Λογοτεχνία

Στην άκρη του πεζοδρομίου είχε πέσει ένα βραχιόλι χάλκινο, σαν αρχαιοελληνικό, με δυο κεφάλια αντικρυστά, δράκων ή κροκοδείλων, στα τελειώματά του.

Το άγγιγμα ενός αγγέλου - Μάγια Αγγέλου

H Rupi Kaur είναι 28 ετών, ινδικής καταγωγής και ζει στον Καναδά. Είναι ποιήτρια και σκιτσογράφος. Έχει δημοσιεύσει δύο ποιητικές συλλογές που γνώρισαν μεγάλη επιτυχία. Τα ποιήματά της συνοδεύονται από σκίτσα της ίδιας. Στις καλλιτεχνικές της δραστηριότητες περιλαμβάνονται επίσης η δημιουργία βίντεο και η φωτογραφία ενώ έχει κάνει και σπουδές ρητορικής.

Πρόσφατα ο Μπιλ Μπράϊζον δήλωσε ότι δεν σκοπεύει να γράψει άλλο βιβλίο καθώς προτιμά να περνά τον χρόνο του απολαμβάνοντας το διάβασμα και άλλες χαρές της ζωής. Αν ανήκετε στους φανατικούς του αναγνώστες, σίγουρα θα λυπηθήκατε με αυτή την είδηση. Αν δεν έχετε ακόμα διαβάσει τα βιβλία του, ευκαιρία να ξεκινήσετε τώρα.

«Το νούμερο 31328» του Ηλία Βενέζη το διάβασα στην εφηβεία μαζί με τα υπόλοιπα βιβλία του ίδιου συγγραφέα και όλων της λεγόμενης γενιάς του ’30. Ήταν αυτές οι μικρού μεγέθους εκδόσεις της Εστίας με τα σκληρά εξώφυλλα που περιέλαβαν όλα τα αριστουργήματα της ελληνικής λογοτεχνίας και κυκλοφορούν ακόμα στα βιβλιοπωλεία.

Η πρώτη γυναίκα διανοούμενη ήταν ίσως η αρχιέρεια Εν-χέντου-άννα που έζησε πριν από 4300 χρόνια στην Μεσοποταμία. Οι ερευνητές πιθανολογούν ότι η Εν-χέντου-άννα (2285-2250 π.Χ.), που το όνομά της σημαίνει "σημαντικότερο στολίδι του ουρανού", έγραψε το πρώτο λογοτεχνικό κείμενο που μπορεί να αποδοθεί σε ένα συγκεκριμένο άτομο. Ως αρχιέρεια των Σουμερίων υπηρετούσε την θεά Ινάννα και τον θεό του φεγγαριού Νάννα ή Σιν ή Σουένα. Έγραψε μια συλλογή από ύμνους και ήταν η πρώτη γυναίκα που πήρε τον τίτλο Εν, από τον πατέρα της τον βασιλιά Σάργκον των Ακκαδίων που με αυτό τον τρόπο της έδωσε και πολιτική δύναμη.

Μιλτιάδης Μαλακάσης  (Μεσολόγγι 1869 - Αθήνα 1943)

Όσο μεγαλώνω ερωτεύομαι όλο και πιο πολύ την λογοτεχνία και τους μεγάλους λογοτέχνες. Όσο τα πάθη της δικής μου ζωής καταλαγιάζουν, τόσο ασχολούμαι με τα πάθη που περιγράφουν οι μεγάλοι λογοτέχνες.

Τα οικογενειακά τραπέζια της Κυριακής στο σπίτι της γιαγιάς μου είχαν εκτός από το απαραίτητο κοτόπουλο με πατάτες στο φούρνο, και μήλα ψητά με καρύδια και κανέλλα αλλά το κομμάτι αυτό με άφηνε αδιάφορη, γιατί ήμουν ένα λιγόφαγο, ανόρεχτο παιδί. Η λαιμαργία μου εκδηλωνόταν μετά, στη θέα της παιδικής βιβλιοθήκης του πατέρα μου που είχε μείνει στο πατρικό του σπίτι.

Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε μια κοπέλα που ήταν πολύ πλούσια και πολύ δυστυχισμένη. Την έλεγαν Πηνελόπη και της άρεσε να γράφει. Έγραφε, έγραφε, όλη την ώρα έγραφε στο ημερολόγιό της. Γι’αυτά που έβλεπε μέσα στο σπίτι της, για τη σχέση της με τους γονείς της, με τ’αδέλφια της, για τις παιδικές της αναμνήσεις, για τα συναισθήματά της.