Λογοτεχνία

Το 2013 γράφοντας το ποίημα "Το ιδανικό παγκάκι", η Λητώ Σεϊζάνη, χωρίς να το φαντάζεται αρχικά, ξεκινούσε κάτι σαν κυνήγι θησαυρού.

Η θάλασσα είναι δίκαιη , η μοίρα είναι ίδια για όλους και το ναυάγιο είναι ένα ταξίδι που δεν τελειώνει ποτέ. 

Ναυάγιο, μια λέξη που στο άκουσμά της προκαλεί τρόμο, εξάπτει τη φαντασία και στο υποσυνείδητο σχηματίζονται καταιγίδες που καταπίνουν πλοία, θαλάσσια τέρατα που αγκαλιάζουν και τραβούν στο βυθό πλοία και ανθρώπους. Με την κυριολεκτική έννοια της λέξης θεωρούμε τη βύθιση την προσάραξη ή ακόμα την εξαφάνιση ενός πλοίου.

Πιστά στο ραντεβού τους με τη φύση

Και με την άνοιξη, τον ουρανό, τον ήλιο

Τα δέντρα αυτά -είναι μηλιές;

Ανθίζουν κάθε Απρίλιο

Ασπρίζουν τα κλαδιά τους σαν το χιόνι

Έψαχνα χρόνια και χρόνια αυτό το βιβλίο, την αλληλογραφία δύο συγγραφέων, του Αμερικανού Henry Miller και του Βρετανού Lawrence Durrell. Μια λεπτή ψυχή το βρήκε και μου το έστειλε αλλά ήταν στα γαλλικά. Τέλος πάντων και πάλι ήμουν πολύ ευχαριστημένη από αυτή την ευγενική χειρονομία, δεν μπορεί κανείς να τα έχει όλα.

Η Άκρα Ταπείνωσις και η ταπείνωση του ποιητή. 

Η συγγραφέας του κειμένου Ντομινίκ Ανδρεάδου-Μολίν φαντάζεται ένα ταξιδιωτικό ημερολόγιο κάποιου μοναχικού ταξιδιώτη, τυχοδιώκτη , του Ιωάννη Σγουρού, ο οποίος θα ταξίδευε στην Σομαλία και Αιθιοπία της δεκαετίας του 30. Διαβάζουμε εδώ ένα απόσπασμα.

Όνειρα ωραία ή εφιάλτες, σκέψεις αισθηματικές ή πρακτικές, όλα έχουν αποτυπωθεί στη γλώσσα της ποίησης.

Ακολουθούν δέκα ποιήματα, γνωστά και λιγότερο γνωστά. Είναι δέκα ποιητικά όνειρα μεταφρασμένα από διάφορες γλώσσες.

Η μικρή Άλκη του «Ευ πο – Λυ πο» και μετέπειτα αγαπημένη συγγραφέας που ‘σφράγισε’, γλύκανε και ομόρφυνε τις παιδικές αναγνώσεις και τα διαβάσματα πολλών γενεών. 

«Μπάο, έλα να βοηθήσεις τη μάνα σου, έρχεται κόσμος.»

Κάθε φορά που χιονίζει, σκέφτομαι το διήγημα «Ο Νεκρός» από τη συλλογή «Οι Δουβλινέζοι» του Τζέιμς Τζόυς, που εκτυλίσσεται μια χιονισμένη βραδιά στο Δουβλίνο στις αρχές του 20ου αιώνα.