Ένα λυρικό κείμενο της Νιόβης Σανταμά μαζί με φωτογραφίες της ίδιας.

«Ποια είναι η πιο άνομη πράξη που έχεις κάνει στη ζωή σου;»

Και το ταξίδι συνεχίζεται…

Καμαριώτισσα: το πλοίο, ο διαρκής αποχωρισμός.

Οι γλάροι, ακροβάτες των ανέμων ζυγιάζουν τα ρεύματα, το κορμί μποτίλια στις ριπές του Ζέφυρου, τα πόδια τεντωμένα σφικτά, οι φτερούγες ανοιγμένες στο απέραντο γαλάζιο, να πίνουν τον ήλιο.

Αφήνουμε πίσω μας το νησί της Νίκης της Σαμοθράκης.

Το ακοίμητο σχιστό μάτι του κατσικιού με σάρκα σκληρή σαν χαλαζίας. Κατσίκι Βασιλεύς!  Αξίερος, Αξιόκερσα, Αξιόκερσος, Κάσμιλος.

Οι χορεύτριες, ζωντανές και παγωμένες στη μετώπη, σε ένα χορό που δεν τέλειωσε γιατί τα χέρια αποχωρίστηκαν, ο κύκλος έσπασε.

«Βασιλείς Φίλιππος και Αλέξανδρος». Χάσμα του χρόνου.

Οι Μύστες Ολυμπιάδα και Φίλιππος με το πορφυρό μαντήλι στα μάτια.

Kabir, το ιερό των Μεγάλων Θεών.

Η μυρωδιά του σχοίνου που σε κρατά σε κατάσταση υπνώττουσας μέθης.

Ο στρατός των άλλων μεθυσμένων. Οι άλλοι Μύστες!

Το γαλάζιο, το πράσινο και το σταχτί υπό την καλοκαιρινή συμφωνία των τζιτζικιών.

Το μάρμαρο αιχμάλωτο μέσα στον σχιστόλιθο, όπως η στιγμή στη ροή του χρόνου.

Λικέρ Πραούστι.

Ακρωτηριασμένα σπαράγματα μιας εποχής που έχει τελειώσει. Απελπισία.

Ο αποχωρισμός είναι τελικός.

Ή μήπως δεν είναι; Ελπίδα.

Το φως αναλύεται στα πέπλα της Νίκης. Ουράνιο τόξο.

*

Εν πλω

Σάμος της Θράκης

Αύγουστος 2011.

Η Νιόβη Σανταμά είναι μοριακή κυτταρική βιολόγος, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια στο Τμήμα Βιολογικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Κύπρου. Σπούδασε και συμμετείχε σε ερευνητικά προγράμματα στην Γερμανία, την Μεγ.Βρετανία, την Ελλάδα και την Κύπρο και έχει δημοσιεύσει μελέτες σε διεθνή επιστημονικά περιοδικά. Αγαπάει την ποίηση και την λογοτεχνία γενικότερα καθώς και τη μουσική και τις καλές τέχνες καθώς πιστεύει ότι αυτές τρέφουν την ψυχή μας, διαμορφώνουν την ταυτότητά μας και μας κάνουν καλύτερους ανθρώπους.

Πρώτη δημοσίευση: www.peopleandideas.gr