Ο Hrundi V. Bakshi ήταν ένας νεαρός επίδοξος ηθοποιός, εξ Ινδιών ορμόμενος και πολλά υποσχόμενος (χμμμ...στον εαυτό του τουλάχιστον). Μελαψός, ως γνήσιος Ινδός, με περίεργους συνδυασμούς ρούχων,καλοκάγαθος, ευγενικός, χαμογελαστός και απελπιστικά γκαφατζής , βρήκε  (ένας Θεός ξέρει πώς) έναν δευτερεύοντα ρολίσκο σε μια  επική υπερπαραγωγή της εποχής (1968). 

Δεν μάθαμε τί απέγινε η ταινία, αλλά η πρώτη σκηνή όπου έπαιζε ο Hrundi, έγινε γης μαδιάμ...Ο έξαλλος σκηνοθέτης ζητά τηλεφωνικά την απόλυση του Ινδού ηθοποιού από τον μεγαλοπαραγωγό. Ο οποίος κατά λάθος σημειώνει το όνομα Hrundi V. Bakshi στο τέλος της σελίδας με την λίστα καλεσμένων στο μεγάλο πάρτυ που διοργάνωνε σπίτι του. Έτσι η γραμματέας του, μαζί με τους μεγαλοπαράγοντες του Χόλυγουντ, τους γνωστούς ηθοποιούς, τις αριστοκρατικές κυρίες και τους σημαίνοντες κυρίους, καλεί και τον φτωχούλη Ινδό. Ο Hrundi, ενθουσιασμένος που ο κινηματογραφικός κόσμος τον ήθελε κοντά του, έσκασε μύτη στην χλιδάτη έπαυλη του μεγιστάνα του Hollywood με μια τρίκυκλη Morgan (που βέβαια εκείνη την εποχή έμοιαζε αστεία, αλλά για σκεφτείτε σήμερα να βλέπατε στον δρόμο μια Morgan και μάλιστα τρίκυκλη...μια εντυπωσιακή αντίκα δηλαδή...). Με ανοιχτό μπεζ κοστούμι, άσπρο μοκασίνι, πορτοκαλιά γραβάτα και πορτοκαλί καλτσάκι διασχίζοντας τον κήπο, το ένα λευκό του παπούτσι χώνεται μες στη λάσπη...

Κι έτσι αρχίζει μια ατελείωτη σειρά από ξεκαρδιστικά επεισόδια που όλα οφείλονται στις γκάφες, την απροσεξία και κυρίως την αμηχανία του Hrundi, που πρώτη φορά του βρίσκεται μέσα σ’ένα τέτοιο σπίτι, σ’ένα τέτοιο περιβάλλον κι ανάμεσα σε τέτοιους ανθρώπους. Πότε μένει χωρίς παπούτσι, πότε μπερδεύεται με το high-tech σπίτι, πατάει κουμπάκια και παρακουμπάκια, διαλύει στην κυριολεξία το πολυτελέστατο λουτρό, προσπαθεί, πολύ αδέξια ομολογουμένως, να πιάσει κουβέντα ή και να χορέψει, την ώρα του φαγητού δημιουργείται ένα απίστευτο κομφούζιο, όπου ιπτάμενα κοτόπουλα προσγειώνονται σε καλοχτενισμένους κότσους, κρασιά χύνονται από δω κι από κει, γκαρσόνια σκοντάφτουν, καλεσμένοι παρεξηγούνται κι η οικοδέσποινα τραβάει τα μαλλιά της. Παράλληλα βέβαια με τον Hrundi, κινείται κι ένας τρομερός σερβιτόρος, με μοναδικό ύφος και μεγάλη λατρεία στο αλκοόλ. Όσο προχωρά το πάρτυ, τόσο πιο τύφλα γίνεται, τόσο ο αρχισερβιτόρος προσπαθεί να τον καρυδώσει... Εκτυλίσσονται φοβερές σκηνές απείρου γέλιου, με τον Hrundi πρωταγωνιστή, τον σερβιτόρο ντέφι, μια νεαρή ηθοποιό να γοητεύεται από την καλοσύνη και την αφέλεια του Hrundi, την έπαυλη άνω-κάτω, την πισίνα γεμάτη σαπουνάδες, τους καλεσμένους να χορεύουν και την επαναστατημένη χίπισσα κόρη του οικοδεσπότη να’χει κουβαλήσει ένα ολόκληρο τσίρκο στο πάρτυ. Άλλοι πέρασαν καλά, άλλοι όχι, κάποιοι το πλήρωσαν ακριβά το πάρτυ...πάντως ο φίλος μας έφυγε πανευτυχής με την τρίκυκλη Morgan και την κοπελίτσα μαζί!  Την στιγμή που την αφήνει σπίτι της και η Morgan απομακρύνεται, στην οθόνη πέφτουν και οι τίτλοι του τέλους. “THE END” , Released Thru United Artists – Strarring: Peter Sellers as Hrundi V. Bakshi – Music : Henry Mancini – Directed by Blake Edwards!

“Το Πάρτυ”είναι μια κωμωδία του 1968. Πανθομολογουμένως μια από τις καλύτερες κωμωδίες του παγκόσμιου κινηματογράφου. Ο Peter Sellers στα καλύτερα του. Το σενάριο του Blake Edwards ήταν μόνον 63 σελίδες!  Το μεγαλύτερο κομμάτι του έργου ήταν αυτοσχεδιασμός! Υπέροχη πρωτοβουλία του σκηνοθέτη, για να αναδείξει τη μοναδικότητα του ταλέντου του σπουδαίου κωμικού. Η  βάση της συνταγής ήταν ο Ινδός που ήταν σαν το ψάρι έξω απ’το νερό και αγνοώντας τους «δυτικούς τρόπους», έσπειρε την τρέλα και τον πανικό. Πάνω σ’αυτήν την συνταγή ο Edwards με τα λιγοστά λόγια , τη λιτή σκηνοθεσία και με τη συνοδεία της μουσικής του Mancini, φτιάχνει ένα μενού για πάρτυ άκρως ξεκαρδιστικό, κάνοντας παράλληλα (και διακριτικά) και κοινωνική κριτική. Το «πλούσιο» αλλά παρακμιακό Χόλυγουντ, οι κενοί περιοχομένoυ ηθοποιοί, το ζευγάρι οικοδεσπότης- οικοδέσποινα που ανάθεμα κι αν ξέρουν ο ένας τί κάνει ο άλλος, η κόρη τους, που με τα λεφτά του μπαμπά κάνει τον τζάμπα-επαναστάτη – χίππι.  Ο Peter Sellers δεν μιλάει πολύ, για αρκετή ώρα μάλιστα η ταινία είναι στην ουσία «βουβή», αλλά με την ινδική προφορά του, τις αμήχανες κινήσεις του και – κυρίως- τους πετυχημένους μορφασμούς του μας προσφέρει άφθονο γέλιο.

Ξαναδείτε το «Πάρτυ» του Blake Edwards ( ή απλά δείτε το, αν δεν έχει τύχει ως τώρα) και απολαύστε τον σπουδαίο κωμικό Peter Sellers που μεγαλουργεί χωρίς να υπερβάλει, απολαύστε την πάντα ωραία μουσική του Mancini,  θυμηθείτε (ή μάθετε) πώς χορεύαμε «σέικ», σκάστε στα γέλια με το μπεκρούλιακα σερβιτόρο  και βεβαίως θαυμάστε την μοναδική τρίκυκλη Morgan!

Κείμενο: Marlykon

Πρώτη δημοσίευση: peopleandideas