Ένα ποίημα του Peter Warren

Στη βουή και την αντάρα, στη μυώδη θάλασσα κοντά

Εκεί όπου τα νέφη αγώνα δρόμου κάνουν

Στα βοσκοτόπια τ’ουρανού τα ανοιχτά

Eίν’ η ζωή σαν αίμα φρέσκο που από κόψιμο στο πρόσωπο πετιέται

Εκεί όπου τα κύματα, μαστιγωμένα απ’τον άνεμο, δάκρυα ρίχνουν αλμυρού νερού

Aπείρως πιο πολλά απ’όσα στο δικό μου πρόσωπο κυλούν. 

*

Εκεί όπου η θλίψη μου είναι μικρότερη απ’ τις δροσοσταλίδες

Στη μεγάλη σιωπή της απέραντης, άδειας, αδιάφορης θάλασσας που δεν ησυχάζει ποτέ.

Εκεί θ’ακούσεις την καρδιά μου να θρηνεί

Σαν γλάρος τις χαμένες του αγάπες να γυρεύει

Σαν ψάρι μικρό ασημένιο κάτω απ’το κάλυμμα των κυμάτων που σπάνε.

*

Χαμένες για πάντα, καθώς το μυαλό μου

Τρέχει μέσα στον πελώριο χρόνο

Κι αυτός συντρίβει την ανθρώπινη ζωή μου

Κόντρα στο πλάνο του που κατανόηση δεν δείχνει.

*

Με την άμπωτη κάθε κύματος που υποχωρεί

Καθώς κάνει φουσκάλες ανάμεσα στα βότσαλα, μαζεύει δύναμη η θάλασσα

Και τραβάει πίσω το αρπακτικό της χέρι

Προς άλλο ένα συνταρακτικό σφυροκόπημα στο οχυρό της στεριάς.

Η σιγή επικρέμαται

Στο ουρλιαχτό του ανέμου και της καταιγίδας.

*

Κι ολόγυρα υπάρχουν ακόμα ήχοι ανθρώπων

Και δέντρων που σε άδεια δάση πέφτουν κι ενός χειροκροτήματος

Αλλά δεν τους ακούω

Και κανείς δεν θα μάθει για την ζωή και τις αγάπες μου.

Καθώς τα κοράκια πετούν προς τον ουρανό

Εγκαταλείποντας τα κόκκαλα ενός προβάτου

Που πνίγηκε στο χαντάκι αντλήσεως υδάτων.

*

Ο ουρανός είναι σκούρο φόντο στον ήλιο που δύει

Μια θυμωμένη κόκκινη λάμψη πίσω απ’τα σύννεφα.

Και σκοτεινά είναι τα δέντρα που εκλιπαρούν τον χειμωνιάτικο ουρανό

Σαν χήρες σε αραβική κηδεία.

Το μονοπάτι είναι κι αυτό σκοτεινό, είναι κρύο και υγρό

Προς το τέλος και την αρχή του φωτός οδηγεί.

*

Κι όμως προχωρούμε, με σιγουριά παιδιάστικη πως η ζωή μας τον δικό μας Ήλιο περιέχει

Και αυτόν τον κόσμο: όπου ονομάζουμε την φύση τέλεια

Και περηφανευόμαστε πως είμαστε εμπνευσμένοι εμείς οι ίδιοι.

Στ’αλήθεια είν’όμως τριγμός οστέων, θρύψαλλα, κουρέλια μόνο

Παιδική συλλογή πολυτίμων θραυσμάτων, τα οποία η ζωή μας καθιστά σημαντικά

Δημιουργώντας ατμόσφαιρα σ’ ένα κενό

Που είναι τόπος γεννήσεως και τάφος.

"Σιγή"   

Μετάφραση: Λητώ Σεϊζάνη

Ο Peter Warren ζει στην Αγγλία και ασχολείται με την ερευνητική δημοσιογραφία, έναν τομέα στον οποίο έχει διακριθεί. Είναι επίσης συγγραφέας, ποιητής και ραδιοφωνικός παραγωγός. Το πρωτότυπο ποίημα Silence στα αγγλικά μαζί με άλλα γραπτά του, μπορείτε να βρείτε στην σελίδα του