'Εχουν και τα γεμιστά την μικρή αλλά ευτυχώς όχι πονεμένη ιστορία τους!

Η αιώνια διαφωνία με την μητέρα μου όταν ήμουν μικρή, ήταν γιατί μου έβαζε στο πιάτο και γεμιστή πιπεριά αφού ήξερε ότι δεν την έτρωγα. Είναι δυνατόν να συγκρίνεις τη γλύκα της καλογεμισμένης, σκεπασμένης με το καψαλισμένο της καπελάκι κατακόκκινης ντομάτας με την σκληρή και με έντονη, οξεία γεύση, σάρκα της πράσινης πιπεριάς; Ασε που ως γνήσιοι Πειραιώτες, το πράσινο χρώμα μας χάλαγε γενικώς!

'Οταν ξεκίνησα να φτιάχνω γεμιστά απλοποίησα τις διαδικασίες που ακολουθούσε η μητέρα μου, γιατί δεν έβλεπα το λόγο που έπρεπε να αδειάσω προσεκτικά, με κουτάλι για να μην τραυματίσω τα τοιχώματα, την ψίχα της ντομάτας, να τις αναποδογυρίσω και αφού στραγγίξουν να τις γεμίσω. Επίσης εξόρισα από το ταψί με συνοπτικές διαδικασίες τις μισητές πιπεριές. 'Εφτιαχνα λοιπόν ένα ολοκόκκινο ταψί , σέρβιρα δυο ολοκόκκινες παραφουσκωμένες ντομάτες , αδιαφορώντας αν το καπελλάκι τους έπεφτε στο πλάϊ αφήνοντας ξέσκεπο το περιεχόμενο που έτσι παραψηνόταν και σκλήραινε. Αποτέλεσμα: επιεικώς μέτριο, η δεύτερη ντομάτα της μερίδας έμενε συνήθως αφάγωτη γιατί πόση γλύκα μπορεί να αντέξει ο άνθρωπος! 'Ελειπε το αντίπαλο δέος, η πιπεριά! So, back to the roots!

Παίρνετε μεγάλες, ώριμες ντομάτες κόβετε εγκάρσια το επάνω μέρος τους χωρίς να το αποκόψετε τελείως από την υπόλοιπη ντομάτα. Με ένα μεγάλο κουτάλι αδειάζετε προσεκτικά το περιεχόμενο, προσέχοντας να μην τραυματίσετε τα τοιχώματα. Τις τοποθετείτε ανάποδα στο ταψί και τις αφήνετε να στραγγίξουν. Το περιεχόμενό τους το περνάτε από το multi, αν τα σπόρια είναι πολλά απομακρύνετέ τα. Την ίδια διαδικασία ακολουθείτε και για τις πιπεριές, προσοχή μόνο γιατί επειδή είναι σκληρές το καπελλάκι τους αποκόβεται εύκολα.

Σε ένα μεγάλο μπωλ βάζετε το πλυμένο ρύζι – καρολίνα, μια γεμάτη χούφτα για κάθε ντομάτα και πιπεριά. Τρίβετε κρεμμύδια στο multi, ένα μέτριο κρεμμύδι για κάθε κομμάτι, ψιλοκομμένο δυόσμο μπόλικο. (Η Λωξάντρα, ηρωίδα της Μαρίας Ιορδανίδου, μας εξηγεί : πολύ κρεμμύδι για νοστιμιά και πολύ δυόσμο για να ανακουφίζει το στομάχι. Αλάτι, πιπέρι, μαϊντανό ψιλοκομμένο, λάδι τόσο όσο το μείγμα να μη δείχνει στεγνό, δυο χούφτες μαύρες σταφίδες, μια χούφτα κουκουνάρι.

 Παίρνουμε μια-μια ντομάτα και αφού ρίξουμε μια κοφτή κουταλιά ζάχαρη στο εσωτερικό της, τη γεμίζουμε κατά τα 3/4 και τις τοποθετούμε στο ταψί βάζοντας ανάμεσα τις πιπεριές (ίδια διαδικασία γεμίσματος), στα κενά τοποθετούμε πατατούλες. Αφού τελειώσουμε το γέμισμα, ρίχνουμε μέσα σε κάθε κομμάτι μια γεμάτη κουταλιά της σούπας από το ντοματόζουμο (που είχαμε λειώσει στο multi, remember?), βάζουμε λίγο λάδι ακόμα στο ταψί (εγώ κάνω ένα γύρο με το ρόι), νερό και λίγο ντοματόζουμο ακόμα, πασπαλίζουμε με τριμμένη φρυγανιά και ψήνουμε για μια ώρα στους 180 βαθμούς στο φούρνο. Αν αρπάξουν τα καπελλάκια και μαυρίσουν μην πτοείσθε, σκεπάστε με αλουμινόχαρτο και συνεχίστε το ψήσιμο μέχρι να γίνουν και οι πατάτες.

Και βέβαια, μην ξεχάσετε, τα γεμιστά τρώγονται κρύα!

Πρώτη δημοσίευση : www.peopleandideas.gr