Χρόνης Μπότσογλου «Τα Ερωτικά» : Ανάγλυφα σε μπρούτζο, σχέδια και 12 ακουαρέλες με θέμα την ερωτική συνεύρεση.

Στην λειτουργία της ερωτικής πράξης όπου συμμετέχουν και οι πέντε αισθήσεις, άλλοτε λιγότερο και άλλοτε σε μεγαλύτερο βαθμό, ο γύρω κόσμος χάνεται, ο χώρος βυθίζεται σε ένα no man’s land όπου λαμπυρίζει μόνο το αντικείμενο του πόθου. Ο χρόνος διαστέλλεται, γίνεται άχρονος μέχρι τη στιγμή της κορύφωσης.

Ο Χρόνης Μπότσογλου επικεντρώθηκε στο απόλυτο της ερωτικής πράξης, αγνόησε τον περιβάλλοντα χώρο, αυτό το ζευγάρι το αφοσιωμένο στη χαρά της συνεύρεσής του θα μπορούσε να απολαμβάνει τον έρωτά του εξίσου σε μια ακριβή σουίτα, σε μια υπόγεια γκαρσονιέρα ή σε ένα φτηνό δωμάτιο επαρχιακού ξενοδοχείου.

Αγνόησε την αισθητική των σωμάτων, άλλωστε ποιος πιστεύει ότι το αψεγάδιαστο σώμα είναι απαραιτήτως και το πιο ερωτικό;

Εστίασε στις ερωτογενείς ζώνες που γύρω τους πάλλεται ο πόθος.

Μετέτρεψε αυτό το πανηγύρι των αισθήσεων, αυτή την απόλυτη θυσία, αυτόν τον μικρό θάνατο σε ρευστές ακουαρέλες καμωμένες πάνω σε ρυζόχαρτο και σε αδρά ανάγλυφα χυμένα στο μπρούτζο.

‘Ετσι λοιπόν ο ζωγράφος, αφού νεώτερος «έπαιξε» με το θάνατο με την εμβληματική ενότητα έργων του «Νέκυια», αφήνοντάς μας σιωπηλά σεβαστικούς να προσκυνήσουμε το τέμπλο των προσφιλών του νεκρών, μας καλεί- σε ωριμότερη ηλικία- να παίξουμε, να γίνουμε έφηβοι, άνδρες ακμαίοι και σφριγηλοί και ζουμερές γυναίκες και να αφοσιωθούμε στην απόλαυση του Απόλυτου Παιχνιδιού.

Ο Χρόνης Μπότσογλου (1941-2022) υπήρξε ένας εργάτης της Τέχνης, από όποιο πεδίο κι αν την διακόνησε. Ζωγράφος, χαράκτης και γλύπτης  ακάματος που αγάπησε τον άνθρωπο σε όλες του τις εκφάνσεις, χωρίς προς τούτο να υστερούν στο ελάχιστο τα τοπία που φιλοτέχνησε. Με επιρροές από το έργο των Μπουζιάνη, Giakometti, Soutine και Francis Bacon εξέλιξε την τέχνη του σε ένα δικό του, ολόδικό του ύφος. Το ύφος Μπότσογλου!

Φωτογραφίες  Κείμενο: Μαριάννα Καραβασίλη