Έτσι ονομάζει στο ποίημά του ο Αλέξανδρος Μπάρας τα μπρούτζινα ρόπτρα των παλιών σπιτιών που είχαν σχήμα χεριού.

Ρόπτρα υπήρχαν πολλών ειδών βεβαίως –λιοντάρια, κρίκοι, κεφαλές της Μέδουσας- αλλά ας επικεντρωθούμε, με αφορμή το ποίημα σε αυτά με σχήμα χεριών. Αντιπροσωπεύουν το χέρι του επισκέπτη που χτυπάει την πόρτα για να του ανοίξουν. Με την έλευση και διάδοση του ηλεκτρισμού αντικαταστάθηκαν απ’τα κουδούνια. Φαντάζομαι ότι όπως και τα ακροκέραμα, έτσι κι αυτά θα αποτελούν σήμερα αντικείμενο συλλογής.

Αλέξανδρος Μπάρας : "Επίθυρα Χεράκια" 

Στο Φανάρι, στη Σμύρνη και στη Σύρα,

πάντα πολύ σας πρόσεξα,

μπρούντζινα εσάς για κρούσιμο χεράκια

στις ξώθυρες των ήσυχων σπιτιών.

 Κλεισμένα,

σας έβαλε ο τεχνίτης να κρατάτε

μια σφαίρα σαν κορόμηλο μικρή.

Στιλβωμένα πάντα περιμένετε.

Ο δρόμος είναι ήσυχος.

Όπου να ’ναι κάποιος θα ’ρθει 

 Στον παράλιο δρόμο ενός νησιού

που τον είχε μαρμαρώσει το φεγγάρι,

φιλέρημος και μεταμεσονύκτιος,

στημένο είχα τ’ αυτί

ν’ ακούσω το Θεό.

Ήταν κλειστές οι πόρτες των σπιτιών,

άγγελοι σιωπής καθόνταν στα κατώφλια τους.

Πρώτη Δημοσίευση :www.peopleandideas.gr