Μια επιστολή μακροσκελή

Σου γράφω ίνδαλμά μου Μαρσέλ Προυστ

Με τις διηγήσεις σου φώτισες το μυαλό μου

Ξεχωριστή στιγμή η συνάντηση μαζί σου

Άνοιξε μες στο νου μου ένα παράθυρο

Προς έναν κόσμο λίγο σκοτεινό

Όπου οι κουρτίνες ήτανε συχνά κλειστές

Αλλά η σκέψη πάντα ορθάνοιχτη, νομίζω

Μου ακόνισες την φαντασία

Με τις παρομοιώσεις τις ολόδικές σου

(Μου έρχεται στο νου το ενυδρείο)

Και με τις φράσεις που δεν σταματάνε πουθενά

Όπως δεν σταματούσε η διάνοιά σου

Που δούλευε ελεύθερη, χωρίς λογοκρισία

Από την φυλακή του σώματός σου ανεξάρτητη

Κι απ'το καταραμένο οιδιπόδειο επίσης

Πάντα είχες κάτι το πρωτότυπο να πεις

Κάτι που άλλος κανείς ώς τότε δεν τό'χε σκεφτεί

Μου χάρισες πολλές χρυσές στιγμές

Ώρες και μέρες, χρόνια, μήνες στις σελίδες σου

Να λαχταράω τις συναντήσεις μας

Ν'αναζητώ έναν χαμένο χρόνο

Που με την πέννα σου δεν ήτανε ποτέ χαμένος

Αλλά αιωνίως πολλαπλασίως κερδισμένος

Μου έμαθες τόσα πολλά για τέχνη, για λογοτεχνία, για ιστορία

Αλλά κυρίως για την ανθρώπινη ενδιαφέρουσα αδυναμία

Την ανασφάλεια, την ζήλεια και την ματαιοδοξία

Ό,τι μας κάνει ανθρώπους εν ολίγοις

Μου έμαθες για τον έρωτα, τη μοναξιά, για την ζωή ως τέχνη

Και για την τέχνη ως ανάγκη, αν κατάλαβα καλά

Μου έδειξες πού ακριβώς να βρίσκω τον χαμένο χρόνο

Πώς να ανασυνθέτω πιο πιστά το παρελθόν

Εφ'όσον το χρειάζομαι, επειδή μου έχει λείψει

Αυτό το παρελθόν που άλλοι τόσο γρήγορα ξεχνάνε

Σαν να γεννήθηκαν με αμνησία

Αλλά που είναι για μένα ύφασμα της ψυχής σημαντικό

Του εαυτού μου υλικό οικοδομικό

Δίχτυ ασφαλείας στου παρόντος τις ακροβασίες

Μια λεωφόρος που οδηγεί στου μέλλοντος τις άγνωστες στοές

Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο σου

Εξαίρετε, μοναδικέ μου Μαρσέλ Προυστ

Ταξίδεψα σε κάθε κύτταρο του εγκεφάλου σου

Σε κάθε άγνωστη γωνία της καρδιάς σου

Διασκέδασα με το απίστευτό σου πνεύμα

Και πήρα έμπνευση για να δημιουργήσω.

Αν δεν υπήρχες, θά'πρεπε να σε εφεύρω, όπως λένε

Αν δεν υπήρχες, θά'ταν η ζωή μου πιο φτωχή

Και πιο μονότονη, πιο ανιαρή

Σίγουρα θα ήταν πιο ρηχή

Λιγότερο ψυχαναλυτική

Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο

Εσένα ανακάλυψα υπέροχέ μου Μαρσέλ Προυστ

Μία προσωπικότητα που τόση ώρα προσπαθώ να περιγράψω

Χωρίς να ξέρω αν θα σταθώ

Στων περιστάσεων το ύψος

Πώς να χωρέσει το έργο της ζωής σου

Σ'ενός ποιήματος τους στίχους;

Πώς να ισχυριστώ ότι σε γνωρίζω

Πώς να μη χάσω τα ίχνη σου

Όσο δίπλα σου βαδίζω;

Λητώ Σεϊζάνη

www.litoseizani.com

08 02 23.