Ο Μίλος Φόρμαν ήταν ένας σπουδαίος σκηνοθέτης από αυτούς που έκαναν λίγα έργα και καλά. Ήταν άλλος ένας από αυτούς τους δημιουργούς που είχε μέσα του το ευρωπαϊκό πνεύμα και η Αμερική του έδωσε το πεδίο να μεγαλουργήσει. Είχε μεγάλες καλλιτεχνικές και εμπορικές επιτυχίες και κέρδισε δύο βραβεία Όσκαρ με ταινίες που έμειναν κλασικές και βλέπονται ακόμα με το ίδιο ενδιαφέρον. Στη φωλιά του κούκου και Αμαντέους.
«Ο παππούς μου ο Ορέστης Μακρής» δια στόματος του εγγονού του κ. Φώτη Λίνου. Μια συνέντευξη που φωτίζει πτυχές της ζωής του αγαπημένου ηθοποιού, την αξία και το ήθος του!
Sagrada Familia, Casa Mila ή αλλοιώς Λα πεδρέρα, (το λατομείο), Casa Battlo, Park Guell, Palau Guell. Ονόματα οικεία σε όποιον έχει επισκεφτεί την Βαρκελώνη ή έχει απλώς θαυμάσει από βιβλία και φωτογραφίες το έργο του αρχιτέκτονα Αντόνιο Γκαουντί (Antoni Gaudì), ο οποίος είναι το σύμβολο της πόλης αυτής.
Από τα ονόματα που ξεχωρίζουν στον χώρο της αρχιτεκτονικής δια μέσου των αιώνων, αναμφισβήτητα είναι και του Andrea di Pietro della Gondola.
Εντυπωσιακές γλυπτικές κατασκευές που μαγνητίζουν το μάτι, μαγεύουν και σχεδόν υπνωτίζουν!
Αυτό το μεγαλειώδες έργο που ζωγράφισε ο Ελ Γκρέκο κατόπιν παραγγελίας του Andrés Núñez, εφημερίου της εκκλησίας Σάντο Τομέ για το παρεκκλήσιο της Παρθένου, το δημιούργησε ο ζωγράφος μεταξύ των ετών 1586-1588.
Επειδή οι μέρες είναι κάπως δύσκολες και κάτι πρέπει να κάνουμε, για να μην μας πάρει από κάτω, κάθισα και σκέφτηκα ποιές είναι οι κωμωδίες που με έχουν κάνει να γελάσω πιο πολύ. Έφτιαξα την σινε-κωμικό-λίστα μου και την μοιράζομαι μαζί σας. Ενστάσεις δεν δέχομαι (γιατί ως γνωστόν τα γούστα είναι υποκειμενικά), δέχομαι όμως και περιμένω τις δικές σας προτάσεις ή και λίστες. Πάμε λοιπόν:
Δαντέλλα μέσα κι έξω!
Όταν τα social media εκτός από ανοησίες, κουτσομπολιά και πολιτικούς καυγάδες, μας αποκαλύπτουν και κάποιους ταλαντούχους καλλιτέχνες.
Ο Hrundi V. Bakshi ήταν ένας νεαρός επίδοξος ηθοποιός, εξ Ινδιών ορμόμενος και πολλά υποσχόμενος (χμμμ...στον εαυτό του τουλάχιστον). Μελαψός, ως γνήσιος Ινδός, με περίεργους συνδυασμούς ρούχων,καλοκάγαθος, ευγενικός, χαμογελαστός και απελπιστικά γκαφατζής , βρήκε (ένας Θεός ξέρει πώς) έναν δευτερεύοντα ρολίσκο σε μια επική υπερπαραγωγή της εποχής (1968).