Λογοτεχνία

Ένας συγγραφέας αγαπητός στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο, ιδιαίτερα μεταξύ του ανδρικού πληθυσμού, είναι ο Τζακ Λόντον.

Θα μπορούσε να είναι και διήγημα. Είναι όμως αλήθεια, και είναι ένα μικρό μνημόσυνο σε μια μικρασιάτισσα πρόσφυγα του '22 που ούτε το επώνυμό της δεν ήξερα τότε, όμως την θυμάμαι κάθε χρόνο. Της Αγίας Μαρίνας...

«Στην Ιδιαίτερη Πατρίδα μου, τα Πατήσια». Διαβάζοντας τον τίτλο, μου γεννήθηκε αμέσως η επιθυμία όχι απλώς να διαβάσω, αλλά να κάνω βουτιά μέσα στις σελίδες του βιβλίου, γιατί αισθάνθηκα τη συγγραφέα λίγο-πολύ σαν συμπατριώτισσα, ή μάλλον σαν κοντοχωριανή, αφού πέρασα ένα μεγάλο μέρος της παιδικής ηλικίας και της νιότης μου στο διπλανό «χωριό», την Κυψέλη, και οι αποστάσεις μού επέτρεπαν να ξέρω απ’ έξω κι ανακατωτά όλη την Πατησίων, από το ξεκίνημά της στην Ομόνοια μέχρι τα Κάτω Πατήσια.

Μέσω της παραδοχής ενός λάθους ή μιας πράξης που μας στοιχειώνει, βιώνουμε μία προσωπική κάθαρση.

Πέντε γυναίκες συγκαταλέγονται στους 36 αθάνατους ποιητές του Μεσαίωνα στην Ιαπωνία που έγραψαν στίχους με την ποιητική μορφή waka.

Την δεκαετία του ’90 είχα ανακαλύψει και διάβαζα μετά μανίας τα βιβλία της Κάτιας Αντωνοπούλου. Τα ταξίδια της στην Ινδία, στο Αφγανιστάν, στην Κίνα και σε άλλα μέρη της γης, σ’εξωτικά και δύσβατα σημεία, η παρουσία της στην γραμμή του πυρός σε εμπόλεμες περιοχές, η αφήγησή της σαν χείμαρρος χωρίς τελείες και κόμματα, η παρεμβολή προσωπικών ιστοριών, συναισθημάτων χωρίς φιλτράρισμα, με είχαν μαγέψει. Τα ταξίδια, βέβαια, ήταν ο πρώτος μαγνήτης, αλλά και η αυτοβιογραφία η έντιμη, χωρίς προσωπική λογοκρισία, μου έδειχναν έναν αντισυμβατικό και γενναίο χαρακτήρα, γενναίο από κάθε άποψη.

Τι είναι η ειρήνη; και άλλα αντιπολεμικά ποιήματα της Λητώς Σεϊζάνη.

Στεκόταν η μητέρα βουρκωμένη

Πάνω απ'το φέρετρο του γιού της

Είχε στα χέρια της μία φωτογραφία δική του

Κορνιζαρισμένη

Του γιού της, του φαντάρου, ετών εικοσιπέντε

Δεκαπέντε ποιήματα και ποιητικά κείμενα από την αρχαιότητα μέχρι τις μέρες μας

Μερικοί άνθρωποι διακρίνονται για το χιούμορ τους που αναβλύζει πηγαίο σε κάθε στιγμή της ζωής τους, στα εύκολα και στα δύσκολα.