Ο Στέλιος Νικολάου είναι 26 ετών! Βάζω θαυμαστικό γιατί είναι αξιοθαύμαστο πώς ένας νέος 26 ετών έχει καταφέρει να κάνει τόσα πολλά! Μιλήσαμε μαζί του για πολλή ώρα και για πολλά θέματα, κυρίως όμως για την ποιητική του συλλογή «Κυπρίων γη αέναη – Καρπασία».

Ο Στέλιος Νικολάου, με το ψευδώνυμο Νισολομού, είναι Κύπριος και ζει μόνιμα στην Λεμεσό. Είναι νομικός και λογοτέχνης. Είναι και πυγμάχος και κολυμβητής, αγαπάει και τη μουσική. Τον Στέλιο τον γνώρισα πριν ένα χρόνο (Ιούλιο του 2021) όταν μας έστειλε προς δημοσίευση στον ΙΔΕΟΣΤΡΟΒΙΛΟ το ποίημά του «Τη Ρωμιοσύνη» όπου μιλούσε για την Κυπριακή (και Ελληνική) μαύρη επέτειο της 20ης Ιουλίου 1974. Κι από τότε άρχισε μια ωραία συνεργασία κι έτσι στο σάιτ μας μπορείτε να διαβάσετε πολλά κείμενα του Στέλιου Νικολάου. Ώσπου πριν λίγους μήνες, τον Ιούνιο του 2022, κυκλοφόρησε το βιβλίο του με τίτλο "Κυπρίων Γη Αέναη - Καρπασία" από τις εκδόσεις Βακχικόν. Το διάβασα και μου άρεσε, το βρήκα ζωντανό και βαθύτατα συναισθηματικό, πατριωτικά συναισθηματικό εννοώ. Γι’ αυτό και θέλησα να του πάρω μια συνέντευξη, για να μου πει κάποια πράγματα για τη δουλειά του και για τον εαυτό του.

Το "Κυπρίων γη αέναη – Καρπασία", είναι μια ποιητική συλλογή αφιερωμένη στην περιοχή αυτή της Κύπρου, στο Ριζοκάρπασο και στα άλλα κατεχόμενα χωριά. Διαβάζοντας το, μαθαίνει κανείς πολλά για τα μέρη αυτά και εξάπτεται η περιέργεια να μάθει κι άλλα, για την ιστορία της Κύπρου. Ο Στέλιος Νικολάου μου είπε πως ακριβώς αυτό ήθελε. Μέχρι τότε δεν είχε ασχοληθεί καθόλου με την ποίηση, αλλά ήθελε να κάνει κάτι για την Κύπρο, κάτι διαφορετικό. Τα ποιήματα θα ήταν αυτό το διαφορετικό και ξεκίνησε κι έγραψε ένα ποίημα για ένα χωριό της Αμμοχώστου. Και το ένα ποίημα έφερε το άλλο κι έγραψε για όλα τα χωριά της Αμμοχώστου. Παράλληλα έκανε και δυο μήνες διαρκούς έρευνας προκειμένου να γνωρίσει καλά την ιστορία του τόπου. "Κάθε χωριό έχει την ιστορία του, τους ανθρώπους που πέρασαν από εκεί κι αυτά του δίνουν ψυχή, του δίνουν χαρακτήρα» μου λέει, εξηγώντας μου γιατί σε καθένα από τα ποιήματά του, μιλάει στα χωριά στο β ‘ενικό, λες και είναι άνθρωποι." "Ναι, σαν να είμαι σ’ένα δωμάτιο και μιλάω με κάποιον άλλον. Μου αρέσει να γράφω σε α’ πρόσωπο στην ποίηση. Δίνει την αίσθηση του ιμπρεσιονισμού, μια νοσταλγική και θλιμμένη εικόνα αισιοδοξίας."

