Jealous Guy -  John Lennon από τις πιο αγαπημένες μπαλάντες ever και Jealous Guy - Roxy Music η επανεκτέλεση που την ζηλεύει και το πρωτότυπο.

Αν και ποτέ μου δεν κατάλαβα πώς ήταν δυνατόν ένας τόσο σπουδαίος καλλιτέχνης, τόσο ευαίσθητος, τόσο ταλαντούχος, τόσο διάσημος και αρκετά ευπαρουσίαστος, να είναι τόσο τρελλά ερωτευμένος –σε σημείο εξάρτησης- με την κακάσχημη, άπιστη, ατάλαντη και αντιπαθέστατη Yoko Ono, καθόλου λόγος δεν μου έπεφτε, κι έτσι απλώς απολάμβανα τα υπέροχα τραγούδια του, σεβόμουν και θαύμαζα απεριόριστα την συμβολή του στην δημιουργία και στην πορεία της μουσικής που αγαπώ, ενώ σκεφτόμουν και το κλασσικό «δεν μπορεί, κάτι καλό θα έχει αυτή η γυναίκα» (ποτέ δεν αποδείχτηκε κάτι τέτοιο, αλλά τέλος πάντων...) . Μετά την φρικτή δολοφονία του δε, τον Δεκέμβριο του 1980, η μουσική του John Lennon μου είχε γίνει σχεδόν εμμονή και η φιγούρα της Yoko, στόχος για βελάκια.

 Το “Jealous Guy” είναι ένα από τα πολύ αγαπημένα τραγούδια μου. Απ’αυτά που όσες φορές κι αν τ’ακούω, δεν παύει να με συγκινεί, ακόμα κι αν κάθε φορά πρέπει να διώξω την εικόνα της Yoko απ’το μυαλό μου. Έτσι λοιπόν, όταν το 1981, λίγους μήνες μετά την δολοφονία του Lennon, οι Roxy Music (άλλη μεγάλη μου αγάπη της εποχής εκείνης), κυκλοφόρησαν την δική τους –υπέροχη- εκδοχή του Jealous Guy, η χαρά μου ήταν μεγάλη, γιατί τώρα δεν «έπαιζε» η Υοko...

Η αλήθεια βέβαια είναι ότι η αρχική μορφή του τραγουδιού, ουδεμία σχέση είχε με την απαίσια Yoko Ono. O Lennon το είχε γράψει το 1968, με τίτλο “Child of nature”, όσο ακόμα ήταν με τους Beatles, μετά από ένα ταξίδι που είχαν κάνει στην Ινδία για να παρακολουθήσουν μια διάλεξη του  Maharishi Mahesh Yogi, με θέμα «Ο γιός της μητέρας φύσης». Όμως και ο Paul Mc Cartney είχε την ίδια έμπνευση και έγραψε κι αυτός ένα κομμάτι με παρόμοιο τίτλο “Mother’s nature’s son”. Παρόλο που έγιναν τρεις δοκιμαστικές ηχογραφήσεις στο τραγούδι του John, τελικά επελέγη μόνον η σύνθεση του Paul και μπήκε στο “White Album” των Beatles. Έτσι το “ Child of nature”  έμεινε μόνο κι άστεγο, μέχρι το 1971 όταν ο Lennon αποφάσισε να το χρησιμοποιήσει στο δεύτερο του μετα-Beatles L.P., το “Imagine”, αλλάζοντας του στίχους. Κι έτσι, με νέο τίτλο πια (Jealous Guy), το τραγούδι μιλούσε για την αγάπη του και το πάθος του για την Yoko και για το πόσο κτητικός αισθανόταν ότι είχε γίνει πάνω της, ειδικά την εποχή που διαλύονταν οι Beatles.

Βέβαια ο Paul κάποια στιγμή είπε πως το συγκεκριμένο τραγούδι είχε γραφτεί γι’ αυτόν, γιατί ο John πάντα αισθανόταν ότι η προσοχή του κόσμου έπεφτε πάνω στον  Paul και γι΄αυτό ζήλευε πολύ. Αλλά αυτό είναι κάτι που ποτέ δεν επιβεβαιώθηκε από κανέναν. Ακόμα κι ότι αναφερόταν στην πρώτη του γυναίκα, τη Cynthia, είχε ειπωθεί. Ευνόητο είναι ότι ένα τέτοιο τραγούδι, γραμμένο από έναν σούπερ-ήρωα της ροκ, πολλοί θα ήθελαν να έχει γραφτεί γι’ αυτούς...

8 Δεκεμβρίου 1980 ο John Lennon δολοφονείται. Λίγες μέρες αργότερα, οι Roxy Music κλείνουν μια συναυλία τους στη Γερμανία με μια συγκλονιστική ερμηνεία του Jealous Guy , όπου ο Brian Ferry τα δίνει όλα, χύνοντας ποταμούς ιδρώτα, ο Phil Manzanera με την κιθάρα του και ο Andy Mackay με το σαξόφωνό του, κάνουν το κοινό να σπαρταρά. Έτσι το Jealous Guy μπαίνει και στις επόμενες συναυλίες τους και μετά από λίγο κυκλοφορεί και σαν single-φόρος τιμής στον άδικα και πρόωρα χαμένο Lennon. Γίνεται το μοναδικό Νο.1 των Roxy Music στην Μ.Βρετανία, ενώ το βίντεο (μην ξεχνάτε ότι τα βίντεο τότε δεν ήταν και πολύ συνηθισμένα) επικεντρώνεται στον Brian Ferry που με την ερμηνεία του, την γοητεία του σιγοσφύριγμά του προς το τέλος του κλιπ, σε κάνει να λιώνεις.

Πολλοί άλλοι ερμήνευσαν σε συναυλίες ή και ηχογράφησαν έκτοτε το τραγούδι αυτό (The Black Crowes, Deftones, Belinda Carlisle, Curtis Stigers,Joe Cocker,Youssou N’Dour, Lou Reed, James Morrison ...) αλλά κανείς με τόση επιτυχία όσο οι Roxy Music. Υπάρχουν 92 ηχογραφημένες εκτελέσεις του κομματιού και ποιός ξέρει σε πόσες συναυλίες έχει ακουσθεί.  Καμιά δεν φθάνει ούτε την αυθεντική του Lennon, ούτε αυτή των Roxy Music. Είναι δυο ανεπανάληπτες ερμηνείες, ενός υπέροχου τραγουδιού, γεμάτο συναίσθημα και πάθος. Και καλή μουσική βεβαίως...

Κείμενο: Marlykon