«Μπάο, έλα να βοηθήσεις τη μάνα σου, έρχεται κόσμος.»

Το πούλμαν με τους τουρίστες είχε σταματήσει λίγο πιό κάτω, στον κεντρικό και μοναδικό δρόμο του Τιγκρί. Ο δρόμος που αρχίζει από τα σύνορα του Νεπάλ μετά από χίλια περίπου χιλιόμετρα φτάνει στη Λάσσα. Εκεί στο Τιγκρί του Θιβέτ,  βρίσκεται το σπίτι μας.  Δεν είναι μεγάλο, όμως έχει δύο δωμάτια το ένα δίπλα στο άλλο. Το πρώτο, είναι το μαγαζί μας όπου ο πατέρας μου πουλάει λίγο πολύ τα πάντα, από ρύζι και αλάτι Ιμαλαΐων μέχρι σεντόνια,  κατσαρόλες, μαύρα πλατύγυρα καπέλλα και χρωματιστές  κλωστές που πλέκουν οι γυναίκες στις κοτσίδες τους. Το δεύτερο έχει σοφάδες καλυμμένους με χοντρά χρωματιστά υφάσματα και κοκκινωπά ντουλάπια ζωγραφισμένα με λουλούδια στο χέρι, που περιέχουν όλα μας τα υπάρχοντα. Εκεί κοιμόμαστε, μαγειρεύουμε,τρώμε και σερβίρουμε καφέ όταν περάσει κανένας τουρίστας από το μαγαζί μας. Το βράδυ, όταν ο πατέρας μου βάζει τηλεόραση, παρελαύνουν μπροστά στα μάτια μας εικόνες από τη Λάσσα ή το Πεκίνο με τεράστια καταστήματα, πολυτελή αυτοκίνητα και πολυκατοικίες.

Εγώ όμως, ο Μπάο, άλλα θέλω. Ονειρεύομαι να γίνω μοναχός στο τάγμα των κιτρινοσκούφηδων Γκελούκπα, και να ζήσω στο μοναστήρι του Τασιλούνπο  που έχουμε επισκεφθεί μερικές φορές για προσφορές. Θέλω να φορέσω τον μπορντώ μανδύα, να μάθω να διαβάζω τις γραφές, να γίνω δάσκαλος, να διαλογίζομαι, και ν’ ατενίζω τις βουνοκορφές που σχίζουν τον βαθυγάλανο ουρανό του Θιβέτ. Δεν θέλω να είμαι άλλο παιδί κινέζων εποίκων, θέλω να γίνω θιβετιανός.

«Μπάο (1), έλα να βοηθήσεις τη μάνα σου, έρχεται κόσμος.»

Ο Χουάνγκ (2) όμως όταν τον βλέπει να καταβροχθίζει τα σχολικά βιβλία, να διαβάζει ότι του πέφτει στο χέρι και να έχει ήδη μάθει λίγα αγγλικά από τους τουρίστες που σταματούν στο μαγαζί τους, σκέφτεται πως πρέπει να βρει τρόπο να πάει το παιδί στη Λάσσα. Εκεί θα μπορέσει να σπουδάσει, μήπως και γίνει νομικός, ή γιατρός, ακόμα και αξιωματούχος θα μπορούσε να γίνει κάποια μέρα. Αλλά πώς να τον αφήσει η μάνα του να φύγει, τον έχουν και μονάκριβο, γι’αυτό τον βγάλαμε και Μπάο εξ’άλλου. Αλλά αν τα καταφέρει αυτός, θα μπορέσουν και εκείνοι να ξεφύγουν από τον κεντρικό δρόμο του Τιγκρί. Που ξέρεις , ίσως ανοίξουν κάποια μέρα εμπορικό στο Μπαρκόρ της Λάσσα, εκεί που κάθε μέρα εκατοντάδες θιβετιανοί κάνουν την τελετουργική τους κόρα και ψωνίζουν από την πρωτεύουσα πριν γυρίσουν στα χωριά τους.

 Ο τίτλος Η ιστορία των δύο που ονειρεύτηκαν είναι εμπνευσμένος από τον ομώνυμο τίτλο του διηγήματος του Χόρχε Λουις Μπόρχες            

(1) Μπάο=θησαυρός   

(2) Χουάνγκ=έξυπνος     

 Κείμενο: Ντομινίκ Ανδρεάδου- Μολίν   

Σύντομο Βιογραφικό

Ντομινίκ Ανδρεάδου- Μολίν

Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και έζησε στο Παρίσι ,τη Νέα –Υόρκη και την Αθήνα.Σπούδασε στην Γαλλία , γαλλική λογοτεχνία αρχαία και συγκριτική και υπήρξε εκπαιδευτικός στη μέση εκπαίδευση. Στη συνέχεια σπούδασε γραφολογία και γραφοθεραπεία και τώρα δουλεύει σαν γραφολόγος και σύμβουλος σταδιοδρομίας και εκπαίδευσης (www.graphoapproach.gr).Μιλάει ελληνικά ,γαλλικά και αγγλικά. Της αρέσουν τα βιβλία, τα ταξίδια, η αναλογική φωτογραφία, η ροκ μουσική και η γιόγκα. Είναι παντρεμένη και μητέρα τριών παιδιών.