Ποιήματα μεταφρασμένα από διάφορες γλώσσες

1.

Η άσπρη τρίχα  

Μια μέρα στο κεφάλι μου είδα μιαν άσπρη τρίχα

Αμέσως την ξερίζωσα, εκείνη όμως μου είπε:

" Γέλα αν θέλεις τώρα με το φέρσιμό σου απέναντί μου

Μα οι φίλοι μου είναι πλήθος, σύντομα θα γελούν μαζί σου"

 

Γιεχούντα Χα-λεβί (1086-1141)

 

2.  

Γρήγορα τρέχει το φεγγάρι

Των δέντρων τα φύλλα

Κρατούν επάνω τους τη βροχή

 

Matsuo Bashō (1644-1694)

 

 

3.  

Όταν σε εγκαταλείπει η μέρα

Σκέφτεσαι την επόμενη που θά'ρθει.

 

Μια γέννηση είναι πάντα όλο υποσχέσεις

Όσο κι αν είναι ανυπόφορος ο πόνος

Και η εμπειρία της κάθε μέρας μάς διδάσκει

Ότι και στους δεσμούς, με διάρκεια ή με χωρισμό

Μια μέρα μοιάζει με άϋλο καπνό.

 

Giuseppe Ungaretti (1888-1970)

 

4.

Άστρα  

Βγαίνουν ξανά εκεί ψηλά, στα παραμύθια για να βάλουνε φωτιά

Θα πέσουν με το πρώτο φύσημα του ανέμου όπως τα φύλλα

Μα αν έρθει ακόμα μια πνοή

Καινούρια λάμψη θα εμφανιστεί 

 

Giuseppe Ungaretti (1888-1970)  

 

5.  

Άνοιξη.

Οι άνθρωποι που κάποιος δικός τους

πέθανε στους μήνες του χειμώνα

ανακαλύπτουν σιγά σιγά ξανά

διάφορα μικροπράγματα-

πέρα απ'το γεγονός αυτό.

Εξακολουθούν να πηγαίνουν

λουλούδια στο νεκροταφείο-

αλλά μαζί με την τρυφερότητα

μαγεύονται βλέποντάς τα

τόσο λευκά, τόσο κόκκινα-  

Θέληση για ζωή.

 

Antonia Pozzi (1912 – 1938)

 

6.

Δεν ξέρω πού έχουν οι γλάροι τις φωλιές τους

πού βρίσκουν ηρεμία.

Εγώ, όπως κι αυτοί,

είμαι διαρκώς εν πτήσει.

Την ζωή την αγγίζω για λίγο

όπως εκείνοι το νερό σαν αρπάζουν την τροφή.

Κι ίσως, όπως εκείνοι, αγαπώ κι εγώ τη γαλήνη,

την θαλασσινή μεγάλη γαλήνη,

αν και είναι η μοίρα μου να ζω

στον κεραυνό, στην τρικυμία.

 

Vincenzo Cardarelli (1887-1959)  

 

7.  

Το κρασί μπαίνει στο στόμα

Ο έρωτας στο βλέμμα

Η μόνη αλήθεια που θα μάθουμε ποτέ

Προτού γεράσουμε,

προτού τον κόσμο αφήσουμε.

Το ποτήρι φέρνω στο στόμα

Σε κοιτάζω, αναστενάζω.

 

William Butler Yeats (1865-1939)  

 

8.  

Ήρθε η ανατολή. Η μέρα πλησιάζει

θα είναι για μένα μια σφαγή.

Μα θα την ζήσω, θα ξαναβρώ

το βράδυ το δροσερό, την ειρήνη

με ηττημένους φίλους και με τον ίδιο

μου τον εαυτό. Όλη μου η ζωή

είναι έτσι. Έτσι την ζωγραφίζω,

χαίρομαι για το ανοιχτό παράθυρο

βλέπω τις ώρες -σαν μέσα

σε μια σαπουνόφουσκα-

να δημιουργούν δέντρα και σπίτια ξανά. 

 

Umberto Saba (1883-1957)

 

9.  

Άφιξη στη Βενετία

 

Εσύ κανάλι σιωπηλό και σκοτεινό

Εσύ ο όρμος ο εγκαταλελειμμένος

Πανάρχαια σπίτια, γκρίζα η φυγή

Γοτθικά παράθυρα, πύλη στολισμένη μαυριτανική!

Από όνειρα βαθιά νικημένος

Από τον θάνατο νανουρισμένος

Κοιμάται εδώ ο χρόνος

Και μοιάζει η ζωή να είναι μακρινή, πολύ μακρινή!

Εδώ θέλω μονάχος να βρεθώ

Μες στα παλιά σοκάκια να περιπλανηθώ

Με το φως των πυρσών

Δίπλα στης γόνδολας τα σκαλιά να σταθώ

Στα τυφλά παράθυρα να δω

Πανευτυχής να νοιώσω στο σκοτάδι σαν παιδί.

 

Hermann Hesse (1877 – 1962)

 

10.  

