H συγγραφέας Νατάσα Ζαχαροπούλου είχε την καλωσύνη να μου στείλει το βιβλίο της «Πετώντας μ’ένα drone» (Εκδόσεις Παρασκήνιο, 2019), το οποίο διάβασα μέσα στις διακοπές.

Παρά τον τίτλο του και παρά τις αναφορές σ’εξωτικά μέρη και ταξίδια, το βιβλίο έχει άλλου είδους περιεχόμενο. Εδώ τον κύριο λόγο έχουν γνωριμίες και φιλίες βαθειές που διαρκούν μια ζωή. Το τέλος απασχολεί πολύ την συγγραφέα. Τί τέλος θα έχουν αυτές οι φιλίες, τί τέλος θα έχουν αυτοί οι άνθρωποι που συνδέθηκαν, όχι τυχαία, μ’αυτό τον τρόπο; Μια αγωνία, μια μεταφυσική ανησυχία ακολουθεί σχεδόν όλα τα κείμενα. Επωδός η ταχύτητα, ο χρόνος που μας προσπερνά, τα γυναικεία πρόσωπα που ταυτίζονται σχεδόν όλα με την συγγραφέα. Οι σκέψεις αυτών των προσώπων, οι προσδοκίες τους και τα δεινά τους.

Μαζί με τα παραπάνω, η ελληνική γλώσσα, οι λέξεις, τα γράμματα της αλφαβήτου.

«Το «Μ»-η μέση. Βρίσκεσαι με κάποιον στη ζωή, στο «Α», ξεκινάς, κι όσο τα χρόνια της κοινής πορείας συνεχίζονται προς το «Ω», έχεις την αίσθηση πως διαρκώς περπατάς πάνω σε μια «μέση», σ’ένα σημείο το οποίο ακατάπαυστα διαστέλλεται, καθώς η κατάσταση που βιώνεις όλο παρατείνεται. Μοιάζει λόγω της διαστολής του να γίνεται ολόκληρη οδός, η μέση οδός, ωστόσο, πρόκειται για ένα τεντωμένο σκοινί. Προσπαθείς να ισορροπείς. Δοκιμάζεις τις αντοχές σου, εκείνες του άλλου, αναρωτιέσαι συχνά αν το διακύβευμα είναι η σχέση ή ο εαυτός, ώσπου, δίχως να πάρεις είδηση, το «Ω» -ο θάνατος είναι γεγονός».

Και κάποιες παιδικές αναμνήσεις, πρόσωπα και στιγμές του παρελθόντος, κλεισμένες και ανομολόγητες επί χρόνια μέχρι σήμερα, μέχρι την λυτρωτική στιγμή της συγγραφής και της δημοσίευσης.

«Μάλλον είχα θάψει την καρδιά μου…Κοίταζα τον σιωπηλό τόπο γύρω όπου ούτε πουλί πετάμενο, μήτε τιτίβισμα, το παραμικρό κάτι δεν έσπαγε την παγερή σιγή. Κοιτούσα το τίποτα κατάματα; Αυτό που μου φαινόταν άδειο, νεκρό, πράγματι ήταν;» «Πού χτύπαγε η καρδιά του τόπου; Η δικιά μου πού; Ό,τι αντίκρυζα ήταν άραγε η προβολή του εαυτού μου; το απείκασμα της δικής μου ζωής;»

Ένα βιβλίο για να το απολαύσει κανείς από λογοτεχνικής πλευράς στις διακοπές αλλά και για να το ξαναδιαβάσει κάποια άλλη στιγμή αναζητώντας την ψυχολογική του διάσταση.

Κείμενο: Λητώ Σεϊζάνη

https://www.litoseizani.com/