Something, Layla, Wonderful tonight. Τρία από τα πιο αγαπημένα μας τραγούδια. Γραμμένα και ερμηνευμένα από δυο από τα μεγαλύτερα ταλέντα, από τα σπουδαιότερα ονόματα που έβγαλε η ροκ, Eric Clapton και George Harrison. Που ήταν δυο καλοί φίλοι και που αποτέλεσαν τις δυο πλευρές του πλέον διαβόητου ερωτικού ροκ τριγώνου.

Η τρίτη πλευρά αυτού του τριγώνου (ενίοτε και τετραγώνου ή πολυγώνου…) ήταν η Pattie Boyd, ένα από τα πιο πετυχημένα μοντέλα των δεκαετιών ’60 και ’70, που ξεκινώντας ως το «κορίτσι του σαμπουάν» της Elizabeth Arden, κατάφερε να γίνει εξώφυλλο στα καλύτερα περιοδικά μόδας, να γυρίσει –επαγγελματικά- όλον τον κόσμο, και να φωτογραφηθεί από τους Terence Donovan και David Bailey. Πολλοί φωτογράφοι την είχαν αρχικά απορρίψει για την αντισυμβατική της εμφάνιση και τα πεταχτά της δόντια. Κι όμως, η εποχή εκείνη, αυτό ακριβώς ζητούσε: το αντισυμβατικό, το ασυνήθιστο και τελικά και …την προεξέχουσα οδοντοστοιχία. 

Το 1964 η Ευρώπη ζούσε στον ρυθμό των Beatles. Τα κορίτσια της εποχής είχαν καταληφθεί από Beatle-μανία. Πάθαιναν κρίση στις συναυλίες τους, ούρλιαζαν μόλις τους έβλεπαν, σκότωναν για να αγγίξουν έστω και το πατζάκι τους. Μια τέτοια σκηνή υστερίας θα γυριζόταν για την ταινία τους “A Hard Day’s Night”, με τρελαμένα κοριτσόπουλα να τους καταδιώκουν. Και ο ατζέντης της έστειλε την Pattie να πάρει μέρος σ’ αυτήν την σκηνή. Εκεί λοιπόν η –μισο-αρραβωνιασμένη τότε- Pattie, αντίκρυσε για πρώτη φορά τον Harrison και της φάνηκε ο ομορφότερος του κόσμου. Τυχαία βρέθηκε στο διάλειμμα δίπλα του, αυτός εντυπωσιάστηκε από τα κάλλη της, βγήκαν για φαγητό το βράδυ, ξαναβγήκαν, παράτησε τον αρραβωνιάρη και τον Ιανουάριο του ’66 παντρεύτηκαν. Ο γάμος άντεξε 9 χρόνια.

Το 1969 ο Harrison έγραψε το Something. Ήταν οι μέρες που ηχογραφούσαν το “White album”. Την στιγμή που ο Paul Mc Cartney δούλευε πάνω σε ένα άλλο κομμάτι, ο George μπήκε σε ένα χωριστό στούντιο, κάθισε στο πιάνο και έχοντας στο μυαλό του το τραγούδι του James Taylor “Something in the way she moves”, έφτιαξε αυτό, που δεν μπήκε στο “White Album”, αφού αρχικά το προόριζε για τον Joe Cocker. Τελικά ύστερα από πολλές αλλαγές (κάποια στιγμή είχε διάρκεια 8 λεπτών) ηχογραφήθηκε με την μορφή που το ξέρουμε. Αν και ο Harrison δεν το θεωρούσε από τα καλύτερα του, ήταν η μοναδική δική του σύνθεση που πήγε στο Νο. 1. Και βέβαια του έχουν κάνει τουλάχιστον 150 διασκευές, με πιο ξεχωριστή αυτή του James Brown (που άρεσε πολύ και στον Harrison), ενώ ο Sinatra το θεωρούσε το καλύτερο τραγούδι αγάπης.  Η Pattie δηλώνει από τότε, ότι το κομμάτι γράφτηκε γι’ αυτήν, σε μια εποχή που η σχέση τους ήταν σε κρίση. Ο George ήταν βουτηγμένος στα παραισθησιογόνα, είχε παθιαστεί με τον Ινδό μύστη Maharishi Mahesh Yogi ( με τον οποίο όμως ασχολήθηκε μετά από παρότρυνση της συζύγου) και τον διαλογισμό, χανόταν ώρες και μέρες ατελείωτες, πότε μόνος και πότε με διάφορες επώνυμες και μη (μεταξύ αυτών και η γυναίκα του Ringo), συχνά μέσα στο αχανές σπίτι-παλάτι τους, όπου κυκλοφορούσαν καθημερινά πολλοί και διάφοροι. Εν μέσω αυτού του χάους λοιπόν και σε κάποια καλή του φάση, ήρθε στην κουζίνα του σπιτιού για να της παίξει το “Something”, επιζητώντας τις όμορφες στιγμές τους.

