηλαδή το ΠΑΘΗΤΙΚΟ ΕΙΝΑΙ δεν συμμετέχει, δεν λειτουργεί στην ανεύρεση της ευτυχίας, διότι υπολείπεται.
Υπολείπεται διότι ο διά....μεσος παράγων, η Ψυχή, το συναίσθημα δηλαδή, αντί να αποτελεί συνδετικό, ενωτικό στοιχείο μεταξύ υπερουσίας και ουσίας έχει καταληφθεί υπό του Εωσφόρου (του Υιού της απωλείας) και αντί γέφυρας μεταξύ τιτανικής φύσεως και Διός, αποτελεί πλέον τον φραγμό ανάμεσά τους. Το δε Πνεύμα είναι καταδικασμένο σε διαρκή άγνοια της Θείας του υποστάσεως, η ανθρώπινη προσωπικότητα νεκρώνεται, διότι η Ψυχή είναι πτωχευμένη, ουδέν ευγενές συναίσθημα αναδύεται εκ της Ψυχής αυτής.
Μιά άλλη σοφία ίσως ημιθεϊκών χαρακτηριστικών, η λαϊκή σοφία, μας προτάσσει έναν καθρέπτη και μας ρωτά: Τί Ψυχή θα παραδώσεις, «ρέ»;......
- Τμήμα β΄ Διάσωση της καρδιάς και η γέννηση του Διονύσου Λυσέως.
Μια εξωτερική πρόνοια- βοήθεια σπεύδει, η Αθηνά προλαμβάνει και διασώζει την καρδιά του Διονύσου και την δίνει στον Δία και γεννάται πλέον ο νέος Διόνυσος, ο Λυσεύς ήτοι αυτός, που θα δώσει την Λύση στον Άνθρωπο (δηλαδή ο Λυτρωτής του και Ελευθερωτής του), η ελπίδα για τον άνθρωπο διατηρείται..
Ποιός είναι ο Σκοπός, το Θεϊκό σχέδιο εμφανίσεως του νέου Θεού, που γεννήθηκε μόνον από την καρδιά του προηγούμενου;
Απάντηση: η διάχυση της ΑΓΑΠΗΣ.
Η καρδιά, που από την αρχαιότητα και όπως χαρακτηριστικά στην Γένεση αναγνωρίζεται ως η έδρα της αγάπης (Η αγάπη το θεϊκό απόσταγμα, το Crème de la Crème των συναισθημάτων μας). Ο Λυσεύς λοιπόν με ένα και μόνον μέσο ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ, έχει ως μοναδικό σκοπό να γίνει ο Λυτρωτής του απωλέσαντος την Θεία αυτού συνείδηση ανθρώπου.
Ελπίδα λοιπόν μέσω της Αγάπης, της ζωοποιού, της ἐκ τοῦ Πατρὸς ἐκπορευόμενης, της σὺν Πατρὶ καὶ Υἱῷ συμπροσκυνούμενης καὶ συνδοξαζόμενης.
Δεν θα ήθελα να απαγγέλλω συνεχώς το Σύμβολο της Πίστεως της Χριστιανικής Ορθοδοξίας σε κάθε σημείο, διότι παρότι σχεδόν ταυτίζονται με τα παραπάνω, θέλω να επικεντρωθώ στον Μύθο του Διονύσου, ως το θέμα μας .
Θα προβώ όμως σε δανεισμούς, χρησιμοποιώντας το Σύμβολο της Πίστεως, μόνον ως οδηγό>>>, οπότε
Πιστεύω σε έναν Δία... κ.λπ.
Και εις ένα Κύριο Διόνυσο, Υιό Διός γεννηθέντα υπό του Πατρός κ.λπ.
κατελθώντα στο τρίτο επίπεδο... κ.λπ.
