Όχι όμως από την Κυψέλη που νομίζετε. Γιατί στην όμορφη και ιστορική νήσο Αίγινα, υπάρχει ένα χωριό, όχι πολύ μακριά από το λιμάνι που λέγεται Κυψέλη. Και σ’αυτή την Κυψέλη βγάζουν ωραίο, αγνό ελαιόλαδο. Όπως και σε πολλά άλλα μέρη του τόπου μας βέβαια, αλλά εμάς έτυχε και μας έφερε ο δρόμος μας εδώ και παρακολουθήσαμε  φέτος από κοντά την όλη διαδικασία. Από τη συλλογή των καρπών από τα ελαιόδεντρα μέχρι τη στιγμή που το φρέσκο λάδι μπήκε στο γνωστό ντενεκέ και σφραγίστηκε.

Η Αίγινα, το αγαπημένο νησί, είναι γνωστό στον κόσμο όλο (εκτός βέβαια από τα φυσικά της κάλλη και την ιστορία της) για τα μοναδικά φιστίκια. Εξ ού και φιστίκια Αιγίνης. Φέτος όμως μάθαμε και για τα ελαιόδεντρα της και άρα και για το αγνό παρθένο ελαιόλαδο. Γιατί, η ελιά αποτελεί κομμάτι της ιστορίας και της παράδοσης του όμορφου νησιού του Αργοσαρωνικού. Στο νότιο μέρος του νησιού μάλιστα υπάρχει περιοχή με υπεραιωνόβιες ελιές, ηλικίας πάνω από 400 χρόνια, που ονομάζεται Ελαιώνας.  Η εντυπωσιακότερη από τις ελιές  έχει εξωτερική περίμετρο στη βάση του κορμού 13 μέτρα και εσωτερική 2,5 μέτρα! 

Τα αγαπημένα μου ξαδέρφια Βασίλης και Μαίρη που έχουν σπίτι στην Κυψέλη και που αυτό το σπίτι έχει και κάποια λιόδεντρα, αποφάσισαν φέτος (παίρνοντας την ειδική άδεια της καραντίνας) να μαζέψουν μόνοι τους τις ελιές και να τις πάνε μόνοι τους και στο ελαιοτριβείο της περιοχής τους.  Στην Αίγινα δραστηριοποιούνταν σχεδόν 15 παραδοσιακά ελαιοτριβεία. Και ένα από τα πιο φημισμένα είναι αυτό του «Κυριάκου» στην περιοχή Ροδοτσάνο της Κυψέλης, μια επιχείρηση που χρονολογείται σχεδόν από το 1880. Στο οποίο, όπως καταλάβατε πήγαν τις ελίτσες τους τα καλά μου ξαδερφάκια, τα οποία κατενθουσιασμένα από την όλη διαδικασία και την χαρά που πήραν απ’αυτήν, μου έστειλαν ένα σωρό φωτογραφίες και ενθουσιώδη σχόλια για το πώς οι ελιές που μάζεψαν με τα χεράκια τους έγιναν το νόστιμο αγνό λαδάκι που σήμερα έβαλα στην σαλάτα μου.

Εκτός όμως από τα ξαδέρφια, θυμήθηκα και τον καλό φίλο, φωτογράφο Ανέστη Κορνέζο, που πριν δυο χρόνια είχε κάνει ένα πολύ όμορφο βίντεο-ρεπορτάζ σ’αυτό το ίδιο ελαιοτριβείο που πήγαν και τα ξαδέρφια. Ένα βίντεο που με συγκίνησε αφού ξεκινά με το αγαπημένο ποίημα του Παλαμά "Ελιά, του ήλιου η θυγατέρα", μου έμαθε πραγματάκια για τη διαδικασία ⇒ελιά⇒ ελαιοτριβείο⇒ παραγωγή λαδιού και βέβαια μου έδωσε χαρά μιας που είδα τί ωραίο είναι να δουλεύεις με μεράκι και κέφι, ειδικά όταν πρόκειται για παραδοσιακή εργασία, ίσως την πλέον χαρακτηριστική του τόπου μας. Χαρείτε το:

Σημ.1 - Το βίντεο, όπως αναφέραμε είναι εποχής προ-κορωνοϊού και γι'αυτό άλλωστε δεν θα δείτε κανέναν με μάσκα.

Σημ. 2 - Ευχαριστώ θερμά τον φίλο Ανέστη Κορνέζο και το ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ & ΤΕΧΝΗ που πολύ πρόθυμα μας έδωσε βίντεο, φωτογραφίες, πληροφορίες και θετική ενέργεια

Σημ.3 - Βασιλάκη & Μαίρη, πάντα γεμάτες να είναι οι ελιές σας κι ευχαριστώ για τς φωτογραφίες και την ιδέα.

Κείμενο: Marlykon