Φαράγγι Ενιπέα, στην Πιερία. Μια διαδρομή που ανήκει στο ευρωπαϊκό μονοπάτι Ε4.

Ξεκινώντας από το Λιτόχωρο και μπαίνοντας στο φαράγγι του Ενιπέα ποταμού ξεκινάει μια ανηφορική διαδρομή μέσα στα δέντρα, κουραστική και αναζωογονητική ταυτόχρονα.

Γνωρίζοντας τις συνεχείς αλλαγές ανηφόρας - κατηφόρας  που μας περίμεναν φάγαμε το πρωινό μας με την κατάλληλη θέα.

Διασχίσαμε το ποτάμι αρκετές φορές από γεφυράκια. Τρεις γέφυρες έχουν καταστραφεί δυστυχώς και το μονοπάτι θεωρείται κλειστό, αποτέλεσε όμως για εμάς την κατάλληλη ευκαιρία να βγάλουμε τα παπούτσια μας και να διασχίσουμε το ποτάμι, συνειδητοποιώντας πόσο παγωμένο είναι το νερό και εξαναγκάζοντας μας σε δεκάλεπτη στάση μέχρι να ξανανιώσουμε τα πόδια μας.

Φτάσαμε στο εκκλησάκι του Αγίου Διονυσίου του εν Ολύμπω που βρίσκεται μέσα σε μία σπηλιά όπου ασκήτευε το 1542 ο Άγιος Διονύσιος, Δημήτριος Καλέτσης.  Σε απόσταση 20 λεπτών βρεθήκαμε στην μονή του Αγίου Διονυσίου, μια επιβλητική, αν και παρατημένη μονή.

Σίγουρα άξιζε μια μικρή παράκαμψη για να δούμε τον καταρράκτη του Ενιπέα.

Φτάσαμε στα Πριόνια μετά από συνολικά 10χλμ, λίγο ιδρωμένοι και έτοιμοι για μπύρα και φαγητό στο σημείο που πολλοί ορειβάτες ετοιμάζονται για την ανάβαση στον Μύτικα.

Έχοντας απορροφηθεί από το τοπίο και έχοντας ξεφύγει από τον φόβο της πόλης, εύκολα ακολουθήσαμε την τακτική του οτοστόπ και ένα ζευγάρι ευγενέστατοι Ελβετοί που περπατάνε στα ελληνικά μονοπάτια επί χρόνια στις διακοπές τους, μας κατέβασαν μέχρι το Λιτόχωρο.

Μπορεί κανείς να ξεκινήσει από τα Πριόνια ή την παλαιά μονή του Αγίου Διονυσίου όπου υπάρχει πρόσβαση με το αυτοκίνητο και να κάνει μέρος της διαδρομής. Σίγουρα αποτελεί ένα πανέμορφο και προσεγμένο μονοπάτι που αξίζει κανείς να επισκεφτεί κάνοντας κάτι διαφορετικό από την συνηθισμένη Κυριακάτικη έξοδο στην ταβέρνα.

Φωτογραφίες & κείμενο: Δήμητρα Κ.