Συμβουλές συγγραφής από την Γερμανίδα λογοτέχνιδα και σεναριογράφο Doris Dörrie

Θυμάμαι το φεγγάρι. Θυμάμαι την μεγάλη πανσέληνο του Αυγούστου πάνω απ'τα λιμανάκια της Βουλιαγμένης και πάνω από τη Βάρκιζα. Θυμάμαι να οδηγώ το βράδυ και να βλέπω το φεγγάρι έτσι λαμπερό και μεγάλο μέσα στη μαγεμένη νύχτα. Να το βλέπω να καθρεφτίζεται στη θάλασσα, κίτρινο, χρυσό, ασημένιο, πορτοκαλί, κόκκινο. Εξωπραγματικό και οικείο συνάμα. Θυμάμαι ένα βράδυ που γυρίζαμε από κάπου και σταματήσαμε μέσα σε κάτι χωράφια για να κοιτάξω τ'αστέρια. Με είπες χαζούλα ρομαντική. Είχε ψύχρα, ήταν ερημιά, άνθρωπος δεν περνούσε από εκείνον τον εξοχικό δρομάκο. Είχα την αίσθηση ότι δεν ζούσαν πια άλλοι άνθρωποι στη γη. Και πάλι η απόλυτη μαγεία. Ήθελα να τραγουδήσω. Νομίζω πως τραγούδησα. Όλο το έναστρο σύμπαν από πάνω μας σε μια παράσταση Πλανηταρίου ειδικά για μας μονάχα.  

Γράψε με το χέρι δέκα λεπτά συνεχόμενα χωρίς να σκέφτεσαι, μας προτρέπει η επιτυχημένη σεναριογράφος και συγγραφέας που, όμως, συχνά αναφέρεται στις αποτυχίες και τα τραύματα της προσωπικής της ζωής. Στο ένα βαρύ τραύμα, την απώλεια του άντρα της, και επίσης στην απώλεια της καλύτερής της φίλης. Γράψε χωρίς να σκέφτεσαι. Γράψε γι'αυτά που θυμάσαι. Γράψε γι'αυτά που σε περιτριγυρίζουν. Γράψε για ρούχα που αγάπησες ή μίσησες. Που τά'νοιωθες σαν πανοπλία να σε προστατεύουν, που σ'έκαναν να αισθάνεσαι ότι είσαι ένας άλλος, ένας καλύτερος εαυτός, ή που σε γελοιοποιούσαν. Γράψε για ένα μέρος όπου αισθάνθηκες ξένος, αταίριαστος. Γράψε για το πατρικό σου σπίτι ή για το σπίτι των παππούδων σου. Γράψε για την απώλεια. Γράψε για το πρώτο φιλί. Γράψε για το φεγγάρι.

Γράφω δέκα λεπτά με το χέρι χωρίς να σκέφτομαι. Γράφω μια περίληψη των οδηγιών της. Γράφω για το βιβλίο της με τις συμβουλές συγγραφής.

Λέει ότι ακόμα και μια λίστα για τα ψώνια μπορεί να είναι ποιητική. Η ίδια μαζεύει χαρτάκια με τις λίστες για τα ψώνια που βρίσκει πεταμένα στα σούπερ μάρκετ. Δίνει ένα παράδειγμα από αυτή την ποίηση της καθημερινότητας που τυχαία ανακαλύπτει:

λουλούδια κόκκινα

απορρυπαντικό μεγάλο

μπιζέλια κατεψυγμένα

μπατονέτες

Λέει ότι ο καθένας μπορεί να γράψει. Δεν χρειάζεται να έχει ζήσει τρομερές κι ασυνήθιστες εμπειρίες, η καθημερινότητα αρκεί, τα συνηθισμένα πράγματα αρκούν.

Μου αρέσει να την ακούω να μιλάει στο ραδιόφωνο ή στην τηλεόραση. Έχει κάτι πολύ απλό, προσιτό κι ανεπιτήδευτο. Ταυτόχρονα έχει μια έντονη προσωπικότητα και κάτι εντελώς δικό της. Χιούμορ και σοβαρότητα μαζί. Μια αυτοπεποίθηση που δεν κομπάζει όμως, δεν προσπαθεί να επιβληθεί.  Έχει κάτι το διακριτικό παρά το κάπως εκκεντρικό της ντύσιμο.

Το πρώτο πράγμα που έκανα όταν άνοιξαν τα μαγαζιά μετά το lockdown ήταν να τρέξω στο βιβλιοπωλείο και να αγοράσω το βιβλίο της Leben schreiben atmen.

Γράφω δέκα λεπτά για την Γερμανίδα συγγραφέα Doris Dörrie.

--