Κάθε συγγραφέας περιγράφει διαφορετικά τον κόσμο, ανάλογα με το τι έχει μέσα στην ψυχή του και με το πόσο ανεπτυγμένη είναι η φαντασία του.
Ο Ντύρρενματτ αφήνει την φαντασία του ελεύθερη και αχαλίνωτη να τρέχει χωρίς σταματημό. Παράλληλα, διαθέτοντας και την δεξιοτεχνία του μεγάλου λογοτέχνη, ξέρει να χρησιμοποιεί την φαντασία για να σατιρίσει την κοινωνία και να τονίσει την υποκρισία, την διπροσωπία των ανθρώπων.
Στη νουβέλα «Έλληνας ζητεί Ελληνίδα» φτιάχνει έναν πρωταγωνιστή που είναι φτωχός υπαλληλάκος, ένας μικρός λογιστής, τελευταίος τη τάξει, στην μεγάλη εταιρεία του Petit-Paysan (τα ονόματα ανθρώπων και τοποθεσιών έχουν κι αυτά τον συμβολισμό τους) που κατασκευάζει από πυρηνικά όπλα μέχρι ιατρικά εργαλεία για τον τοκετό. Ο πρωταγωνιστής, ο Αρχίλοχος, ελληνικής καταγωγής και ας μην έχει επισκεφτεί ποτέ την Ελλάδα, έχει γεννηθεί και ζει στο εξωτερικό, είναι θρήσκος, απέχει από κρέας και αλκοόλ, είναι παρθένος, δεν έχει πάει ποτέ με γυναίκα παρά τις παραινέσεις της σπιτονοικοκυράς του που τον πείθει κάποια στιγμή ότι πρέπει επιτέλους να βάλει μια αγγελία για να βρει το ταίρι του.
«Έλληνας ζητεί Ελληνίδα» λοιπόν και στη ζωή του ταλαίπωρου ήρωά μας όλα αλλάζουν με την εμφάνιση της χαριτωμένης Κλοέ Σαλονίκη. Ο Αρχίλοχος ώς τώρα σεβόταν και τιμούσε μια δική του «ιεραρχία του κόσμου» στην οποία πρώτη θέση κατέχει ο πρόεδρος της χώρας, δεύτερη θέση ο επίσκοπος Μόζερ, επικεφαλής της εκκλησίας ή πρεσβυτεριανής αίρεσης στην οποία ο ίδιος ανήκει και ούτω καθ’εξής. Ο Αρχίλοχος που μετά βίας κατάφερνε κάθε μήνα να πληρώνει το νοίκι στην σπιτονοικοκυρά του, γίνεται χάρη σε μια παράξενη, ανεξήγητη, παράδοξη και σουρρεαλιστική μεταστροφή της τύχης, γενικός διευθυντής στην εταιρεία όπου εργάζεται. Ταυτόχρονα γίνεται μέλος του εκκλησιαστικού συμβουλίου και αποκτά τόσα μεγαλεία όσα δεν θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί.
«From rags to riches», θα έλεγαν για την πλοκή οι Αμερικάνοι, η υπόθεση θυμίζει λίγο τα παραμύθια με την καλή νεράϊδα που προσφέρει στην καϋμένη Σταχτοπούτα όλα τα πλούτη της γης. Επειδή, όμως, εδώ έχουμε να κάνουμε με τον Ντύρρενματτ και την ιδιαίτερη κωμική αλλά και καυστική πέννα του όπως την ξέρουμε από τα θεατρικά του με πρώτο την «Επιστροφή της γηραιάς κυρίας», δεν σκοπεύω ν’αποκαλύψω την συνέχεια.
Το βιβλίο το διάβασα στα γερμανικά, έχει μεταφραστεί όμως κάποτε και στα ελληνικά. Εννοείται ότι μου κίνησε την περιέργεια ο τίτλος «Έλληνας ζητεί Ελληνίδα» αλλά στη συνέχεια με κέρδισε το περιεχόμενο και η μεγαλοφυής ματιά του συγγραφέα που κεντάει με τις περιγραφές και τους διαλόγους του.
Όταν ο ζωγράφος Πάσσαπ τον αναγκάζει να ποζάρει γυμνός σαν τον θεό Άρη για να του κάνει το πορτραίτο, ο Αρχίλοχος νοιώθει άσχημα.
«Θέλω να σας παραστήσω σαν τον Άρη».
«Σαν τον Άρη;»
«Τον Έλληνα θεό του πολέμου», εξήγησε ο Πάσσαπ. «Χρόνια αναζητώ το κατάλληλο μοντέλο, σαν συμπλήρωμα στην Αφροδίτη μου: εσείς είστε λοιπόν. Χαρακτηριστικά οργισμένος, λάτρης των μαχών, εκπρόσωπος των λουτρών αίματος. Δεν είστε Έλληνας;»
«Ναι, οπωσδήποτε, αλλά…»
«Βλέπετε λοιπόν».
«Κύριε Πάσσαπ», είπε στο τέλος ο Αρχίλοχος. «Κάνετε λάθος. Δεν είμαι ούτε οργισμένος ούτε εκπρόσωπος των λουτρών αίματος ούτε λάτρης των μαχών. Είμαι φιλειρηνικός άνθρωπος, μέλος του συμβουλίου των παλαιών-νέων πρεσβυτεριανών, ορκισμένος αντίπαλος του αλκοόλ και του καπνίσματος. Επίσης είμαι και χορτοφάγος».
«Ανοησίες», είπε ο Πάσσαπ. «Τι επαγγέλεσθε;»
«Γενικός διευθυντής του τμήματος πυρηνικών όπλων και…»
«Ορίστε», τον διέκοψε ο Πάσσαπ. «Θεός του πολέμου άρα. Και μάλιστα οργισμένος.»
Κείμενο: Λητώ Σεϊζάνη