Μέσα στη δεκαετία του ’60 ο Harrison είχε γίνει κολλητός φίλος με τον Eric Clapton. O Clapton είχε παίξει κιθάρα στο “While my guitar gently weeps”, χωρίς να φαίνεται πουθενά το όνομά του, ο Harrison έπαιξε και συν-συνέθεσε το “Badge” των Cream (ένα από τα σχήματα-δημιουργήματα του Clapton), με το ψευδώνυμο “L’Angelo Misterioso” και μέσα σ’ ‘όλα αυτά τα ωραία πάρε-δώσε, ο Eric γνώρισε και την Pattie και τρελάθηκε από έρωτα. Βράχος αυτή στην αρχή και για πολύν καιρό και ο Clapton  να επιμένει και να υποφέρει. Άρχισε να κάνει  χρήση ηρωίνης, «αυτοεξορίστηκε» με μια φιλενάδα για χρόνια, τα ‘φτιαξε με την αδελφή της Pattie,  την Paula, ώσπου μια μέρα το 1969 πείθει την Pattie να συναντηθούν μυστικά σ’ ένα διαμέρισμα στο South Kensington.  Από ένα κασετόφωνο της παίζει ξανά και ξανά ένα τραγούδι γραμμένο για κείνην, που μιλά για έναν ανεκπλήρωτο έρωτα, εμπνευσμένο από ένα περσικό ποίημα του 12ου αιώνα, με τίτλο “Layla”.

Το “Layla” θεωρείται ένα από τα πιο καθοριστικά ροκ τραγούδια αγάπης. Κυκλοφόρησε πρώτη φορά το 1970 στον δίσκο “Layla and other assorted love songs” από τους Derek and the Dominos (άλλο ένα γκρουπ του Clapton μετά τους Yardbirds, τους Cream και τους Blind Faith).  Γραμμένο –ξεχωριστά- από τους Eric Clapton και Jim Gordon, περιέχει ένα ανεπανάληπτο κιθαριστικό μοτίβο από τον Clapton και τον Duane Allman ενώ το τελευταίο μέρος του τραγουδιού αναλαμβάνει το πιάνο. Το περιοδικό Rolling Stone , το 2004 κατέταξε το Layla στο Νο. 27 των καλύτερων 500 τραγουδιών όλων των εποχών. Κοινό και κριτικοί το έχουν λατρέψει, τόσο στην πρώτη του εκτέλεση, όσο και στην ακουστική “unplugged”  ερμηνεία από τον Clapton  το 1992. Αν  σε κάποιον από σας έχει ξεφύγει, φροντίστε να το προσέξετε. Σπάνια τα συναισθήματα ενός καλλιτέχνη αποτυπώνονται  στην μουσική του κατά τέτοιο τρόπο που να διαπερνούν τόσο έντονα τις ψυχές των ακροατών του.

Το 1974 ο Harrison και η Boyd παίρνουν επιτέλους διαζύγιο και το 1979 η Pattie παντρεύεται τον Clapton. Βέβαια κι αυτός ο γάμος είχε παρόμοια τύχη – και πορεία – με τον προηγούμενο. Ναρκωτικά, αλκοόλ και απιστίες.  Το 1989 βγαίνει κι αυτό το διαζύγιο.

 Ήταν Σεπτέμβριος του 1976, πριν ακόμη παντρευτούν, αλλά ζούσαν μαζί, όταν ο Eric και η Pattie ετοιμάζονταν να πάνε σε ένα πάρτι του ζεύγους McCartney. Καθώς η Pattie  ντυνόταν και στολιζόταν, ο Eric που την παρακολουθούσε με λατρεία, «σκάρωσε» το “Wonderful Tonight”!!! Το τραγούδι μπήκε στο L.P. “Slowhand” του 1977, πούλησε αρκετά καλά και βέβαια έμεινε κλασικό. Από τα καλύτερα (για μένα είναι το Νο.1 της κατηγορίας) ροκ καψούρικα τραγούδια, συγκινεί γενιές και γενιές κιθαριστών, ερωτευμένων και απλών μουσικόφιλων.

Αυτά τα τραγούδια που είδαμε, δεν ήταν βέβαια τα μόνα που γράφτηκαν για την μούσα- μουσίτσα Pattie Boyd. Το “For your blue” του Harrison (στο L.P. Let it be) και από τον Eric τα “Bell bottom blues”(για ένα παντελόνι «καμπάνα» που της είχε κάνει δώρο), “Why does love have to be so sad?” και “Forever man”, ήταν γραμμένα για τα μάτια της.

Καθώς επίσης δεν ήταν ο George και ο Eric οι μοναδικοί άντρες στην ζωή της. Ξέρουμε για τον Lennon, τον Jagger (που το πάλεψε για πολύ, αλλά δεν….) και τον Ronnie Wood με τον οποίο έκανε μια σχέση το 1973 (παντρεμένη με τον Harrison, δηλαδή).

Ιδιόρρυθμοι καλλιτέχνες, αυτοκαταστροφικά ταλέντα, «αντισυμβατικά» μοντέλα, ναρκωτικά, ποτό, διαλογισμοί, χρήμα, δόξα, παλάτια και ροκ, συνθέτουν μια εικόνα λίγο «ύποπτη», και ίσως «άρρωστη». Όμως εμένα, πάντα μου αρέσει να φαντάζομαι τον Harrison καθισμένο στον πάγκο της κουζίνας τους να τραγουδά, έπειτα από κάποιον καβγά το “Something” στην Pattie του. Άσε που κάθε φορά που ακούω το “Wonderful tonight”, λιώνω και θα’ θελα να έχω έστω και το μικρό της δαχτυλάκι.

Κείμενο: Marlykon

Πρώτη δημοσίευση: peopleandideas