Ρωσία (δηλαδή όχι Ρωσία, Σοβιετική Ενωση, ΕΣΣΔ που λέγαμε…), Μόσχα, χειμώνας βαρύς κι ασήκωτος. Η κόκκινη Πλατεία, κάτασπρη από το χιόνι. Ο Gilbert, γνωστός Γάλλος τραγουδιστής, νέος και ωραίος, βρίσκεται στη Μόσχα για κάποια συναυλία.

Επειδή όμως θέλει να κάνει και λίγο τουρισμό, ζητά από το ξενοδοδχείο μια καλή ξεναγό, να τον βοηθήσει να γνωρίσει την πόλη καλύτερα. Όντως λοιπόν, του δίνουν μια νεαρή Ρωσίδα φοιτήτρια που έκανε και την ξεναγό. Κλασσική Ρωσίδα, φυσικά ονόματι Νατάσσα, ξανθιά με καρρέ μαλλί, κάτασπρο δέρμα, πεταχτά ζυγωματικά και ολίγον σχιστά μάτια, από Καύκασο μεριά. Και αναλαμβάνει την ξενάγηση του Gilbert, που σαν γνήσιος Γάλλος ήταν και ρομαντικός τύπος. Άρχισε λοιπόν η Νατάσσα να του εξηγεί διάφορα για την πόλη, για την ιστορία της χώρας, για την μεγάλη Οκτωβριανή επανάσταση, τον πήγε και στο μαυσωλείο του Λένιν, ως όφειλε, αλλά ο Gilbertάκος την έπιασε αγκαζέ και σκεφτόταν από μέσα του «άντε να πάμε στο καφέ Πούσκιν να πιούμε καμιά ζεστή σοκολάτα να χαλαρώσουμε»…Σημειωτέον ότι «Καφέ Πούσκιν» δεν υπήρχε, της φαντασίας του ήταν. Άδεια και παγωμένη λοιπον η Κόκκινη Πλατεία, την ξαναπιάνει αγκαζέ την ξεναγό και πού να πάμε, πού να πάμε, βρέθηκαν στο φοιτητικό της δωμάτιο, στο πανεπιστήμιο παρέα με κάποιους συμφοιτητές της. Γέλασαν, διασκέδασαν, τα παιδιά ρωτούσαν τον Gilbert πώς είναι ο κόσμος εκεί έξω, η Νατάσσα μετέφραζε, ήπιαν και σαμπάνια, χόρεψαν, ώσπου οι συμφοιτητές τους άδειασαν τη γωνιά κι έμειναν οι δυο τους…

Κι ύστερα από καιρό ο Gilbert μόνος στο Παρίσι, σκέφτεται την ξεναγό Νατάσσα και την άδεια κάτασπρη Κόκκινη Πλατεία. Και παρακαλά να έρθει κάποτε μια μέρα που θα μπορέσει να την ξεναγήσει εκείνος στην δικιά του πόλη. Κι ο καλός του φίλος και στιχουργός  Pierre Delanoe, μαθαίνοντας τί είχε συμβεί, προσπαθεί να τον πείσει να γράψουν ένα τραγούδι γι’αυτή την ιστορία αγάπης μέσα στην κομμουνιστική φρίκη (δικά του λόγια). Κάτι ξεκίνησε λοιπόν να γράφει ο Pierre, αλλά του Gilbert Becaud δεν του άρεσε καθόλου κι απελπισμένος του λέει ότι θα περιμένει ώσπου να φτιάξει μια δυνατή εικόνα αυτής της ιστορίας. Μες στην απελπισία του μάλιστα, είχε αρχίσει να δουλεύει και με τον Ζακ Μπρελ πάνω στην ίδια ιδέα. Μια μέρα λοιπόν, έρχεται ο Delanoe και του δείχνει: “La place Rouge etait vide/Devant moi, marchait Nathalie”. Ο Becaud ενθουσιάστηκε, κάθησε στο πιάνο, σε μια ώρα το τραγούδι ήταν έτοιμο και η Νατάσσα είχε γίνει Ναταλί! Ένα άκρως ρομαντικό και τεατράλ τραγούδι, από τα πιο πετυχημένα και πιο δημοφιλή του Gilbert Becaud.

