Ο μπαμπάς πετάει χαρταετό!

 Αφιερωμένο στους μπαμπάδες όλων των εποχών!

Το σενάριο παιζόταν με ελαφρές παραλλαγές σ’όλη τη διάρκεια της παιδικής μας ηλικίας, ξεχάστηκε στα φοιτητικά χρόνια και επανέκαμψε δριμύτερο όταν πια γίναμε και εμείς γονείς με τη σειρά μας.

Καθαρή Δευτέρα και το πέταγμα του χαρταετού. Γιατί τί θα ήταν η Καθαρή Δευτέρα για μας τα παιδιά χωρίς το πέταγμα του χαρταετού; Λαγάνα; ναι! ταραμοσαλάτα; ναι! όστρακα (μπλιάχ όταν ήμασταν μικρά), βολβοί και τουρσιά κάθε είδους (μπλιάχ όταν ήμασταν μικρά, ενδεχομένως μπλιάχ και όταν μεγαλώσαμε), βόλτα στην εξοχή και ΧΑΡΤΑΕΤΟΣ!

Ο Χαρταετός. Χάρτινος φυσικά, ανάλαφρος, πλουμιστός, με τη φουντωτή ουρά του, τα σκουλαρίκια του, τα ζύγια του και την καλούμπα του. Την καλούμπα που με περισσή αγωνία περιμέναμε να μας δώσει να κρατήσουμε ο πατέρας, για να νοιώσουμε το «τράβηγμα» τις λιγοστές φορές που κατορθώναμε - ο μπαμπάς δηλαδή- να τον υψώσουμε στον αέρα. Γιατί ήταν περισσότερες οι φορές που ο χαρταετός, εκεί που ανέβαινε, κάνοντας μια θεαματική βουτιά έπεφτε και εμείς τρέχαμε να μαζέψουμε την καλούμπα του, προσεκτικά, ανάμεσα σε θάμνους που τσιμπούσαν, με το φόβο να μη μπλέξει κι άντε να την ξεμπλέξεις.

Φωνές, τούμπες καθώς τρέχαμε, γέλια «Κράτα τον καλά πάνω από το κεφάλι» , «αμόλα ΤΩΡΑ» μόλις φύσαγε κατάλληλα ο αέρας, το θριαμβευτικό θρόισμα όταν ανέβαινε επιτέλους, ο γδούπος και η απογοήτευση όταν έκανε βουτιά και έπεφτε. Μια, δυο, τρεις, πέντε, «άντε παιδιά κουραστήκατε»- ο μπαμπάς δηλαδή κουράστηκε, εμείς πάλι, όχι- «του χρόνου θα τα καταφέρουμε καλύτερα».

Και του χρόνου!

Κείμενο : Μαριάννα Καραβασίλη

Πρώτη δημοσίευση : www.peopleandideas.gr


Εκτύπωση   Email