Πωλ Νιούμαν - Δύο ασπρόμαυρα έργα

Πωλ Νιούμαν - Δυο ασπρόμαυρα έργα

O Paul Newman είναι ένας από τους πολύ-πολύ-πολύ αγαπημένους μου ηθοποιούς. Και από τους πιο όμορφους άντρες που πέρασαν από τον κινηματογράφο. Και βέβαια τα πιο γοητευτικά, καθηλωτικά γαλανά μάτια. Μάτια που σαγηνεύουν ακόμα κι αν το έργο είναι ασπρόμαυρο. Δυο τέτοια παλιά ασπρόμαυρα έργα με τον Πωλ Νιούμαν είδα πρόσφατα και απόρησα με τον εαυτό μου, πώς και μου είχαν διαφύγει:

1.       Somebody up there likes me (Εμείς οι ζωντανοί) 1956i Σκηνοθεσία Robert Wise. Μία από τις καλύτερες ταινίες για το μποξ, βασισμένη στη ζωή του πυγμάχου Rocky Graziano ο οποίος είχε γράψει την αυτοβιογραφία του, πάνω στην οποία στηρίχτηκε το σενάριο του Ernest Lehman.Ήταν η δεύτερη ταινία του Πωλ Νιούμαν και σαφώς αυτή που απογείωσε την καριέρα του. Δικαίως, γιατί η ερμηνεία του εδώ είναι σπουδαία. Ξεχάστε τον κούκλο Νιούμαν που ξέρατε, εδώ θα τον δείτε λίγο άξεστο, λίγο αμήχανο, κακοντυμένο και με στραπατσαρισμένη τη μούρη από τους αγώνες μποξ. Ενσαρκώνει έναν παραβατικό νεαρό ιταλικής καταγωγής που συνεχώς μπλεκόταν σε καβγάδες, και δεν είχε πραγματικά καταφέρει να κάνει τίποτα δικό του και τίποτα σωστό από την ώρα που γεννήθηκε και όλοι τον αντιμετώπιζαν σαν να ήταν άχρηστος και ανόητος. Κι η ταινία γίνεται τόσο δυνατή, όταν ο πρωταγωνιστής, με την βοήθεια της γυναίκας του (Pier Angeli) που ήταν η κινητήρια δύναμή του, η έμπνευσή του και το στήριγμά του, ανατρέπει όλη του τη ζωή και παίρνει ό,τι αναζητά.  

Paul Newman - Somebody up there likes me

Ο Robert Wise έφτιαξε μια ταινία αριστοτεχνική και βρήκε στον πρόσωπο του Νιούμαν τον ιδανικό πρωταγωνιστή που αφού μελέτησε τη ζωή του Graziano, τα μυστικά και τα κόλπα του μποξ,  μπήκε στο πετσί του ρόλου του. Δείτε την και νομίζω θα αναγνωρίσετε κι εσείς τις «ρίζες» του Rocky, αλλά και του αριστουργηματικού Raging Bull.

Και τρία μικρά μυστικά: 1. Ο ρόλος προοριζόταν για τον James Dean, ο οποίος δυστυχώς σκοτώθηκε πριν ξεκινήσουν τα γυρίσματα, 2. Σε έναν πολύ μικρό ρόλο θα αναγνωρίστε τον Steve Mc Queen, ως μέλος της νεανικής συμμορίας του Paul Newman, και 3. Το κοριτσάκι που παίζει την τρίχρονη κορούλα του Rocky Barbella (Paul Newman) είναι η Angela Cartwright που εννιά χρόνια μετά ο ίδιος σκηνοθέτης Robert Wise της έδωσε τον ρόλο της  Brigitta, της δεκάχρονης κόρης του Ταγματάρχη Φον Τραπ στο Sound of Music (H Μελωδία της ευτυχίας).

