Για 50 χρόνια ο Μarc Riboud γύριζε τον κόσμο σαν ρεπόρτερ, συμμετέχοντας σε ειδησεογραφικές αποστολές ή φωτογραφίζοντας το διαφορετικό και αναπάντεχο. Η προτίμησή του για το αναπάντεχο και η αγάπη του για την ανθρωπότητα είναι γνωστές, όπως και η αντίστασή του στη βία.

Ο Marc Riboud (1923-2016) ήταν μηχανικός σε εργοστάσιο στη Lyon, αλλά σε ηλικία 28 χρονών αποφάσισε να γίνει φωτογράφος. Άλλωστε όπως είχε πει και ο ίδιος : "Η ζωή θα ήταν τόσο θλιβερή αν δεν ονειρευόμασταν να την αλλάξουμε" μια άποψη που εν πολλοίς συνοψίζει τη στάση ζωής του αλλά και του έργου του. Μετακομίζει στο Παρίσι και συναντάει τους ιδρυτές του πρακτορείου Magnum Photos (Henri Cartier-Bresson, Robert Capa και David Seymour). Η ικανότητά του να συλλαμβάνει φευγαλέες στιγμές της ζωής μέσα από δυναμικές συνθέσεις ήταν ήδη εμφανής, και αυτή η ικανότητα θα του χρησίμευε πολύ. Δύο χρόνια αργότερα γίνεται και εκείνος μέλος του πρακτορείου Magnum. Τις επόμενες δεκαετίες θα ταξιδέψει καταγράφοντας τοπία και ανθρώπους. Το 1957 είναι ο πρώτος Ευρωπαίος που πηγαίνει στην Κίνα τα χρόνια της επανάστασης του Μάο με σκοπό να αναδείξει την υποβάθμιση ενός πολιτισμού. Αυτές τις φωτογραφίες περιέλαβε στο βιβλίο του

Το 1968, 1972 και 1976 είναι στο Βόρειο Βιετνάμ και καταγράφει τις φρικαλεότητες του πολέμου και από τις δύο πλευρές. Ασία, Αφρική, Βόρεια Αμερική και Ιαπωνία είναι τα μέρη που προτιμά να επισκέπτεται και να φωτογραφίζει. Life, Paris Match, Geo, National Geographic και Stern είναι μερικά από τα  περιοδικά όπου δημοσιεύθηκαν φωτογραφίες του.

Δύο  εμβληματικές εικόνες ξεχωρίζουν από το έργο του και έχουν μείνει στην ιστορία της φωτογραφίας. Η πρώτη ονομάζεται «Le peintre de la Tour Eiffel» και δείχνει έναν άνδρα που βάφει τον Πύργο του Αϊφελ. Στέκεται σαν χορευτής που έχει σκαρφαλώσει ψηλά ανάμεσα στα σίδερα του Πύργου. Από κάτω, τυλιγμένη στην ομίχλη φαίνεται η πόλη.

Η δεύτερη κατατάσσεται μεταξύ των διασημότερων αντιπολεμικών εικόνων. Τραβήχτηκε στις 21 Οκτωβρίου 1967 στην Washington D.C. όταν εκατοντάδες ακτιβιστές είχαν μαζευτεί μπροστά στο Πεντάγωνο σε μία διαδήλωση εναντίον της συμμετοχής της Αμερικής στον πόλεμο του Βιετνάμ. Βλέπουμε την δεκαεφτάχρονη Jan Rose Kasmir μ’ένα λουλούδι στο χέρι και το γλυκό της βλέμμα σαν επιχείρημα, αντιμέτωπη με μία σειρά από στρατιώτες της Εθνικής Φρουράς. Ο ίδιος περιέγραψε την σκηνή λέγοντας : " Μιλούσε μόνο, προσπαθώντας να τραβήξει το βλέμμα των στρατιωτών, ίσως για να μιλήσει μαζί τους. Είχα την αίσθηση πως οι στρατιώτες την φοβόντουσαν περισσότερο απ’όσο εκείνη τα όπλα τους ".

Πρώτη δημοσίευση : www.peopleandideas.gr