Όταν ήμουν παιδί του δημοτικού, κάποια συγγενής που ήξερε προφανώς ότι ήμουν βιβλιοφάγος, μου χάρισε ένα βιβλίο με δερμάτινο ή πάνινο δέσιμο που είχε τίτλο «Δωμάτιο με θέα». Το βιβλίο δεν κατάφερα να το διαβάσω, ήταν βιβλίο για μεγάλους και το εγκατέλειψα. Σήμερα που το «Α room with a view» του E.M.Forster το θεωρώ ένα από τα πιο αγαπημένα μου αναγνώσματα, και τι δεν θά’δινα να ήξερα τι απέγινε εκείνο το δώρο που μου είχαν κάνει τότε. Κάπου θα χάθηκε, θα δανείστηκε ανεπιστρεπτί, θα χαρίστηκε. Ποιός το είχε μεταφράσει άραγε; Έψαξα στον ψηφιακό κατάλογο της Εθνικής Βιβλιοθήκης αλλά δεν βρήκα τίποτα σχετικό μ’εκείνη την χρονολογία.

Αν και θεωρώ το Howard’s End του ίδιου συγγραφέα ακόμα πιο καλογραμμένο, το «Δωμάτιο με θέα» με συνεπαίρνει πάντα με τις οξυδερκείς παρατηρήσεις του γύρω απ’την ανθρώπινη φύση αλλά και τις υπέροχες εικόνες του που σε μεταφέρουν στην Φλωρεντία και τις εξοχές της. Άσε που μαθαίνεις και τόσα πολλά. Πώς αλλοιώς θα άκουγα για τον Αλέσσο (Αλέσσιο τον αναφέρει λανθασμένα ο E.M.Forster) Μπαλντοβινέττι, τον ζωγράφο του 15ου αιώνα που άφησε πίσω του πορτραίτα μεγάλης ομορφιάς αλλά δεν έμεινε στην ιστορία με τα ίδια λαμπρά χρώματα όπως κάποιος άλλος Αναγεννησιακός καλλιτέχνης της Φλωρεντίας. Αναφέρομαι φυσικά στον Μποτιτσέλλι. 

Ας δούμε, όμως, τι λέει ο Forster για τον Baldovinetti, ενώ περιγράφει την εκδρομή μιας ομάδας Άγγλων στις εξοχές της Τοσκάνης:

«Μια κοιλάδα σαν μεγάλο αμφιθέατρο γεμάτο σκαλοπάτια και θαμπές ελιές, βρισκόταν ανάμεσα σ’εκείνους και τα υψώματα του Φιέζολε ενώ ο δρόμος, ακολουθώντας την καμπύλη του, ετοιμαζόταν να καταλήξει σ’ένα πλάτωμα που ξεχώριζε πάνω απ’την κοιλάδα.

Ήταν αυτό το πλάτωμα, το ακαλλιέργητο, το υγρό, το καλυμμένο με θάμνους και αραιά δέντρα, αυτό που είχε εμπνεύσει τον Αλέσσιο Μπαλντοβινέττι πριν από πεντακόσια χρόνια.

Είχε ανέβει εκεί πάνω αυτός ο εργατικός και μάλλον άγνωστος καλλιτέχνης, πιθανώς με το μυαλό του στην δουλειά ή ίσως μόνο για την ευχαρίστηση της ανάβασης. Καθώς θα στάθηκε εκεί, θα είδε εκείνη τη θέα της Κοιλάδας του Άρνου και της μακρινής Φλωρεντίας, την οποία είχε εισάγει στη συνέχεια στο έργο του, με όχι μεγάλη επιτυχία. Αλλά πού ακριβώς είχε σταθεί;

(...)

Όμως δεν είναι εύκολο να κρατήσεις τις εικόνες του Αλέσσιο Μπαλντοβινέττι στο μυαλό σου, ακόμα κι αν θυμήθηκες να τις κοιτάξεις πριν ξεκινήσεις. Και η αχλύ πάνω απ’την κοιλάδα δυσκόλευε πιο πολύ αυτή την αναζήτηση.»

Όσοι έχετε δει την ταινία «Δωμάτιο με θέα» με τους σπουδαίους πρωταγωνιστές και την εξαιρετική σκηνοθεσία, σίγουρα θα θυμάστε τις υπέροχες ρωμαντικές σκηνές και την εξαίσια μουσική του Πουτσίνι.

Κείμενο: Λητώ Σεϊζάνη

https://www.litoseizani.com/