Ύστερα από πολλά χρόνια, ένας Γαλλο-Ρώσος καλλιτέχνης, ο Andrei Dellos, αποφασίζει να ανοίξει στην Μόσχα, ένα πολυτελές καφέ-εστιατόριο με όνομα «Καφέ Πούσκιν»! Επί χρόνια το είχε στο μυαλό του. Δεν ήταν δυνατόν, έλεγε, να έρχονται τουρίστες στη Μόσχα, και να ψάχνουν για το «Καφέ Πούσκιν» του τραγουδιού κι αυτό να μην υπάρχει. Μέσα σε 6 μήνες ο Dellos βρήκε τον κατάλληλο χώρο, ένα παλιό αρχοντικό του 18ου αιώνα, χτισμένο από Ιταλούς αρχιτέκτονες, που όμως είχαν προσπαθήσει να του δώσουν ρωσικό χαρακτήρα. Ένα μεγαλοπρεπές μπαρόκ αρχοντικό, που άλλαξε ξανά και ξανά ιδιοκτήτες, ώσπου έγινε φαρμακείο, όπου όμως οι πελάτες μπορούσαν να πάρουν ένα ρόφημα όσο ο φαρμακοποιός ετοίμαζε τα φάρμακά τους. Εγκαταλελειμμένο για χρόνια, το πήρε ο Dellos και το έκανε καινούργιο. Με μια βαριά, μπαρόκ διακόσμηση, με έπιπλα από ξύλο κερασιάς και μια πανέμορφη βιβλιοθήκη με 15.000 παλιά βιβλία! Μαζί με τον συνεταίρο του Andrei Makhov, φημισμένο Ρώσο σεφ, άνοιξαν στις 6 Ιουνίου του 1999, δηλαδή στην επέτειο των διακοσίων χρόνων από τη γέννηση του Πούσκιν, ένα από τα πιο ονομαστά και πολυτελή μαγαζιά του κόσμου, το «Καφέ Πούσκιν». Στα εγκαίνια βέβαια ήταν καλεσμένος και ο Gilbert Becaud, συγκινημένος που έζησε να δει αυτή τη στιγμή! Είναι το μοναδικό εστιατόριο στον κόσμο που δεν έχει αλλάξει τη διακόσμησή του από τη μέρα που άνοιξε! Η σαλάτα Olivier, τα raviolis siberiens οι κοτολέτες Pojarski και τα υπέροχα γλυκά, σερβιρισμένα σαν έργα τέχνης, είναι μερικά από τα πιάτα που μπορείτε να δοκιμάσετε όταν βρεθείτε εκεί. Και η ζεστή σοκολάτα, βεβαίως…

Σημ. 1 : H ιστορία της γνωριμίας Gilbert – Natasha δεν παίρνουμε και όρκο ότι είναι ακριβώς έτσι. Έχουν γραφτεί και έχουν ακουστεί διάφορα, αλλά εμείς είμαστε ρομαντικές ψυχές και μας άρεσε έτσι…

Σημ. 2 : To “Nathalie” κυκλοφόρησε το 1964 και έγινε μεγάλη επιτυχία. Έχει ερμηνευθεί και από πολλούς άλλους γνωστούς τραγουδιστές ( Adamo, Patrick Bruel, Georges Chelon κ.ά.) και έχει μεταφραστεί και σε πολλές γλώσσες. Ο Pierre Delanoe ήταν φίλος και συνεργάτης του Becaud και είχαν γράψει πολλά τραγούδια μαζί. Επίσης έγραψε στίχους σε γνωστά τραγούδια πολλών ερμηνευτών ( Edith Piaf, Michel Polnareff, Ν. Μούσχουρη, Joe Dassin κ.ά.)

Πρώτη δημοσίευση: www.peopleandideas.gr

Κείμενο: Marlykon