Θρύλοι και παραμύθια - Οι μουσικοί της Βρέμης

Θρύλοι και παραμύθια - Οι μουσικοί της Βρέμης

Πάντα στις πλατείες των πόλεων και των χωριών της Γερμανίας, βρίσκεις γύρω από ένα συντριβάνι συνήθως ή δίπλα σε μια εκκλησία, κάποιο γλυπτό σχετικό με την ιστορία του τόπου.

Αλλού είναι κάτι που συνδέεται με τα παλιά επαγγέλματα της περιοχής, π.χ. το άγαλμα ενός εργάτη στα αλατωρυχεία ή μια μορφή χοιροτρόφου περιτριγυρισμένου από τα γουρουνάκια του. Στην πόλη της Βρέμης είναι τα τέσσερα ζώα από το παραμύθι των αδελφών Γκριμ που έχει τίτλο «Οι μουσικοί της πόλης της Βρέμης». Όπου κι αν τριγυρίσεις στην πόλη αυτή βλέπεις τον γάϊδαρο να έχει φορτωθεί στην πλάτη του τον σκύλο που έχει φορτωθεί στην πλάτη του τη γάτα που έχει φορτωθεί στην πλάτη της τον κόκκορα. Σύμφωνα με το παραμύθι, τα τέσσερα γέρικα ζώα, που ήξεραν ότι πια σε λίγο θα βγουν στη σύνταξη και κανείς δεν θα τα θέλει, φοβούμενα ότι οι ιδιοκτήτες τους θα τα παραπετούσαν στην καλύτερη περίπτωση ή θα τα σκότωναν στη χειρότερη, αποφασίζουν να γίνουν μια παρέα και να οδεύσουν προς την Βρέμη. Είχαν πληροφορίες ότι η πόλη αυτή, γνωστή για την αγάπη της προς την ελευθερία, θα τους υποδεχόταν καλά. Εκεί είχαν σκοπό να ζήσουν σαν μουσικοί.
Στον δρόμο, όμως, βλέπουν μέσα σε μια αγροικία κάποιους ληστές να μετράνε τη λεία τους. Τα ζώα σκαρφαλώνοντας το ένα πάνω στο άλλο, κατατρομάζουν τους κακοποιούς που φεύγουν τρέχοντας και αφήνουν το σπιτάκι και τα λάφυρά τους στα τέσσερα ζώα, τα οποία στη συνέχεια εγκαθίστανται εκεί και περνάνε ζωή και κότα.

Οι μουσικοί της Βρέμης (σκηνή από το παραμύθι)

Υπάρχουν διάφορες εκδοχές του παραμυθιού και κανείς δεν ξέρει ακριβώς αν οι αδελφοί Γκριμ, επιστήμονες της γλωσσολογίας και της λαογραφίας και λεξικογράφοι, έγραψαν οι ίδιοι τα παραμύθια ή απλώς συνέλεξαν κάθε ιστορία που τους αφηγήθηκαν διάφοροι κάτοικοι του γερμανόφωνου χώρου της Ευρώπης. Ίσως και να μετέφρασαν κάποια παραμύθια από τα γαλλικά. Το σίγουρο είναι ότι οι δύο αδελφοί αφιέρωσαν όλη τους την ζωή στο φιλολογικό τους έργο και τα παραμύθια που επιμελήθηκαν στις ανθολογίες τους εξακολουθούν να φέρουν το όνομά τους.

Κείμενο: Λητώ Σεϊζάνη

www.litoseizani.com

 


Εκτύπωση   Email