Και σαρκωθέντα εκ Πνεύματος Σοφίας κ.λπ. κ.λπ.-
Τολμώ λοιπόν να ονοματίσω την Τριάδα:
Πατήρ Δίας
Υιός Διόνυσος
Σοφία Αθηνά, ήτοι Πνεύμα Άγιο
Επιχειρηματολόγησα λοιπόν ότι:
Στην Ορφική διδασκαλία ευρίσκεται άλλη μία προφητεία για την έλευση του Μεσσία - μέσου ήτοι ενδιάμεσου, που θα γεφυρώσει την τιτανική φύση του ανθρώπου με την Θεία αυτού φύση μέσω της Αγάπης. Η γονιμοποιούμενη αρχή του ΠΑΘΗΤΙΚΟΥ ΕΙΝΑΙ ενεργοποιείται, η Μεσσιανική Αγάπη αποκαθάρει την Ψυχή, το φράγμα του Εωσφόρου καταρρέει και αυτός εκδιώκεται και η ανθρώπινη υπόσταση Ευχαριστείται και Ικανοποιείται με την σύνδεση μεταξύ του ανυψωμένου πλέον δεκτικού υλικού ΜΗ ΕΙΝΑΙ και του απολύτου θείου επιπέδου ΕΙΝΑΙ. Επέρχεται η λύτρωσις, πραγματοποιείται το σωκρατικό - Δελφικό «ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ», το θείο ΕΙΝΑΙ και το υλικό ΜΗ ΕΙΝΑΙ δεν είναι πλέον ασύνδετα.
Επίλογος
Η καρδιά αυτή του Διονύσου έχει διαχυθεί τουλάχιστον 2500 χρόνια στην ανθρωπότητα και προετοιμάζει την έλευση του τρίτου προσώπου της Τριάδος του Πνεύματος της Σοφίας. Είναι η Αγάπη χωρίς διακρίσεις, υπολογισμούς και μέτρο. Είναι η «ανυψωμένη» Αγάπη αυτή που περιέχει μέσα της και τον Καβαλλικό συνδυασμό της Δικαιοσύνης και του Ελέους, ήτοι στην κορυφαία έκφανσή της «ΑΓΑΠΑΤΕ τους ΕΧΘΡΟΥΣ ΥΜΩΝ». Μέχρι σήμερα, η Αγάπη δεν χρησιμοποιήθηκε, η γνώση δείχνει να κατακλύζει την ανθρωπότητα, αλλά γνώση χωρίς Αγάπη μόνον δυστυχία μπορεί να δημιουργήσει. Αντίθετα η γνώση ανερχόμενη σε Σοφία και μέσα στον προστατευτικό κύκλο της Αγάπης οδηγεί στην Λύτρωση Καὶ ζωὴν του μέλλοντος αἰῶνος (ήτοι στην Αθανασία).
ΑΙΣΙΟΔΟΞΩ ότι στην εποχή του ΥΔΡΟΧΟΟΥ οι Απεσταλμένοι, που θα διδάξουν την ευγενή Γνώση, που θα υπηρετεί την Σοφία θα εμφανισθούν και τελολογικώς, ο ανυψωμένος ΑΝΘΡΩΠΟΣ θα χαρακτηρίζεται από μια Ημιθεϊκή αισθητική.
Η Θεοσοφία ή θεοσοφισμός είναι σύστημα αποκρυφιστικών δοξασιών με έντονα συγκριτικό αλλά και συνεκτικό χαρακτήρα, το οποίο στηρίζεται στην πεποίθηση ότι ψήγματα της θεϊκής ή αιώνιας αλήθειας μπορούν να αναζητηθούν σε όλες τις θρησκείες της Ανθρωπότητας (WIKIPEDIA.ORG ΛΗΜΜΑ: ΘΕΟΣΟΦΙΑ).
Κείμενο: Γ.Κ.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Η εικόνα : Η γέννησις του Διονύσου. Κώδικας 6, φ. 163β. 12ος αἰώνας. Ἱερὰ Μονὴ Ἁγίου Παντελεήμονος Αγίου Όρους.
Την φωτογραφία πήραμε από την σελίδα του Facebook Οι Μυθολόγοι.