Εν κινήσει

Εν κινήσει

Επειδή η Κύπρος πάντα θα συνεχίζει. Πάντα θα κινείται. Γι' αυτό κινήσου και εσύ μαζί της.

 

Αυτό το νησί δε σταματά για σε

Ούτε σου χαρίζει, ούτε σου κάνει παρακάλια.

Μονάχα μένει στάσιμο στη βουή του χρόνου,

Μήτε ακούει, μήτε θωρεί, μήτε ταρακουνιέται,

Και ας θες τρέξε, δεν θα το φτάσεις.

 

Μονάχα τα αηδόνια θα ακούς,

Τις τσίχλες, τα σαχίνια.

Μαζί με τους ήχους των κυμάτων,

Παρέα με κάποια φώκια στους αφρούς τους,

Που είναι χαμένη και αυτή στην ασταμάτητη ροή.

 

Παρέα με τα γαϊδούρια θα περπατάς,

Κοιτώντας τις έρημες εκκλησιές,

Τις χρυσές αμμουδιές, τα βότσαλα, τους βράχους,

Ακούγοντας μέσα μέσα κάποιο ζωντανό,

Που θέλει να φύγει μακριά σου.

 

Τα Ρωμαίικα ερείπια θα μείνεις να κοιτάς,

Που και αυτά χαθήκαν εις τον χρόνο.

Δεν έχουν πλέον ζωή, ούτε Ρωμιοσύνη,

Στα περίχωρα τους διόλου κόσμος,

Μονάχα θύμησες, και ένας ρόλος.

 

Στα αρχαία ανάκτορα θα πατάς,

Ελπίζοντας να συναντήσεις τον Κινύρα.

Όμως, που νά ‘ξερες, πως έχει πια χαθεί,

Με τον βίο του να έχει πλέον ειπωθεί,

Και τον ρόλο του να έχει σφραγιστεί.

 

Μπροστά στα μάτια σου όλοι θα κινούνται,

Θα φωνάζουν, θα γελάνε, θα οδύρονται,

Πλάθοντας τις δικές τους ιστορίες,

Που θα μείνουν αναλλοίωτες,

Σε αυτόν τον αλλαγμένο τόπο.

 

Είσαι και εσύ ένας από αυτούς,

Μια σταγόνα στον γιαλό.

Που μέρα με τη μέρα μένει ακίνητη,

Όμως στο βάθος χρόνου πάντα αλλάζει,

Πλέοντας ακατάπαυστα στα γνωστικά άγνωστα.

 

Κείμενο: Στέλιος Νικολάου (Νισολομού)


Εκτύπωση   Email