Το 2013 γράφοντας το ποίημα "Το ιδανικό παγκάκι", η Λητώ Σεϊζάνη, χωρίς να το φαντάζεται αρχικά, ξεκινούσε κάτι σαν κυνήγι θησαυρού.

"Το ιδανικό παγκάκι δεν υπάρχει/είναι ψευδαίσθηση", έτσι άρχιζε το ποίημα. Κάποια χρόνια μετά, όμως, το ιδανικό παγκάκι θα μετατρεπόταν σε μια σειρά γραπτών που συγκεντρώθηκαν τελικά σε ένα βιβλίο με τον ίδιο τίτλο. Το ιδανικό παγκάκι δεν ήταν μόνο το πρώτο εκείνο ξύλινο παγκάκι όπου κάθησε η συγγραφέας για να γράψει κάποτε το ποίημά της. Σιγά σιγά, περπατώντας μέσα στην πόλη ή στην εξοχή, σταματώντας σε πάρκα και πλατείες, η Λ. Σεϊζάνη συνειδητοποίησε ότι το παγκάκι "έπαψε να είναι ένα απλό αντικείμενο, ένα σημείο ξεκούρασης του περιπατητή. Συνδέθηκε με την παρατήρηση του κόσμου και με την ουσία της ύπαρξής μου".

Περνώντας εβδομάδες και μήνες, αναζητώντας παγκάκια που θα της έδιναν έμπνευση για να γράψει κείμενα λογοτεχνικά, κοινωνικά, κείμενα με φιλοσοφική χροιά, πάντα με κέντρο τον άνθρωπο, η συγγραφέας κατάλαβε ότι το παγκάκι είχε γίνει, για την δική της ζωή τουλάχιστον, ο ομφαλός της γης.

Καθώς μοιραζόταν τις σκέψεις της, δημοσιεύοντας ένα κεφάλαιο την εβδομάδα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης επί έναν ολόκληρο χρόνο το 2018, το παγκάκι κέντρισε το ενδιαφέρον των φίλων της που με τη σειρά τους άρχισαν να συμμετέχουν σ'αυτό το παιχνίδι, με φωτογραφίες από παγκάκια σε όλο τον κόσμο ή με σκέψεις δικές τους γύρω από το παγκάκι που ουσιαστικά χρησιμοποιήθηκε μέσα στο βιβλίο σαν λογοτεχνική μεταφορά περισσότερο και λιγότερο σαν κάτι που έχει πρακτική χρήση.

Το βιβλίο εναλλάσσεται ανάμεσα στα σημαντικά ζητήματα της ζωής και σε πιο ανάλαφρες σκέψεις, θέτοντας ερωτήματα από τη μια και προσφέροντας γαλήνη από την άλλη. Σε μερικά σημεία είναι αυτοβιογραφικό (μετανάστευση, προσπάθεια εγκλιματισμού στην ξένη χώρα) αλλά κυρίως καταπιάνεται με την παρατήρηση των ανθρώπων με διάθεση κατανόησής τους. "Οι πρώτοι χειμώνες στην καινούρια χώρα ήταν βαρείς, με πολλά χιόνια. Είχε κάτι το μαγικό το τοπίο έτσι καθώς είχε καλυφθεί ολόκληρο από αυτό το χοντρό άσπρο πάπλωμα. Όλα ήταν κρυσταλλιασμένα, τα συντριβάνια, οι λίμνες, τα πάντα. Και το θερμόμετρο έξω απ'το παράθυρο έδειξε μερικές φορές μέχρι και μείον είκοσι". (Το χειμωνιάτικο παγκάκι)

"Καθισμένη στο ιδανικό παγκάκι, αναρωτιέμαι τι αναζητά ο καθένας από μας. Αν αναζητάμε την ουσία, μια πνευματική βελτίωση, όχι για να κάνουμε φιγούρα στους άλλους αλλά για να ανυψώσουμε κάπως τον εαυτό μας." (Το παγκάκι της αναζήτησης)

Εκτός από το ίδιο το κείμενο που μπορεί να ψυχαγωγήσει ή να παρηγορήσει τον αναγνώστη σε δύσκολες στιγμές, ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχουν και οι τίτλοι των κεφαλαίων: Το παγκάκι του ερημίτη, Το παγκάκι με την αφιέρωση, Το παγκάκι των ληστών του Θησέα, Το παγκάκι των επιθυμιών ή της διχασμένης φύσης, Το παγκάκι του δίκαιου χαρίσματος και άλλα πολλά.

"Καθισμένη στο παγκάκι, όχι σ'ένα δάσος σκοτεινό, αλλά σ'ένα πάρκο φωτεινό, σκέφτομαι ποιά γεγονότα μπορούν να γίνουν αφορμή να χαθούμε και ν'αλλάξουμε πορεία ξαφνικά", γράφει η Λ.Σ. στο κεφάλαιο με τίτλο "Το παγκάκι της αλλαγής πορείας" που αντλεί έμπνευση από κάποιους στίχους της Θείας κωμωδίας του Δάντη. Και αλλού σχολιάζει: " Γελαστά πρόσωπα διαφημίσεων, ξένοιαστοι ηλικιωμένοι που κάνουν διαλογισμό, οικογένειες γεμάτες σύμπνοια και κατανόηση -η ευτυχία έχει τόσα πολλά πρόσωπα. Είναι όμως εξιδανικευμένα και τυποποιημένα. Η ευτυχία αποτελείται από στιγμές και η διαρκής αγωνία της απόκτησής της δημιουργεί άγχος. Το άγχος, ως γνωστόν, δεν συγκαταλέγεται στα συστατικά της ευτυχίας". (Το παγκάκι της ευτυχίας)

Το βιβλίο της Λητώς Σεϊζάνη με τίτλο "Το ιδανικό παγκάκι", με έγχρωμες φωτογραφίες της ίδιας, κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις epubli. Η αγγλική μετάφραση έγινε από τη συγγραφέα που είναι επίσης και μεταφράστρια.

Το βιβλίο μπορείτε να το βρείτε εδώ στα ελληνικά και εδώ στην αγγλική γλώσσα.