Μια νύχτα το 1940 ο επιφανής γλύπτης έτρεξε στο υπόγειο σταθμό του Belsize Park, στο Λονδίνο, για να προστατευθεί από την γερμανική αεροπορική επιδρομή όπου και  αποτύπωσε την ατμόσφαιρα και την αγωνία των ανθρώπων σε μια σειρά σχεδίων.

Ο Henry Moore, γιος ανθρακωρύχου από το Γιόρκσαιρ, αναγνώρισε μέσα στις υπόγειες στοές το κυκλικό, κλειστοφοβικό σχήμα των στοών των ορυχείων εξόρυξης άνθρακα, ένα σχήμα που αποτύπωσε σε πολλά από τα διάσημα γλυπτά του.

Το θέαμα των συνωστισμένων ανθρώπων, τα γεμάτα αγωνία πρόσωπά τους, ο φόβος και το άγχος από τις συνεχείς αεροπορικές επιδρομές, προκάλεσαν τέτοια αισθήματα στον καλλιτέχνη  τα οποία και προσπάθησε να αποτυπώσει σε μια σειρά σχεδίων. Αυτά τα έργα παρουσιάστηκαν για πρώτη φορά το 1941 και αποτέλεσαν τον βασικό κορμό τεκμηρίωσης της ζωής στα καταφύγια του Λονδίνου, κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Κείμενο : Μαριάννα Καραβασίλη