Βερμέερ  

Όσο εκείνη η γυναίκα στο Ρέϊκσμουζέουμ

μέσα στην ζωγραφισμένη σιωπή και περισυλλογή

θα ρίχνει μέρα τη μέρα το γάλα

απ' το κανάτι στο δοχείο

στον Κόσμο δεν θα αξίζει

ναρθεί το τέλος του κόσμου.

 

Wisława Szymborska (1923-2012)

 

11.  

Όνειρο  

Πόδια αιωρούμενα σε λάμψη όλο πάθος.

Εγώ η ίδια

Ναι, κι εγώ χορεύω

Απελευθερωμένη απ΄το βάρος

Στο σκοτάδι, στο κενό.

Αίθουσες όλο κόσμο παλιών εποχών,

Μήκη και πλάτη που διασχίσαμε,

Και μοναξιές που χάθηκαν

Αρχίζουν να χορεύουν, να χορεύουν

*

Εγώ η ίδια

Ναι, κι εγώ χορεύω.

Απ'την πλευρά της ειρωνείας αν το δεις

Δεν ξέχασα τίποτα

Γνωρίζω το κενό

Γνωρίζω το βάρος

Χορεύω, χορεύω

Στη λάμψη της ειρωνείας

 

Hannah Arendt (1906-1975)

 

 

12.  

Μικρό γαμήλιο δώρο  

Νωρίς στου ήλιου την ανατολή

μοιάζει ο ουρανός πάνω απ'την πόλη μου

κάποιες φορές να έχει χρώμα του πράσινου μήλου

τόσο που νοιώθω στα ρουθούνια μου την μυρωδιά του.

Τη νύχτα σήμερα λέω να μην κοιμηθώ

ώστε εγκαίρως να τον κόψω απ'το κοτσάνι του

και να τον φέρω στο δικό σου μακρινό παράθυρο

για να μπορείς κι εσύ να τον μυρίσεις

 

Christine Busta (1915-1987)  

 

13.  

Ζεστό φθινόπωρο  

Συνήθιζα στα νιάτα μου

Να κάνω ό,τι μπορούσα

Για νά'μαι αρεστή, ν'αλλάζω

Σε κάθε πρόσκαιρου αγοριού τις θεωρίες να ταιριάζω

 

Μα τώρα ξέρω αυτά που ξέρω

Και κάνω αυτά που κάνω

Αν δεν σ'αρέσω όπως είμαι

Αγάπη μου σ'έχω γραμμένο κι από πάνω

 

Dorothy Parker (1893-1967)

 

14.

Πουλί σε μινόρε

Ήθελα αυτό το πουλί να πετάξει μακριά

Όλη μέρα έξω απ'το σπίτι μου να μην κελαηδά

 

Χτυπούσα τα χέρια μου μέσα απ'την πόρτα

Για να το διώξω, δεν το άντεχα πια.

 

Πρέπει να ήταν μάλλον δικό μου το πρόβλημα

Δεν έφταιγε για το τραγούδι του εκείνο το πουλί

 

Προφανώς κάτι δεν πήγαινε καλά

Μ'εμένα που ήθελα να σιγήσει η μουσική.

 

Robert Frost (1874 -1963)

 

15.

Μ'αγαπά, δεν μ'αγαπά

Αν του έρωτα η αμφιβολία

Υπερβολικό σου δίνει πόνο

Διάλεξε μια μαργαρίτα

Με ένα πέταλο μόνο

 

Stefano Benni (γεν.1947)

 

 

16.

Ενώ είμαι εδώ, βρίσκομαι αλλού

Πίσω στον χρόνο ή μπροστά

Αλλού είμαι άλλος:

Ανήσυχος, αν-εαυτός.

Εγώ είμαι μόνον εδώ

Είμαι μόνο τώρα:

Προσωποποίηση της ηρεμίας.

 

Peter Handke (γεν.1942)

 

17.

Προς την σιωπή,

Μόνος με την σιωπή.

Μόνη η σιωπή.

Πού είσαι ως προς εμένα, σιωπή;

Ήσουν πάντα καλή με μένα, σιωπή.

Πάντα γινόμουν παιδί μαζί σου, σιωπή,

μέσα από σένα ήρθα πρώτα στον κόσμο, σιωπή,

πρώτα σε σένα υπάκουσα, σιωπή

πρώτα από σένα έγινα λυρικός, σιωπή

σε άφησα να με μάθεις μόνη εσύ, σιωπή

πήγα προς τους ανθρώπους σαν άνθρωπος χάρη σε σένα μόνο σιωπή.

Γίνε ξανά για μια φορά ό,τι υπήρξες για μένα, σιωπή.

Δέξου με, σιωπή.

Πιάσε με απ'τις μασχάλες, σιωπή.

Κάνε με να σωπάσω, σιωπή,

κάνε με να αποδέχομαι, σιωπή,

μονάχα να αποδέχομαι, σιωπή.

Σε φωνάζω, σιωπή.

Πάνω απ'όλα εσύ, σιωπή!

Σιωπή, εσύ προαιώνια πηγή των εικόνων!

Σιωπή, μεγάλο πρότυπο εσύ!

Σιωπή, της φαντασίας μητέρα!

 

Peter Handke (γεν.1942)

 

Μετάφραση ποιημάτων: Λητώ Σεϊζάνη

www.litoseizani.com