Η επιβίωση στο δάσος του Αμαζονίου είναι, κυριολεκτικά, μια υπόθεση ζωής και θανάτου! Κίνδυνοι που δεν είναι ορατοί ακόμα και από το πιο εξασκημένο μάτι εμφανίζονται από το πουθενά σε εκείνο τον επισκέπτη που θα ρισκάρει να προχωρήσει δίχως αίσθηση κινδύνου.

Γιατί ο κώδικας επιβίωσης είναι ανηλεής, σκληρός, απαιτητικός, καλλιεργώντας κάθε αίσθηση σε ύψιστο βαθμό, μη διστάζοντας να δημιουργήσει και άλλες.

Και αυτό, διότι μόλις εφησυχαστείς κινδυνεύεις να πέσεις θύμα μερικών από τα πιο επικίνδυνα ερπετά, δηλητηριώδη έντομα, άγρια αιλουροειδή που ως επίδοξοι σκοπευτές περιμένουν να επιτεθούν στο θύμα τους.

Η φύση έχει τους δικούς τους σκληρούς κανόνες, δε λυγίζει από την προσπάθεια του θύματος να γλιτώσει, δεν εγκαταλείπει το θύμα που ορμώμενο από το δυνατό ένστικτο επιβίωσης παλεύει να κρατηθεί δυνατό μέχρι τη στερνή του ανάσα.

Σε αυτό το μέρος η αφέλεια δε συγχωρείται, η άγνοια πληρώνεται ακριβά. Διότι εδώ κυριαρχούν μερικά από τα πιο επικίνδυνα αιλουρειδή και ερπετά που υπάρχουν στον πλανήτη Γη, αρχιτέκτονες του φόβου, εξοπλισμένοι με ένα φυσικό οχυρό προστασίας και θανάτου.

Στον Αμαζόνιο φλερτάρεις με το θάνατο, βρίσκεσαι σε μία παθιασμένη ερωτική σχέση μαζί του.

Μη σε μαγέψει η Άρπυια, αποτελεί ένα από τα πιο επικίνδυνα αρπακτικά πτηνά.

Μη νομίσεις πως η λίμνη είναι έρημη, άξαφνα ο αλιγάτορας θα εκραγεί από τα έγκατα του ποταμού, εκμεταλλευόμενος την αφέλειά σου με σκοπό να γίνεις το γεύμα του.

Μη νομίσεις πως ο βάτραχος που θα συναντήσεις θα μοιάζει με εκείνα τα αθώα βατραχάκια που πατούσες στο χωριό. Εδώ οι ρόλοι αλλάζουν, εδώ μιλάμε για poison dart frog, έναν πολύχρωμο βάτραχο μικρού μεγέθους. Με μεγάλη όμως ποσότητα δηλητηρίου στο σώμα και το δάγκωμά του.

Η ανακόντα περιμένει να σε τυλίξει, χρησιμοποιώντας το σώμα της ως τρόπο ασφυξίας, μέσα από ένα τρομακτικό σκηνικό που θυμίζει χορό. Έναν χορό θανάτου όμως, από το πλάσμα που από την πρώτη του εμφάνιση στην Ιστορία ταυτίστηκε με το Κακό, με την Πτώση και το θάνατο.

Ο ιαγουάρος με μία εμφάνιση που θυμίζει λεοπάρδαλη κατασκοπεύει, με τα κοφτερά του νύχια και δόντια να περιμένουν να κομματιάσουν το επόμενο θύμα του.

Δηλητηριώδεις αράχνες, θανατηφόρα αρθρόποδα, ακόμα και το πιο μικρό πλάσμα στον κόσμο του Αμαζονίου είναι ικανό να προκαλέσει θάνατο.

Το ίσως πιο επικίνδυνο, απρόσιτο και επικίνδυνο μέρος για την επιβίωση του ανθρώπου, ακόμα και αν από πιο σύγχρονες επιστημονικές πηγές δεν έχει μείνει εντελώς ανεπηρέαστο από την ανθρώπινη επέμβαση και ανέγγιχτο από το ανθρώπινο αποτύπωμα.

Εδώ η επιβίωση είναι διαρκής αγωνία σε κάθε λεπτό που περνάει, σε αυτό το μέρος τα μάτια πρέπει να είναι πιο ανοικτά από ανοικτά.

Ο φόβος κρατάει το χέρι του θανάτου, η ζωή παλεύει να ξεπροβάλλει μέσα από τις πιο μικρές, συγκρατημένες σχισμές.

Σε μία ζούγκλα όπως ο Αμαζόνιος έρχεσαι αντιμέτωπος με τη θέαση της πιο επικίνδυνης, θανατηφόρας φύσης που έχεις φανταστεί. Κάθε πλάσμα, μικρό ή μεγάλο, προκαλεί το θάνατο. Επιδιώκει η σάρκα σου να γίνει η τροφή του, θέλει το δηλητήριό του να ταξιδέψει σε όλο το αίμα σου μέχρι την τελική σου εξόντωση.

Θα μπορούσες ποτέ να ρισκάρεις με το να επισκεφτείς ένα τέτοιο μέρος, να ακροβατήσεις ανάμεσα στη ζωή και το θάνατο τόσο προκλητικά;

Κείμενο: Μαρία Σκαμπαρδώνη