Ο Sam Raimi κατάφερε να δημιουργήσει την καλύτερη τριλογία με τον αγαπημένο υπερήρωα, Spiderman. Μια τριλογία αγαπημένη για τους λάτρεις της δράσης και του είδους. Καμία δεν την ξεπέρασε ποτέ, κανένας Spiderman δεν έγινε καλύτερος από τον Tobey Maguire!

Αυτή η τριλογία δεν ξεπερνιέται. Θα έλεγα από ταινίες της μετά το 2000 εποχής θα έβαζα αυτή μαζί με το Matrix στις αγαπημένες μου. Μία ταινία συνώνυμη με την παιδική ηλικία των ανθρώπων που βρίσκονται κοντά στην ηλικία μου ή είναι συνομήλικοί μου ακριβώς. Όλοι όσοι είμαστε από 25 μέχρι 30 ετών, μεγαλώσαμε με αυτή την θρυλική τριλογία η οποία περιείχε ουσιαστικές σκηνές μάχης που ήξεραν να κόβουν την ανάσα.

Ο Sam Raimi κατάφερε να δημιουργήσει την καλύτερη τριλογία με τον αγαπημένο υπερήρωα, Spiderman. Καμμία δεν την ξεπέρασε ποτέ, κανένας Spiderman δεν έγινε καλύτερος από τον Tobey Maguire. Ο ίδιος κατάφερε να ισορροπήσει ανάμεσα στον σούπερ ήρωα και τον κοινό θνητό με εξαιρετική μαεστρία, αναδεικνύοντας την ωριμότητα του χαρακτήρα του και την εξέλιξή του μέσα από τα μεγάλα διλήμματα και τις σοβαρές επιλογές που καλείται να κάνει στη ζωή του.

Ο ντροπαλός και ιδιοφυής Peter Parker, μετά από το τσίμπημα μίας μεταλλαγμένης αράχνης, μετατρέπεται σε έναν ήρωα με υπερφυσικές ικανότητες που μοιάζουν με εκείνες του ομώνυμου εντόμου. Η ζωή του χωρίζεται πλέον σε δύο σκέλη: στο πρώτο, καλείται να αναμετρηθεί με την απώλεια του θείου του, τον έρωτά του για την Μαίρη Τζέιν Γουάτσον και την ταραχώδη σχέση με τον κολλητό του, τον Harry. Και στην άγνωστη, κρυφή ζωή του είναι ένας σούπερ ήρωας που πατάσσει την εγκληματικότητα και προστατεύει τη Νέα Υόρκη από κάθε κακοποιό και κάθε κακό.

Οι ταινίες του 2002, 2004 και 2007 είναι, χωρίς αμφιβολία, η καλύτερη μεταφορά της ανθρώπινης και υπερφυσικής υπόστασης ενός ήρωα στη μεγάλη οθόνη. Η καλύτερα ταινία με θέμα έναν ήρωα της Marvel (τουλάχιστον για τα δικά μου γούστα).

Οι σκηνές μάχης είναι τόσο ρεαλιστικές και ωμές, ξέρουν να εκκρίνουν περίσσια αδρεναλίνη από τα επινεφρίδια και να σου χαρίζουν την ικανοποίηση της δράσης. Είναι τόσο πειστικές, τόσο πρωτοπόρες, τόσο επιδέξια γυρισμένες. Ο Spiderman παλεύει και χάνει τις δυνάμεις και τον προσανατολισμό του, μέχρι να επιστρέψει δριμύτερος. Γιατί και οι σούπερ ήρωες πέφτουν και σηκώνονται…

 Η πρώτη ταινία περιγράφει περισσότερο τη μετάβαση ενός απλού, καθημερινού νεαρού σε έναν υπερήρωα, η δεύτερη διεισδύει ακόμα περισσότερο στην ψυχοσύνθεση της προσωπικότητάς του η οποία ωριμάζει περισσότερο. Και το τρίτο μέρος το οποίο είναι και εκείνο το οποίο διαχρονικά δέχεται τη χειρότερη κριτική, τον δείχνει ως έναν ήρωα που επιλέγει το Καλό, ακόμα και αν γοητεύεται έστω και για λίγο από το Κακό.

 Η σκηνή με το τραίνο στη δεύτερη ταινία της τριλογίας, παραμένει μία από τις πιο αγαπημένες μου σκηνές μάχης στη μεγάλη οθόνη. Η ιδιοφυία του Raimi φαίνεται από το συμβολισμό της απώλειας της μάσκας του Spiderman. Ο ίδιος δε φοβάται να αναδείξει το φόβο, την αγωνία και το άγχος που έχει ο Peter, αναδεικνύοντας και την αδυναμία της ανθρώπινης πλευράς του. Τον απογυμνώνει από υπερήρωα, φανερώνει παράλληλα και την ανθρώπινη δυσκολία και συντριβή του.

Για του λόγου το αληθές:  

Η τριλογία σε έφερνε πάντοτε αντιμέτωπο και με ηθικά διλήμματα, δεν έδινε αποκλειστικά έμφαση σε σκηνές μάχης. Ο Peter βιώνει την απώλεια του θείου του με βίαιο τρόπο, αποφασίζει να εκδικηθεί, αλλά καταλήγει να συγχωρέσει και να ξεριζώσει το κακό από μέσα του. Ακόμα και ως σούπερ ήρωας, εκμεταλλεύεται τη δύναμή του για καλό.

Αυτό που ξεχωρίζει τη συγκεκριμένη τριλογία από τις άλλες, κατά την ταπεινή μου γνώμη, είναι η ουσιαστική έμφαση στο χαρακτήρα του κεντρικού ήρωα. Υπάρχει μία διαδικασία εμβάθυνσης της προσωπικότητάς του, η οποία παρουσιάζεται διαφορετική σε κάθε μέρος της ταινίας. Εκτός της μάχης του ήρωα με μερικούς από τους σημαντικότερους εχθρούς, βλέπουμε την προσωπική του ζωή να έρχεται στο προσκήνιο και να φτάνει ακόμα και στο σημείο να επηρεάζει την ταυτότητά του ως υπερήρωα.

Αυτή η τριλογία Spiderman – ω ναι! – είναι, πραγματικά, η καλύτερη που δημιουργήθηκε. Ακόμα και αν υπάρχουν λάθη ή μικρά κενά στο σενάριο, αυτό δεν αναιρεί το μεγαλείο της, το πόσο σωστά και σοφά τοποθετήθηκε απέναντι στην παρουσίαση ενός ήρωα. Και για αυτό, παραμένει αγαπημένη για τους λάτρεις της δράσης και του είδους.

Κείμενο : Μαρία Σκαμπαρδώνη