Λογοτεχνία

Δεκαπέντε ποιήματα και ποιητικά κείμενα από την αρχαιότητα μέχρι τις μέρες μας

Μερικοί άνθρωποι διακρίνονται για το χιούμορ τους που αναβλύζει πηγαίο σε κάθε στιγμή της ζωής τους, στα εύκολα και στα δύσκολα.

Ήτανε η ώρα μία τα χαράματα. Η μητέρα του καθότανε στο πάτωμα, θηλάζοντας το νεογέννητο μωρό της, και εκείνο έπαιζε σιωπηλά με κάποια άλλα παιδιά που είχαν καθίσει δίπλα του προ ολίγου.

Σκέψεις και συναισθήματα από την ανάγνωση του βιβλίου της Ούρσουλα Ντόιλ.  Ένα βιβλίο που αποθησαυρίζει μια εξαιρετική γκάμα ερωτικών επιστολών από διάσημους άνδρες. 

Κάποτε ο συγγραφέας Ρόαλντ Νταλ έγραψε το παρακάτω ποίημα σχετικά με τους κινδύνους που έκρυβε η πολλή τηλεόραση για τα παιδιά. Αν ζούσε σήμερα θα σκεφτόταν κάτι αντίστοιχο για τα κινητά. Είναι παράξενο να βλέπουμε τα παιδιά -και τους μεγάλους- να σκύβουν πάνω από μια τόσο μικρή οθόνη, με έναν αυχένα χαμηλωμένο, με δυο μάτια ζαλισμένα, με αντίχειρες που παίρνουν φωτιά. Ήδη αυτός ο σκυμμένος αυχένας που δεν θυμίζει πια ανθρώπινη στάση έχει αρχίσει να δημιουργεί προβλήματα στο ανθρώπινο είδος. Ας δούμε, όμως, τι έγραφε ο Ρόαλντ Νταλ το 1964:  

Μέχρι πρότινος πιστεύαμε ότι οι άντρες δεν κλαίνε αλλά μια ποιητική ανθολογία που κυκλοφόρησε με τίτλο «Ποιήματα που κάνουν τους μεγάλους άντρες να κλαίνε», μας έκανε να το ξανασκεφτούμε. 

Δυο ποιήματα της σημαντικής και πολυβραβευμένης ποιήτριας Ζωής Καρέλλη. 

Του το είχε ζητήσει. Της το είχε υποσχεθεί. Σταλμένο απ'τους ωκεανούς που ταξίδευε, ένα γράμμα και μια υπόσχεση στην αγαπημένη του ανηψιά "γέννησαν" αυτό το ποίημα του Νίκου Καββαδία που φώλιασε στις καρδιές όλων μας, μετά και από την μελοποίησή του από τον Θάνο Μικρούτσικο. 

Όλοι αγαπάμε τα παραμύθια όπου στο τέλος «αυτοί ζούσαν καλά και μείς καλύτερα». Στο ενδιάμεσο όμως είχαν τραβήξει τα πάνδεινα οι αγαπημένοι μας ήρωες. Τελικά, ο παραμυθένιος κόσμος των παραμυθιών ήταν πράγματι παραμυθένιος;

Δυο συγγραφείς που προσπάθησαν να φανταστούν το μέλλον και έγιναν διάσημοι κυρίως χάρη στα βιβλία τους 1984 και Θαυμαστός καινούριος κόσμος, ο Τζωρτζ Όργουελ και ο Άλντους Χάξλεϋ, παρουσιάζονται σ’αυτά τα σκίτσα του Stuart McMillen και εκθέτουν τις ιδέες τους.