Μια διαφορετική βόλτα στον άλλο Πειραιά.

 Είναι κάτι στιγμές που θες να καβαλήσεις τη μηχανή, να πάρεις τ΄αυτοκίνητο, τα πόδια σου, το λεωφορείο ό,τι νάναι βρε αδελφέ και να κατέβεις κάτω. 'Οπου κάτω, ίσον Πειραιάς, και όταν λέμε Πειραιάς, μιλάμε για περιοχές πέραν της Λεύκας (γεωγραφικό σύνορο της Α' από την Β΄Πειραιώς). Μιλάμε για τα Γερμανικά *, Ταμπούρια, πλατεία Νεράιδας, Παναγή Τσαλδάρη, Κοκκινιά, ασφαλώς  Αιγυπτιακόν, ντόκους στο Πέραμα, ιχθυόσκαλες στο Κερατσίνι, εργοστάσιο της ΔΕΗ ομοίως στο Κερατσίνι, θολή αλλά πάντα αγαπημένη θάλασσα, ρημαγμένα προσφυγικά, αυθαίρετα, αναμονές, πανωσηκώματα, μοντέρνες πολυκατοικίες, μαύρο χρήμα, μαύρα μεροκάματα, παλιοί πρόσφυγες, νέοι μετανάστες.

Στην οδό Σαλαμίνος, στο μπακαλοτάβερνο κοντά στην Ανάσταση, αν κρατούσα βιβλίο μαζί, θα διάβαζα τη βραβευμένη συλλογή διηγημάτων «Κάτι θα γίνει, θα δεις» του Χρήστου Οικονόμου, γιατί όπως γράφει και στο οπισθόφυλλο αφορά " Δεκάξι ιστορίες από τα Καμίνια, τη Νίκαια, τη Δραπετσώνα. Από τον ντόκο των Κρητικών, από το ουζερί "Υπάρχω", από το φουγάρο της ΔΕΗ στο Κερατσίνι".

Στην οδό Σαλαμίνος, στο μπακαλοτάβερνο κοντά στην Ανάσταση, αν άκουγα μουσική αναμφίβολα  θα ήταν "Ο Αδιάφορος ο Γιάννης" από τους  Active Member  (σύνθεση Νικήτας Κλιντ (Xray) με στίχους βέβαια του B.D Foxmoor).

Κάτω στον τόπο της φυγής άμα τύχει και περάσεις
μπορεί να δεις πολλά που να θες να τα ξεχάσεις
αν συναντήσεις έναν τύπο που αλλιώτικος σου μοιάζει
μίλα του μπορεί λίγο ζωή να σε κεράσει.
Έχει στα χέρια το δικό του τ' αμάξι
τρελό για μας γι' αυτόν εντάξει
κάνει τράκα μπαταρίες κάν' του λίγο αγάπη τράκα
μην τον λυπηθείς γιατί θα σε πάρει για μαλάκα.
Κι αν είσαι χρόνια σκυφτός και θες να φτάσεις ψηλά
αυτός περήφανος του φτάνουν τα ψιλά
κι αν μιλήσεις για τιμόνι μπροστά του όλο εφέ
πρόσεχε άνετα οδηγάει και κρατάει κι ένα καφέ.
Έχει οργώσει τις πλατείες του ανήκουν όλοι οι δρόμοι
κι αν θα σ' ενοχλήσει ωραίος θα πει και μια συγγνώμη
δεν κορνάρει και μπροστά σου δε θ' αράξει
και ποτέ δε βάζει ο Γιάννης γκόμενες στ' αμάξι.
Εκεί βάζει την ψυχή του η ψυχή μας δε χωράει
τηνε βλέπει που πηγαίνει και από πίσω προχωράει
δεν πληρώνει εφορία τέλη κυκλοφορίας
δεν ξέρει απ' αυτά ο άρχων της αδιαφορίας.
Πάρ' του μια καλημέρα να σου πάει καλά η μέρα
κι αν σου βρώμησαν τα χνώτα και ζητάς αέρα
κανόνισε από τώρα που θα πας την Κυριακή
μπορεί να μην γυρίσεις αλλά αυτός θα 'ναι εκεί.
Όταν κάτι παράξενο με πιάνει
δεν 'ναι τυχαίο που συναντάω πάντα τον Γιάννη
κι απ' της ζωής μου τα ψηλά με ξελαφρώνει
δώσ' του θεέ μου να κρατάει για πάντα το τιμόνι.
Γιατί είναι τίμιος και βασίζεται σε σένα
φοβάσαι τη ζωή του και ψάχνεις τα κλεμμένα
ζητάει ό, τι του λείπει και λύπηση δε θέλει
ψυχή πιο κυριλέ και σώμα σε κουρέλι.
Αυτός τσέπη δεν έχει στο χέρι ό, τι έχει
ζητάς ό, τι δεν έχει και τσέπη που ν' αντέχει
για reality show ωραίο θα ήτανε θέμα
θα τρέχαν οι φιλάνθρωποι να του χαρίσουν ψέμα.
Θά'βρισκε δουλειά λεφτά και μια ευκαιρία
φτάνει να συμμάζευε την τόση αδιαφορία
μην εκτεθούν οι ανθρώποι εδώ είναι τώρα Ευρώπη
για να χαθεί το αλλιώτικο υπάρχουν τώρα τρόποι.
Μα εσείς μωρέ γειτόνοι τώρα που θά 'στε μόνοι
θα χάσετε για πάντα της ζωής σας το τιμόνι
μαζί κι οι αρχοντάδες κι όλοι οι χαρτογιακάδες
θα χάσουνε το νόημα να βγάζουνε παράδες.
Και τότε η αδιαφορία σαν δίκαιη τιμωρία
θα πάρει μία θέση κι αυτή στην ιστορία
μαζί με την Ηρώων και την Ελευθερίας
θα φτιάξετε του Γιάννη μια πλατεία Αδιαφορίας.

 * Γερμανικά : Τη ονομασία πήρε η περιοχή από τις  παράγκες που έστειλαν οι Γερμανοί ως αποζημίωση του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, οι οποίες και χρησιμοποιήθηκαν για την στέγαση των προσφύγων του '22.  

Κείμενο : Μαριάννα Καραβασίλη

Φωτογραφία εξωφύλλου από : https://www.reportaznet.gr