Λογοτεχνία

Δύο ποιήματα της Λητώς Σεϊζάνη για τον Έρωτα που τόσο μας θέλγει και τόσο μας παιδεύει

 Αιθιοπία, δεκαετία του '50. Θραύσματα μνήμης, εικόνων και πόνου. Ένα βιωματικό αφήγημα τυλιγμένο στην αχλή του Χρόνου...

Ο Παπαδιαμάντης που είναι γνωστός σε όλους για την ευαισθησία και την αγνότητα της λογοτεχνικής του ματιάς, στο ίσως πιο σκληρό και στυγνό περιγραφικά έργο του.

Λογοτεχνία, χιούμορ, φιλοσοφία: μερικά αποσπάσματα από το «Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο» του Μαρσέλ Προυστ

«Ενοικιάζεται ο ποιητής» είναι ο τίτλος της έκτης ποιητικής συλλογής της Λητώς Σεϊζάνη. Η καινούρια αυτή συλλογή περιλαμβάνει 50 ποιήματα.

Απόσπασμα από το Ημερολόγιο της Μαρίκας Αντωνοπούλου η οποία κατέγραψε με εντυπωσιακή ενάργεια όλη τη σκοτεινή περίοδο της Κατοχής.

Η ιστορική αλήθεια σε συνδυασμό με τη μυθιστορηματική φαντασία στο ιδιόμορφο αλλά εξαιρετικά ενδιαφέρον μυθιστόρημα του Καραγάτση, αποτελούν αφενός ένα μορφωτικό ιστορικό ανάγνωσμα και αφετέρου ένα διασκεδαστικό μυθιστόρημα.

Υπάρχει μια κατηγορία βιβλίων στα οποία διάφοροι συγγραφείς από την Αγγλία, την Αμερική, τη Γερμανία, τη Σκανδιναβία και άλλες χώρες όπου σπανίζει η ηλιοφάνεια και η ζέστη, αγοράζουν ένα ερείπιο σε κάποιο σημείο της Μεσογείου και αποφασίζουν να το μετατρέψουν σε εξοχική ή μόνιμη κατοικία τους.

Με τον Ντοστογιέφσκη είχα αφήσει έναν ανοιχτό λογαριασμό που φέρει τον τίτλο «Οι δαιμονισμένοι». Νομίζω πως είναι το τελευταίο από τα σπουδαία του έργα που δεν είχα διαβάσει. Όχι ότι έχει σημασία δηλαδή. Τέτοια κλασσικά έργα δεν αποτελούν υποχρέωση που πρέπει να σβηστεί από κάποια λίστα. Η υποχρέωση προς τον εαυτό μας είναι να καταλάβουμε το νόημα που έχουν τέτοια βιβλία για την δική μας ζωή. Πώς μπορούν να μας επηρεάσουν και ει δυνατόν να μας αλλάξουν προς το καλύτερο.

Η Ιώ Τσοκώνα περιδιαβαίνει στο χώρο και στο χρόνο της πιο ονομαστής περιοχής της Κωνσταντινούπολης. Με καμβά τις αυτοβιογραφικές αναφορές ξετυλίγει μια πολυεπίπεδη παρουσίαση της ζωής των Ελλήνων και όχι μόνο στο κομβικό αυτό σημείο της Πόλης.