Το βιβλίο αυτό βγήκε όταν είχε τελειώσει το πρώτο του -ανέκδοτο προς το παρόν- μυθιστόρημα, μια ιστορία σαν αυτές του «Άρχοντα των δακτυλιδιών» και του «Έραγκον», μέσα όμως στην μεσαιωνική Κύπρο. Αυτά λοιπόν που έμαθε για τους ανθρώπους, τα τοπία της Κύπρου, τα ιστορικά γεγονότα και τα χρησιμοποίησε στο μυθιστόρημα φαντασίας, θέλησε να τα κάνει κάπως πιο ρεαλιστικά μέσω των ποιημάτων αυτών προκειμένου να μεταδώσει τις γνώσεις αυτές. «Ο σκοπός μου είναι η αφύπνιση αλλά και να δώσω το στίγμα μου στον πολιτισμό.» μου λέει. Εκτός από γνώσεις όμως ο Στέλιος Νικολάου μεταδίδει με τα ποιήματά του και έντονα συναισθήματα. Νοσταλγία, πατριωτισμό, αγάπη για τον πονεμένο τόπο. «Το συναίσθημα που με παρακινεί είναι ο πόνος και η ελπίδα». Αγανακτεί κάπως και μου λέει «υπάρχουν πράγματα που δεν χωράνε στο μυαλό γιατί έφτασαν να γίνουν έτσι». «Πράγματα που ούτε κι οι Ελλαδίτες Κύπριοι τα γνωρίζουν κι αυτός είναι ένας λόγος που με παρακινεί να γράφω». Πιστεύει πως η ιστορία θα μπορούσε να δώσει άφθονο υλικό για βιβλία, κινηματογράφο, σειρές κ.λπ.

Τον ρωτάω πόσο συναισθηματικά δεμένος είναι με την Καρπασία και μου εξηγεί ότι την ήξερε από μικρός γιατί ο κοινοτάρχης του Ριζοκάρπασου (το πιο μεγάλο χωριό της περιοχής και εκεί όπου βρίσκονται οι περισσότεροι εγκλωβισμένοι) ήταν οικογενειακός φίλος και τον επισκέπτονταν συχνά. Αλλά βέβαια την Καρπασία την αγάπησε πολύ καθώς άρχισε να γράφει για αυτήν. «Η Καρπασία είναι ανέγγιχτη, είναι αγνός τόπος. Αφού πια έχουν θέμα με τα άγρια γαϊδούρια και τις φραγκολίνες» . Και φέρνει σε αντιπαράθεση την πόλη του την Λεμεσό που όπως καταλαβαίνω έχει κτιστεί σε υπερβολικό βαθμό, χάριν ως συνήθως της κακώς εννοούμενης ανάπτυξης.

Και ποια είναι τα σχέδιά του για το μέλλον; Για το άμεσο μέλλον. Εννοείται βέβαια πως προηγείται η προώθηση του «Κυπρίων Γη Αέναη» το οποίο ήδη πωλείται στα βιβλιοπωλεία, παρουσιάστηκε στην έκθεση βιβλίου στο Ζάππειο και θα είναι και στο Φεστιβάλ βιβλίου Λεμεσού το Νοέμβριο. Πέρα απ’το βιβλίο του, ασχολείται με τη σειρά άρθρων για τον Ιδεοστρόβιλο, με θέμα πάντα τα κατεχόμενα χωριά της Κύπρου. Και γράφει και μια φανταστική νουβέλα που εκτυλίσσεται στην Καρπασία!

Το μεγάλο του παράπονο -και όνειρο ταυτόχρονα- είναι που δεν έχει μπορέσει να εκδώσει το πρώτο μυθιστόρημα που είχε γράψει. Του ευχόμαστε να τα καταφέρει σύντομα και να έχει επιτυχία σε όλες του τις επιδιώξεις. 

Περισσότερα για τον συγγραφέα Στέλιο Νικολάου μπορείτε να μάθετε στο https://twitter.com/nisolomou  και στο https://www.linkedin.com/in/stelios-nikolaou-4ab2621a2

Κείμενο: Marlykon