2.       Paris Blue (Αγαπηθήκαμε στο Παρίσι) 1961 Σκηνοθεσία Martin Ritt. Παρά το ότι είναι μακριά από την χώρα τους, οι Αμερικανοί μουσικοί της τζαζ Ram Bowen (Paul Newman) και Eddie Cook (Sidney Poitier) είναι ευχαριστημένοι που ζουν και εργάζονται στο Παρίσι. Ο Ραμ ξέρει ότι εκεί είναι το καλύτερο μέρος για να φτιάξει την φήμη του ως μουσικός και ο Έντι βρίσκεται μακριά  από τον ρατσισμό που κάποτε αντιμετώπιζε σε μόνιμη βάση. Όταν όμως γνωρίζονται και τελικά ερωτεύονται με τις  Αμερικανίδες  τουρίστριες Lillian (Joanne Woodward) και Connie (Diahann Carroll), οι δυο φίλοι θα  πρέπει να αποφασίσουν αν αξίζει να εγκαταλείψουν την καλλιτεχνική τους «άνεση» στο Παρίσι και να παλέψουν για την τέχνη και για την αγάπη στην πατρίδα τους. Αν το δεις απλά και επιφανειακά, το φιλμ είναι ένα ρομαντικό δράμα «ντυμένο» με την αξεπέραστη μουσική του Duke Ellngton. Αν όμως το προσέξεις λίγο καλύτερα, θα καταλάβεις ότι είναι μια πολύ αξιόλογη ταινία που μιλά για τον ρατσισμό, τη τζαζ, τη χρήση ναρκωτικών, τις ερωτικές σχέσεις, το παρισινό τοπίο. Ο σκηνοθέτης αγγίζει βαθιά τα θέματά του, ζητήματα καυτά για εκείνα τα χρόνια (δεκαετία ’60). Ο κάθε χαρακτήρας έχει το δικό του «θέμα» να αντιμετωπίσει κι όμως κανένα απ’αυτά δεν υφίσταται μεμονωμένο, αλλά μπλέκονται το ένα με το άλλο, όπως μπλέκονται οι σχέσεις των πρωταγωνιστών. Αυτή η συνύπαρξη των διαφορετικών χαρακτήρων με τις ιδιοσυγκρασίες και τις ιδιαιτερότητές τους, αφήνουν την ιστορία να ξεδιπλωθεί και να πάρει σχήμα.

Paris Blues, 1961

Να τονίσω ότι στην ταινία εμφανίζεται ο Louis Armstrong στον ρόλο του διάσημου τρομπετίστα Wild Man Moore και να σας δώσω κι εδώ κάποια μυστικά : 1.Όπως καταλάβατε, το έργο έχει διπλή αξία. Εκτός από ένα πολύ καλό κινηματογραφικό έργο είναι και ένα εξαιρετικό soundtrack με 14 συνθέσεις του Duke Ellington που έχασε το Όσκαρ εκείνη τη χρονιά από το West Side Story, 2. O ρόλος του Paul Newman είχε προταθεί στον Marlon Brando, ο οποίος τον αρνήθηκε. Και ο ρόλος της J. Woodward είχε προταθεί στην Marilyn Monroe η οποία αφού πληροφορήθηκε ότι Marlon Brando γιόκ, αρνήθηκε κι εκείνη, 3. Η αρχική ιδέα του έργου ήταν να εστιάσει στο «ρατσιστικό ζήτημα», και να παρουσιάσει μια «διαφυλετική» ιστορία αγάπης. Οι παραγωγοί όμως το θεώρησαν πολύ παρακινδυνευμένο σενάριο για την εποχή, και 4. Είναι (μάλλον) η μοναδική ταινία που διαδραματίζεται στο Παρίσι, αλλά δεν εμφανίζεται ο ... Πύργος του Άϊφελ!

Και τις δυο ταινίες μπορείτε να τις δείτε ελεύθερα κι ωραία στο youtube  cool

Κείμενο: Marlykon

Πηγή Φωτογραφίας: https://classiq.me/ & https://tvtropes.org/

 

 


Εκτύπωση   Email