Τέχνες

Στο παλιό καπνεργοστάσιο της οδού Λένορμαν, εξαιρετικά ανακαινισμένο, ο καλλιτεχνικός οργανισμός ΝΕΟΝ μας ανοίγει διάπλατα μια πύλη στην οικουμενικότητα της σύγχρονης τέχνης με μια σημαντική έκθεση όπου παρουσιάζονται έργα 59 καλλιτεχνών από 27 χώρες.

Οι Ιταλοί χαίρουν του σεβασμού μου, καθώς η συμβολή τους στο κινηματογραφικό είδος του τρόμου υπήρξε ανυπέρβλητη και ιδιαιτέρως βαρύνουσα. Με τη διεισδυτική τους κινηματογραφική ματιά και τη βαθιά γνώση της αίσθησης τρόμου, κατάφεραν να δημιουργήσουν έναν καινούργιο τρόπο αντίληψης απέναντι στο είδος του μυστηρίου/θρίλερ. Χωρίς αυτούς, το κινηματογραφικό είδος του τρόμου, ίσως να βρισκόταν ακόμα σε νηπιακή κατάσταση.

Στο μυαλό μου, ο Sergio Leone, είναι ένας από τους κορυφαίους σκηνοθέτες όλων των εποχών. Είναι ο άνθρωπος που νομιμοποίησε στο χώρο του Κινηματογράφου τις western ταινίες και έκανε τα άλογα, τους καουμπόηδες και το πιστολίδι τέχνη.

Γνωρίζουμε τον Jacques Prévert από τα ποιήματά του και από τα σενάρια που έγραψε για  κινηματογραφικές ταινίες. Όμως ο γεννημένος το 1900 γάλλος ποιητής ήταν μια πολυσχιδής προσωπικότητα που ασχολήθηκε και με άλλες μορφές της τέχνης. 

Ένα αεροπλάνο συντρίβεται υπό μυστηριώδεις συνθήκες με έναν εκατομμυριούχο να βρίσκει τραγικό θάνατο. Μία σύζυγος η οποία ξοδεύει την ώρα της με έναν εραστή σε παράνομα κρεβάτια του πάθους, μία διαθήκη που περιμένει να ανοιχτεί, μία ερωμένη που εμφανίζεται και απαιτεί και εκείνη μερίδιο. Μία διαθήκη και μία περιουσία η οποία ίσως και είναι η αιτία για τους διαδοχικούς φόνους που ξεκινούν να πραγματοποιούνται.

 Μία επίσκεψη στην Ελλάδα (!!), ένας φόνος στο Κολωνάκι και ένα αστυνομικός ονόματι Σταύρος να αναλαμβάνει την εξιχνίαση του μυστηρίου.

Σκέψεις για την ταινία "Άγριες φράουλες" του Μπέργκμαν

Πολιτική αλλά με ανθρωποκεντρική ματιά, πολυβραβευμένη ταινία που αφηγείται τη συνάντηση δυο περιθωριοποιημένων ανθρώπων, μιας τρανς και ενός επαναστάτη, στο πλαίσιο της αιμοσταγούς δικτατορίας του Πινοσέτ στη Χιλή. 

Τη Φρίντα Κάλο την πρωτάκουσα την δεκαετία του ’80, όπως φαντάζομαι και πολλοί άλλοι. Στη συνέχεια διάβασα αρκετά πράγματα γι’ αυτήν, πήρα κι ένα βιβλίο με τους πίνακές της, είδα μια έκθεση έργων της στο εξωτερικό, είδα και την ταινία για τη ζωή της.

Παρατηρώντας κάποια έργα του Γύζη, αναρωτήθηκα αν πρόκειται για τον σπουδαιότερο Έλληνα ζωγράφο της (σχετικά) σύγχρονης εποχής, και απάντησα στον εαυτό μου "μάλλον ναι". Βέβαια υπάρχουν και άλλοι, καλοί και αγαπημένοι, όπως ο Λύτρας και ο Ιακωβίδης και ο Παρθένης και ο Κόντογλου και ο Παπαλουκάς και ο Σπυρόπουλος και ο Τσαρούχης και τέλος πάντων πολλοί και διάφοροι, καλλιτέχνες ών ουκ έστι αριθμός με λίγα λόγια, που μας έχουν συνεπάρει προσφέροντάς μας στιγμές έκπληξης και θάμβους. Συνεχίζει ευτυχώς να παράγει η μικρή μας χώρα και εικαστικούς καλλιτέχνες και ποιητές, οπότε η πνευματική τροφή δεν μας λείπει ποτέ.

Οι ταινίες με ρομαντικούς έρωτες, πάντοτε συνεπαίρνουν τις ανθρώπινες ψυχές, ειδικά τις πιο ρομαντικές. Ειδικότερα, οι ταινίες εκείνες που έδειξαν την αγνή πλευρά του έρωτα. Εκείνου που ξεγυμνώνει τις ψυχές και δεν περικλείεται μόνο στη σαρκική ικανοποίηση.